தமிழ் – மலையாள மொழிகளில் செயல் வினைமுற்றுக்கள் (Indicative Verbs in Tamil and Malayalam)

-முனை. விஜயராஜேஸ்வரி 

தமிழ் மொழியின் சொல் வகைகளை இலக்கணவியலாளர்கள் பலவாகப் பிரிப்பர். பழந்தமிழ் இலக்கண நூலான தொல்காப்பியம் தமிழ் மொழியின் சொல் வகைகளைப் பெயர் வினை இடை உரி என்று நான்கு வகைகளாகப் பிரிக்கின்றது. அவற்றுள் வினைச்சொற்கள் மிக முக்கியமானதொரு சொல் வகையாகும். தொல்காப்பியம் இதனை,

”வினை எனப்படுவது வேற்றுமை கொள்ளாது
நினையுங் காலை காலமொடு தோன்றும்”   (தொல்.சொல். 683) என்பார்.

தமிழ் வினைச்சொற்கள் வேற்றுமை உருபுகளை ஏற்காமல்; காலங்காட்டும் இடைநிலைகளை ஏற்று வரும் என்பது தொல்காப்பியனாரின் கருத்து. கால இடைநிலைகளை ஏற்கவல்லதாயும்; பாலிட விகுதிகளை ஏற்க வல்லதாயும் அமையும் கிளவிகள் வினைச்சொற்கள் என்று கொள்ளப்படும் என்பார் பேரா. பொன். கோதண்டராமன். ( இக்காலத் தமிழ் இலக்கணம், 2002, பக் – 44).

வினைச்சொல் வகைப்பாடுகள்

தமிழ் வினைசொற்களைப் பல்வேறு அடிப்படைகளில் பல வகைப்பாடுகளுக்கு  இலக்கணவியலார் உட்படுத்தியுள்ளனர். இதன் பயனாக பல்வேறுபட்ட வினைவகைப்பாடுகள் காணப்படுகின்றன. இவற்றுள் மெல்வினை, வல்வினை என்பது ஒரு வகை. வினைச்சொற்கள் ஏற்கும் காலம்காட்டும் உருபுகளை அடிப்படையாக வைத்து; கிரால் என்பவர் பன்னிரண்டு வகைகளாகப் பிரிப்பார். ஆர்டன் என்பவர் ஏழு வகைகளாகப் பிரிப்பார். பேரா.பொன் கோதண்டராமன் அவர்கள் வினைச்சொற்கள் ஏற்கும் காலங்காட்டும் உருபுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு ஆறு வகைகளாகவும்; ஒழுங்கில்லா வினைகளையும் சேர்த்து மொத்தம் ஏழாகவும் வகைப்படுத்தியுள்ளார். வினையடிகளை அடிப்படையாக வைத்து தனிவினை, கூட்டுவினை எனப்பிரிப்பர். வினைச்சொற்களின் பொருட்பண்புகளை அடிப்படையாக வைத்து; செயல்வினை, நிலைவினை, இயங்குவினை என்றும் பிரிப்பர். தன்வினை பிறவினை என்பது மற்றுமொரு வகைப்பாடு. தெரிநிலைவினை குறிப்புவினை என்பது மரபிலக்கணங்கள் கூறும் வகைப்பாட்டு முறை. செய்வினை, செயப்பாட்டு வினை என்பதொருமுறை. முற்று, எச்சம் என்பது மற்றுமொரு வகை. வினைச்சொல்லுடன் பிற வினைகள் இணைவதனை வைத்து முதல்வினை, துணைவினை என்ற பகுப்பையும் காணலாம். இவ்வாறு தமிழ்வினைச்சொற்கள் பலவகைகளான பகுப்புகளைக் கொண்டுள்ளன.

மலையாளத்தில்  வினைச்சொல் பாகுபாடு

கேரளபாணினியம் என்ற மலையாள இலக்கண நூலின் ஆசிரியரான ஏ.ஆர். இராஜ இராஜ வர்மா அவர்கள் மலையாள மொழியின் வினைச்சொற்களை வினைமுற்று, வினையெச்சம் என்று இருபெரும் பிரிவுகளாகப் பிரிக்கின்றார்.

