–சி. ஜெயபாரதன்.

 

elizabeth-browning1-150x150

காதல் நாற்பது 11: துன்ப மயமான இசை !
மூலம் : எலிஸபெத் பிரௌனிங்
தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

காதல் வெட்க மறியா தென்றால்
தகுதி இல்லையென நான்
ஒதுக்கப்பட மாட்டேன் !
கன்னங்கள் வெளுப்பது உனது
கண்ணுக்குத் தெரிகிறது !
காதல் கனத்த நெஞ்சின் பளுவைத்
தாங்க முடியாமல் நடுங்கி
முறிந்து போயின
முழங் கால்கள் !

ஒரு காலத்தில் பெருமை தந்து,
களைத்து விட்ட இந்த
கவித்துவ வாழ்க்கை எப்படியோ
கால மேட்டில் ஏறிடும் !
காட்டு வெளியே
கோலக் குயில் ஒலிக்கும்
துன்ப மயமான குழலிசையைக்
கேளாம லிருப்பது அபூர்வம் !

எதற்காக நான் இப்படி
உழல வேண்டும் ?
அந்தோ என் இனியவனே !
உந்தன் ஒப்பிலா அறிவுக்கும்,
உயர்ந்த அரங்குக்கும்,
நிகரில்லை நான் என்பது
வெளிப்படை !

நானுனை இன்னும் நேசிப்பதால்
நளின முடன் பலிவாங்கும்
அரிய என் காதலே
உரிமை ஆக்கிடும் உன்னை !
அந்தக் காதல் உணர்விலே
இன்னும் நான் வாழ்வது
வீண்தான் !
உனக்கு வெகுமதி வழங்க
என்னை அர்ப்பணம் செய்வேன்
நின்னெழில் முகத்துக்கு  !

********************

Poem -11
Sonnets from the Potuguese
By: Elizabeth Browing

And therefore if to love can be desert,
I am not all unworthy. Cheeks as pale
As these you see, and trembling knees that fail
To bear the burden of a heavy heart,–
This weary minstrel-life that once was girt
To climb Aornus, and can scarce avail
To pipe now ‘gainst the valley nightingale
A melancholy music,–why advert
To these things? O Beloved, it is plain
I am not of thy worth nor for thy place!
And yet, because I love thee, I obtain
From that same love this vindicating grace,
To live on still in love, and yet in vain,–
To bless thee, yet renounce thee to thy face.

**********

பதிவாசிரியரைப் பற்றி

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *