காதல்நாற்பது (44)
உன்ஆத்மவேர் என்னுள்ளே !
மூலம் : எலிஸபெத்பிரௌனிங்
தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா
எனதினிய நேசனே ! பல்வகைப் பூக்களை
எடுத்து வந்தாய் எனக்காக
வேனிற்காலம் முழுவதிலும்
பனிக்குளிர் காலத்திலும்
பூங்கா தன்னிலே பறித்து !
சூரிய ஒளிச்சேர்க்கை இழக்காது
நீரும் தெளிக்காது
மூடிப்போன இந்தஅறையில்
முளைத்தவைபோல் தோன்றின !
நமது காதலைச் சார்ந்து
கோடையிலும், குளிர்காலத்திலும்
அடித்தள நெஞ்சிலே
மரித்துப் போன
எண்ணங்களைத் திருப்பிப்பார் !
உண்மையாக
மலர்மொட்டிலும், மரக்கொப்பிலும்
வெறுத்திடும் களைகள்
பசுமைபடர்ந்து நீ
களையெடுக்கக் காத்துள்ளன !
ஆயினும்
ஈதோ இனிய காட்டுரோஜா !
ஈதோ ஐவிஇலை !
ஏற்றுக்கொள் !
எனக்குத்தரும் உனதுமலர்களைத்
துக்க நிகழ்வுக்கு இடாது
வைத்திருப்பேன் நான்
பத்திரமாய் !
நின்விழிகளுக்குப் பணித்திடு
நிறங்கள் உண்மையாய்
நிலைத்திருக்க !
உன்ஆத்மாவுக்குச் சொல் !
அவற்றின் வேர்கள்
என்னுள்ளே விடப்பட்டுள்ள
தென்று !
********************
Poem -44
Sonnets from the Portuguese
By: Elizabeth Browning
Beloved, thou hast brought me many flowers
Plucked in the garden, all the summer through
And winter, and it seemed as if they grew
In this close room, nor missed the sun and showers
So, in the like name of that love of ours,
Take back these thoughts which here unfolded too,
And which on warm and cold days I withdrew
From my heart’s ground. Indeed, those beds and bowers
Be overgrown with bitter weeds and rue,
And wait thy weeding; yet here’s eglantine,
Here’s ivy!–take them, as I used to do
Thy flowers, and keep them where they shall not pine
Instruct thine eyes to keep their colours true,
And tell thy soul, their roots are left in mine.
*********************
(முற்றும்)