தற்கால மலையாள மொழிக்கு இலக்கணம் வகுத்த ஆர்.இ.ஆசர் அவர்கள் வினைச்சொற்களை வினைமுற்று, வினையெச்சம் என்ற இரு பிரிவுகளாகவே பிரித்துள்ளார்.

தற்கால மலையாள வினைச்சொற்களைக் குறித்து ஆய்ந்த ஏலியாஸ் என்பவர் வினைகளை வினைமுற்று, வினையெச்சம் என்றே பிரித்து ஆய்வு மேற்கொண்டுள்ளார்.

மலையாள மொழியின் வினைச்சொற்களை பேரா. சூரநாடுகுஞ்ஞன் பிள்ளை அவர்கள் பதினாறு பிரிவுகளாகப் பிரித்துள்ளார். இறந்தகால இடைநிலைகளின் அடிப்படையில் இந்த வினைப்பகுப்பு அமைந்துள்ளது. மலையாளப் பேரகராதியிலும் இராமசரிதம் , கன்னச இராமாயணம், இராம கதாப்பாட்டு, பாரதமாலை போன்ற மலையாள நூல்களின் விளக்கவியல் இலக்கணங்களிலும் இம்முறையே பின்பற்றப்பட்டுள்ளது.

திராவிட மொழிகளைக்குறித்து ஆராய்ந்த பேரா. ஜான் சாமுவேல் அவர்கள் அவற்றின் வகைப்பாடுகளைக் குறித்து கீழ்க்கண்டவாறு விளக்குவார்.

”திராவிட மொழிகளின் வினைச்சொற்களில் தன்வினை, பிறவினை, இயக்குவினை என்ற மூவகையான வினை வகைகளையும், ஏவல் வினை, நிபந்தனை வினை, வியங்கோள் வினை என்னும் பல்வேறு வினைப்பொருள்களையும் (Moods) காணலாம். வினைச்சொற்களின் பொருளைச் சிறப்பிக்க ஐரோப்பிய மொழிகளில் முன்னொட்டுக்கள் (Prepositions) பயன்படுத்தப்படுகின்றன. ஆனால் திராவிட மொழிகளில் துணை வினைகளும் எச்சமாக அடுக்கும் வினைகளும் (Particles and Infinitives) பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இம்மொழிகளின் வினைச்சொற்களைக் காலங்காட்டும் முறை, வினையின் தன்மை, பால்காட்டும் முறை ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு கூறுபடுத்தலாம்.

(பேரா.ஜான் சாமுவேல், திராவிட மொழிகளின் ஒப்பாய்வு, ஓர் அறிமுகம், 2008, பக், 176).

எனவே தமிழிலும் மலையாளத்திலும் பல அடிப்படையிலான வினைச்சொற்களின் வகைப்பாடுகள் காணப்படினும் இவற்றுள் எந்த அடிப்படையிலான பகுப்பு தமிழ் மலையாள வினைச்சொற்களை  தெளிவாக விளக்க பயன்படுமோ அப்பகுப்பே சிறப்பானதாகக் கருதப்படுகிறது. தமிழ் – மலையாள கணினி வழி மொழிபெயர்ப்பிற்கு வினைச்சொற்கள் குறித்த தெளிவினை அளிக்க இப்பகுப்பு முறைகள் இன்றியமையாததாகும். இங்ஙனம் அமைந்துள்ள பல பகுப்பு முறைகளில்     வினைமுற்று, வினையெச்சம் என்ற பகுப்புமுறை தமிழ் – மலையாள மொழிகளில் நவீன இலக்கண ஆசிரியர்களால் பரவலாக பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

தமிழில் வினைமுற்று

தமிழ் மொழியில் பொருள் நிறைவுற்று / முற்று பெற்று வரும் வினைகள் வினைமுற்று என்ற வகையில் அடங்கும். இவ்வினைகள் வினையடி, கால இடைநிலை, பால், இட விகுதி என்ற அமைப்பில் அமையும்.

மலையாள மொழியில் வினைமுற்று பிற திராவிட மொழிகளிலிருந்தும் வேறுபட்ட அமைப்பினைக் கொண்டுள்ளது. இவ்வினைமுற்றுக்களில் எழுவாய்க்கும் வினைமுற்றுக்கும் எவ்வித இயைபும் கிடையாது. அதாவது பால், எண், இடவிகுதிகள் மலையாள வினைமுற்றுக்களில் காணப்படுவது இல்லை.

