காதல் நாற்பது (6)
தனித்த வாழ்வு வேண்டாம்!
மூலம் : எலிஸபெத் பிரௌனிங்
தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா
என்னைவிட்டு விலகிச் செல்
என்றாலும்
உன் நிழலில்தான்
நிற்க வேண்டும் என்று
உணர்வு வரும் எனக்கு!
என் முன்வாசலில் தனித்து நின்று
ஏகாந்தியாய்
இருக்க விருப்பமில்லை!
ஆணை இடுவேன்,
ஆத்மா நற்பயன் அடைய!
சூரிய வெளிச்சத்தில் பிறருக்கு நான்
கை அசைக்கப் போவதில்லை
மௌனமாய்!
என் உள்ளங்கை தன்னை
உன்கரம் தொடுவதால் உண்டாகும்
இன்ப உணர்வை
இழந்திட மனமில்லை!
உன் நெஞ்சு என்னிதயமுடன்
பின்னிக் கொண்டு
இரட்டைத் துடிப்பு எழும்போது
பரந்த புவித் துயர்கள்
பிரிக்க முனையும்
இருவரையும்!
திராட்சையின் சுவைதனை ஒயின்
பானமும் தருவது போல்
காணும் என் கனவிலும்,
புரியும் என் பணியிலும்
உருவாய் இருப்பது நீயேதான்!
கடவுள்மீது முறையிட்டுத்
தொடரும் வழக்கில் அவர்
காதில் விழுவது உன் பெயரே!
கடவுள் எனை நோக்கின்
காண்பது,
கண்ணுக் குள்ளிருக்கும்,
இருவரின்
கண்ணீர்த் துளிகள் !
********************
Poem -6
Sonnets from the Portuguese
By: Elizabeth Browning
http://members.aol.com/ericblomqu/brownine.htm
Go from me. Yet I feel that I shall stand
Hence forward in thy shadow. Nevermore
Alone upon the threshold of my door
Of individual life, I shall command
The uses of my soul, nor lift my hand
Serenely in the sunshine as before,
Without the sense of that which I forbore–
Thy touch upon the palm. The widest land
Doom takes to part us, leaves thy heart in mine
With pulses that beat double. What I do
And what I dream include thee, as the wine
Must taste of its own grapes. And when I sue
God for myself, He hears that name of thine,
And sees within my eyes the tears of two.
********************