வினைமுற்று வகைகள் 

வினைப்பொருண்மையின் அடிப்படையில் மூன்று வகையான வினைமுற்று வகைகள் தமிழிலும் மலையாளத்திலும் அமைந்துள்ளன. அவையாவன,

• ஏவல் வினைமுற்று ( Imperative Mood)
• கூற்று அல்லது செயல் வினைமுற்று (Indicative Mood)
• வியங்கோள் வினை முற்று ( Optative Mood)

இவ்வகைகளுள் தமிழ் – மலையாள மொழிகளில் வழங்கப்படும் செயல் வினைமுற்றுக்கள் மூன்று காலங்களுக்கும் ஏற்ப அமையும் முறைகள் இங்கே ஒப்பீட்டு முறையில் ஆய்வு செய்யப்படுகின்றன.

செயல்வினை முற்றுக்கள் (Indicative Verb Forms)

செயல்வினை முற்றுகள் ஒரு செயல் நிகழ்ச்சியை நடுவு நிலையில் வெளிப்படுத்த உதவுகிறது. ( இசுராயேல் பக்-16). இவை திணை, பால், எண், இட உருபுகளை ஏற்று வரும். செயல் வினைகளில் உடன்பாடும் எதிர்மறையும் உண்டு.

மலையாளத்தில் செயல்வினை வடிவங்கள் காலங்காட்டும் உருபுகளை மட்டும் எடுத்து வரும். அவை திணை, பால், எண், இட உருபுகளை ஏற்பதில்லை. மலையாளத்திலும் உடன்பாட்டு செயல்வினை முற்றுக்களும் எதிர்மறை செயல்வினை முற்றுக்களும் உண்டு.

உடன்பாட்டு செயல்வினை முற்று

தமிழில் உடன்பாட்டு செயல்வினை வடிவங்கள் பால், எண், இட உருபுகளை ஏற்றே வருகின்றன. அப்போது அதன் அமைப்பு கீழ்க்கண்டவாறு அமையும்.

[ வினையடி + காலங்காட்டும் உருபு + எண் உருபு + இடவிகுதி ]

தமிழில் பால், எண், இட உருபுகள் மூன்றும் ஒன்றாக இணைந்து ஒரே உருபனாக, இம்மூன்று செய்திகளையும் உள்ளடக்கிய பாலறிகிளவியாக அமைகின்றது.

எ.கா:

வந்தான், வருவான், வருகிறான்

மலையாளத்தில் உடன்பாட்டு வினை வடிவம் வினையடியையும், காலங்காட்டும் இட உருபனை மட்டுமே கொண்டு அமைகின்றது. அது, பாலறிகிளவிகளைக் கொண்டிருப்பதில்லை.

இதன் அமைப்பு:

[ வினையடி + காலங்காட்டும் உருபு]

எ.கா: (அவன்) வன்னு, (அவன்) வருன்னு, (அவன்) வரும்

தமிழில் வினை முற்றிலிருந்தே எழுவாயின் திணை, பால், எண் மற்றும் இடத்தினை அறிந்துகொள்ள முடிகின்றது. ஆனால் மலையாளத்தில் இவ்வாறு அறிய முடிவதில்லை. இதற்குப்பதிலாக, எழுவாயின் பதிலிடுபெயர் வினைமுற்றின் முன்பு இணைக்கப்படுகின்றது. அப்பதிலிடுபெயரிலிருந்தே எழுவாயின் திணை, பால், எண் மற்றும் இடத்தினை அறிந்துகொள்ள இயல்கின்றது. இம்மாறுபாடு அமைப்பு அளவிலும் வெளிப்பட்டு, இரு மொழிகளுக்கும் இடையே சிறப்பான வேறுபாடாக அமைகின்றது.

[ அவன் வருன்னு = வருகிறான் ]

தமிழிலும் மலையாளத்திலும் மூன்று காலங்களுக்கும் உடன்பாட்டு வினைமுற்றுக்கள் அமைவதைக் கீழே காணலாம். 

இறந்தகால உடன்பாட்டு செயல்வினை முற்றுக்கள்

தமிழ்–மலையாளம்

”வருதல்” எனும் வினைக்கு இறந்த காலத்தில் தமிழிலும் மலையாளத்திலும் அமையும் செயல் வினைமுற்று வடிவங்களைக் கீழே காணலாம். 

எண்	த–ப.பெயர் / த–மூ.பெ.	த–வி.மு.	ம.ப.பெயர்/ ம–மூ.பெ.	ம–வி.மு.
1	நான்	வந்தேன்	ஞான்	வன்னு
2	நாம்- உ.த.பன்	வந்தோம்	நாம்	வன்னு
3	நாங்கள்-உ.தா.த.பன்	வந்தோம்	ஞங்ஙள்	வன்னு
4	நீ	வந்தாய்	நீ	வன்னு
5	நீங்கள்-மரி.ஒ	வந்தீர்கள்	நிங்ஙள்	வன்னு
6	நீங்கள்-பன்	வந்தீர்கள்	நிங்ஙள்	வன்னு
7	அவன்	வந்தான்	அவன்	வன்னு
8	அவள்	வந்தாள்	அவள்	வன்னு
9	அவர்	வந்தார்	அத்தேகம்	வன்னு
10	அவர்கள்	வந்தார்கள்	அவர்	வன்னு
11	அது	வந்தது	அது	வன்னு
12	அவை	வந்தன	அவ	வன்னு

தமிழில் இறந்தகால உடன்பாட்டு செயல் வினைமுற்றுக்கள் பெயர் மற்றும் மூவிடப்பெயர்களுக்கு பத்து வெவ்வேறு விதமான பாலறிகிளவிகளை ஏற்று அமைகின்றன. அவையாவன,

1.ஏன் 2.ஓம் 3.ஆய் 4.ஈர்கள் 5.ஆன் 6.ஆள் 7.ஆர் 8.ஆர்கள் 9.து 10.ன.

ஆனால் மலையாள இறந்தகால வினைமுற்றுக்கள் இவற்றை ஏற்று வருவதில்லை. எனவே அமைப்படிப்படையில் தமிழிலும்  மலையாளத்திலும் இறந்தகால உடன்பாட்டு வினைமுற்றுக்களில் அமையும் சிறப்பான வேறுபாடாக இது கருதப்படுகின்றது.

[ வந்தான் = வன்னு ]

”வருதல்” எனும் வினைக்கு இறந்த காலத்தில் தமிழிலும் மலையாளத்திலும் அமையும் வினைமுற்று வடிவங்களை மேலே கண்டோம். மலையாள வினைகள் இறந்த காலத்தில் எவ்வித பாலறிகிளவியையும் எந்த ஒரு பதிலிடு பெயருக்கும் ஏற்பதில்லை என்பது அதன் மூலம் தெளிவாகின்றது. இனி நிகழ்காலத்திற்கு ”வருதல்” எனும் வினைக்கு இருமொழிகளிலும் அமையும் வினைமுற்று வடிவங்களையும் அவற்றின் பாலறிகிளவிகளையும் காண்போம். 

நிகழ்கால உடன்பாட்டு செயல்வினை முற்றுக்கள்

தமிழ்–மலையாளம்

எண்	த–ப.பெயர் த–மூ.பெ.	த–வி.மு.	ம.ப.பெயர் ம.மூ.பெ.	ம–வி.மு.
1	நான்	வருகிறேன்/ வருகின்றேன்	ஞான்	வருன்னு
2	நாம்- உ.த.பன்	வருகிறோம்/ வருகின்றோம்	நாம்	வருன்னு
3	நாங்கள்-உ.தா.த.பன்	வருகிறோம்/ வருகின்றோம்	ஞங்ஙள்	வருன்னு
4	நீ	வருகிறாய்/ வருகின்றாய்	நீ	வருன்னு
5	நீங்கள்-மரி.ஒ	வருகிறீர்கள்/ வருகின்றீர்கள்	நிங்ஙள்	வருன்னு
6	நீங்கள்-பன்	வருகிறீர்கள்/ வருகின்றீர்கள்	நிங்ஙள்	வருன்னு
7	அவன்	வருகிறான்/ வருகின்றான்	அவன்	வருன்னு
8	அவள்	வருகிறாள்/ வருகின்றாள்	அவள்	வருன்னு
9	அவர்	வருகிறார்/ வருகின்றார்	அத்தேகம்	வருன்னு
10	அவர்கள்	வருகிறார்கள்/ வருகின்றார்கள்	அவர்	வருன்னு
11	அது	வருகிறது/ வருகின்றது	அது	வருன்னு
12	அவை	வருகின்றன	அவ	வருன்னு

தமிழில் நிகழ்காலத்திற்கும் 1.ஏன் 2.ஓம் 3.ஆய் 4.ஈர்கள் 5.ஆன் 6.ஆள் 7.ஆர் 8.ஆர்கள் 9.து 10.ன. என்ற பத்து வித பாலறிகிளவிகளும் வினைமுற்றில் வருகின்றன. ஆனால் மலையாள வினைமுற்றுக்கள் அதன் ஈற்றில் எவ்வித பாலறிகிளவியையும் ஏற்பதில்லை. நிகழ்காலங்காட்டும் “உன்னு” எனும் உருபு மட்டுமே ஈற்றில் வந்து வினை முடிகின்றது. இவ்வேறுபாடு இங்கே குறிப்பிடத்தக்கதாக உள்ளது.

[வருகிறான் = வருன்னு] 

எதிர்கால உடன்பாட்டு செயல் வினை முற்றுக்கள்

தமிழ்–மலையாளம்

”வருதல்” எனும் வினைக்கு எதிர் காலத்தில் தமிழிலும் மலையாளத்திலும் அமையும் வினைமுற்று வடிவங்களைக் கீழே காணலாம். தமிழில் எட்டு வகையான பாலறிகிளவிகள் முக்காலத்திற்கும் ஒரே போன்று அமைகின்றன. தமிழில் அஃறிணைப்பதிலிடு பெயரான ”அது” மற்றும் ”அவைக்கு” எதிர்கால உடன்பாட்டு வினைமுற்றுக்கள் ”உம்” என்று மட்டுமே அமைகின்றன. இவ்வாறு நோக்குகையில் தமிழின் அஃறிணைப்பதிலிடுபெயர்களின் பாலறிகிளவிகளான ”உம்” மட்டுமே மலையாளத்தின் மூன்று காலங்களுக்கும் பாலறிகிளவிகளாக அமைந்து வருகின்றது என்று  கருத ஏதுவாகின்றது. 

எதிர்கால உடன்பாட்டு செயல் வினை முற்றுக்கள்

தமிழ்–மலையாளம்

எண்	த–ப.பெயர்/ த–மூ.பெ.	த–வி.மு.	ம.ப.பெயர்/ ம.மூ.பெ.	ம–வி.மு.
1	நான்	வருவேன்	ஞான்	வரும்
2	நாம்- உ.த.பன்	வருவோம்	நாம்	வரும்
3	நாங்கள்-உ.தா.த.பன்	வருவோம்	ஞங்ஙள்	வரும்
4	நீ	வருவாய்	நீ	வரும்
5	நீங்கள்-மரி.ஒ	வருவீர்கள்	நிங்ஙள்	வரும்
6	நீங்கள்-பன்	வருவீர்கள்	நிங்ஙள்	வரும்
7	அவன்	வருவான்	அவன்	வரும்
8	அவள்	வருவாள்	அவள்	வரும்
9	அவர்	வருவார்	அத்தேகம்	வரும்
10	அவர்கள்	வருவார்கள்	அவர்	வரும்
11	அது	வரும்	அது	வரும்
12	அவை	வரும்	அவ	வரும்

[ வருவேன், வரும் = வரும்    ]

வேறுபாடுகள்

1. தமிழில் வினை முற்றிலிருந்தே எழுவாயின் திணை, பால், எண் மற்றும் இடத்தினை அறிந்துகொள்ள முடிகின்றது. மலையாளத்தில் அவ்விடம் இடம்பெறுகின்ற எழுவாயின்   பதிலிடுபெயர் வினைமுற்றின் முன்பு சேர்க்கப்படுகின்றது.      எனவே மலையாளத்தைப் பொறுத்தவரையிலும் அப்பதிலிடுபெயரிலிருந்தே எழுவாயின் திணை, பால், எண்    மற்றும் இடத்தினை அறிந்துகொள்ள இயல்கின்றது. இரு    மொழிகளுக்கும் இடையே அமையும் சிறப்பான வேறுபாடாக    இது அமைகின்றது.

[ அவன் வருன்னு = வருகிறான் ]

2. தமிழில் இறந்தகால வினைமுற்றுகள் பத்து வெவ்வேறு வித பாலறிகிளவிகளைப் பெற்றே அமைகின்றன. ஆனால் மலையாளத்தில் இறந்தகால    வினைமுற்றுக்களுடன் எவ்வித      பாலறிகிளவிகளும் வருவதில்லை. இது தமிழ்-மலையாள   இறந்தகால உடன்பாட்டு வினைமுற்றுக்களில் அமையும் சிறப்பான வேறுபாடாகக்   கருதப்படுகின்றது.

[ வந்தான் = வன்னு ]

3. தமிழில் 8 வித பாலறிகிளவிகள் எதிர்கால உடன்பாட்டு வினைமுற்றினைக் குறிக்க பயன்படுகின்றன. மேலும் இரண்டு அஃறிணைப் பெயர்களுக்கும் ”வரும்” என்ற ஒரேயொரு   முறையே உள்ளது. (எ.கா: அது வரும்). மலையாளத்தில்    உயர்திணைக்கும் அஃறிணைக்கும் “வரும்” என்ற ஒரேயொரு    முறையே அமைகின்றது. இருமொழிகளுக்கும் இடையே    அமையும் குறிப்பிடத்தக்க வேறுபாடாக இது அமைகின்றது.

[ வருவேன், வரும் = வரும்]

***** 

துணைநூற்பட்டியல்

1. Thomas Lehmann – A Grammar of Modern Tamil
2. E.Asher –           Malayalam
3. Eugene A. Nida – Morphology
4. S.Subramoniam – Dravidian Comparative Grammar
5. Ravishankar . S. Nair – A Grammar of Malayalam
6. R. Gopalapillai – Linguistic Interpretation of Lilathilakom
7. Collected Papers on Malayalam Language and Linguistics – ISDL Publication
8. M.Israel – The Treatment of Morphology in Tolkappiam
9. Naduvattom Gopalakrishnan -Early Middle Malayalam
10. N.Rajasekharan Nair – Auxiliary Verbs in Malayalam
11. N.Ezhuthaccan -The History of the Grammatical Theories in Malayalam
12. Arden – Grammar of Modern Tamil
13. K.M.George – Malayalam Grammar and Reader
14. பேரா.பொன் கோதண்டராமன் – இக்காலத்தமிழ் இலக்கணம்
15. ஏ.ஆர்.இராஜ இராஜ வர்மா – கேரள பாணிணியம்
16. தேவநேயப்பாவாணர் – மொழி மரபு
17. பரமசிவம்.கு. – இக்காலத்தமிழ் மரபு
18. அகத்தியலிங்கம்.ச – தமிழ் மொழி அமைப்பியல்
19. பேரா.ஜான் சாமுவேல் – திராவிட மொழிகளின் ஒப்பாய்வு, ஓர் அறிமுகம்.
20. கால்டுவெல் – திராவிட மொழிகளின் ஒப்பிலக்கணம்
21. நன்றி: பேரா. நடுவட்டம் கோபாலகிருட்டினன் – திராவிட மொழியியல் கழகம், திருவனந்தபுரம்.
22. நன்றி: பேரா. இரவிசங்கர் எஸ்.நாயர் – மொழியியல் துறை, காசர்கோடு மத்தியப்பல்கலைக்கழகம்.
23. முனை.செ.வை சண்முகம் – கேரளபாணினியம் – முகவுரை – மொழியியல் ஆய்வு.
24. முனை.செ.வை சண்முகம் – தொல்காப்பியரின் சொல்லியல் கோட்பாடு
25. தொல்காப்பியம் – சொல்லதிகாரம் – சிவலிங்கனார்
26. பேரா.சிவா.எம்.ஏ. – தமிழ்மொழி

*****

கட்டுரையாசிரியர்
விரிவுரையாளர், தமிழ்த்துறை,
கேரளப்பல்கலைக்கழகம்,
காரியவட்டம், திருவனந்தபுரம்.

 

 

 

 

பதிவாசிரியரைப் பற்றி