ஐந்து கை ராந்தல் (9)
வையவன்
தாமு அது வரை சிவாவை ஒர்க்ஷாப்பிற்கு வரும்படி சொன்னதில்லை.
அன்று காலை “சிவா, ஒர்க்ஷாப்புக்குப் போவோமா?” என்று கேட்டான்.
அவன் ‘சரி’ என்று குளித்துத் தயாரானான்.
“எந்த வகையிலும் இது கம்பெல்ஷன் இல்லே. ஜஸ்ட் வந்து பாரு. அண்டர்ஸ்டாண்ட் தி நேச்சர் ஆம்ப் பை ஜாப். எழுத்தாளனுக்கு இதெல்லாம் ஒபயோகப்படும்ணு நெனச்சுட்டு வா!”
மீண்டும் இரவு வீடு திரும்பும் வரை சிவா அவனோடு இருந்தான். தாமு சிவாவை சமைக்க விடவில்லை. இருவரும் ஹோட்டலில் சாப்பிட்டனர். அல்லது பிரீதா வீட்டிற்குச் சென்றனர்.
ஒருநாள் சிவா தான் சமைப்பதாக வற்புறுத்தினான்.
“எ ரைட்டர் ஷûட் நாட் குக் ஃபார் மீ” என்று அடித்துச் சொல்லி விட்டான் தாமு.
சுத்தியல் ஓசை. வெல்டிங்கின் மக்னீஷிய வெளிச்சம், பெய்ண்டின் மணம்… கிரீஸும் பெட்ரோலும் இரும்பும் குலவும் வாசனை.
கார்கள், வாகனங்கள், டிராக்டர்கள், ஸ்கூட்டர்கள், தொழிலாளிகள், வேலை தெரிந்தவனின் செருக்கு, அப்பிரண்டிஸ்ஸின் அடக்கம், வாடிக்கையாளர்களின் பிக்கல் பிடுங்கல்கள்.
சிவாவின் உலகம் ஒரு வெறுமையிலிருந்து எந்திரங்களும் மனிதர்களும் ஒருவருக்கொருவர் சவால் விடும் புதிய சந்தடிக்கு விஸ்தரித்தது.
ஒவ்வொரு உலகமும் சுவையானவை தான். அவற்றின் பிரச்னைகளும் ரசமானவை தான்.
எனினும் தனது உலையில் தான் தகித்துக் கனன்று குழம்பாகி, அக்னி தனது வார்ப்பில் பரவிக் குளிர்ந்து தன்மயமாய் நிற்கும் அந்த எழுத்தின் அனுபவத்திற்கு நேரம் எங்கே?
‘எப்ப சார் ரெடியாகும்… என் காருக்கு எப்ப டெலிவரி கொடுப்பீங்க? ஸ்பேர் பார்ட்ஸ் சிந்தாதிரிப்பேட்டை பூரா சுத்தினேன், கெடைக்கலே.ஆக்ஸிலேடர், க்ராங்க் ஷாஃப்ட், கியர் பாக்ஸ்’ அலைமோதலும் அவசரமும் யந்திர உறுப்புக்களும் அவனது நேரத்தை, பசித்த மலைப்பாம்புகள் போன்று கவ்வி விழுங்கக் காத்திருந்ததை சிவா கவனித்தான்.
அன்றைய மாலை அவ்வளவு பரபரப்பில்லாத வேளை. கடைசியாக எக்ஸிபிஷன் காண்ட்ராக்டர் ஒருவர் வான் ஒன்றை ரெடி செய்து முடித்து விட்டுத் தொழிலாளிகள் சோப்புப் போட்டு கை கழுவி விட்டுக் கிளம்பினர்.
ஒர்க்ஷாப்பில் உள்ள பாத்ரூமில் தாமு குளிக்கப் போனான்.
அதற்குள் காண்ட்ராக்டர் அனுப்பியதாக வான் டிரைவர் வந்து டெலிவரி கேட்டான்.
“குளிக்கப் போயிருக்காரு… ஒக்காருங்க” என்று மேஜை மீதிருந்த போர்ட்டபிள் டைப்ரைட்டரில் ஒரு கடிதத்தை டைப் செய்யத் தொடங்கினான் சிவா.
உள்ளேயிருந்து தாமு கேட்டான்.
“யார் சிவா!”
“எக்ஸிபிஷன் காண்ட்ராக்டரோட வான் டிரைவர்”
“மடாடரா”
அவ்வளவு நீளமான அடையாளம் வேண்டியதில்லை என்று மறைமுகமாகச் சொல்லிக் கொடுக்கிறான்.
“ஆமா”
“மேலே பில் இருக்கு! கேஷ் கொண்டு வந்திருக்காராமா?”
“கேஷ் கொண்டாந்தீங்களாய்யா?” சிவா அஞ்சல் செய்தான்.
“வண்டி ரெடியாண்ணு பாக்க வந்தேன்”
“வண்டி ரெடி பில் இதோ.”
“சார், எனக்கு ரொம்ப அர்ஜண்டா வேணும். நீங்க வண்டியோட வாங்க ட்ரைலர் பாத்த மாதிரியும் இருக்கும். காண்ட்ராக்டர் கிட்டேயிருந்து பில் கிளியர் பண்ணி அனுப்பிடறேன்” என்ற டிரைவர் சிவாவைப் பார்த்து கெஞ்சினான்.
உள்ளே குளிக்கும் ஓசை நின்றது.
“யாரூஉஉ.. சதா?”
டிரைவர் சதா சுவாதீனமாக பாத்ரூமுக்குள் நுழைந்து ப்ளஷ்டோருக்கு மேலே தெரிந்த தாமுவின் தலையைப் பார்த்து, “குட்மார்னிங் ஸார்!” என்றான்.
“குளிக்கக் கூட விடமாட்டியா சதா?”
“இன்னா பண்ட்டம்? எனக்கு அர்ஜெண்ட். கம்பெனி கம்பெனியா ஃபோன் போட்டுட்டு எங்கியும் வண்டி ஆப்டலே. நம்ப வண்டிய வுட்டுட்டு கை ஒடஞ்சி நிக்கறமாதிரி சிச்சுவேஷன்”
“இன்னாப்பா அவ்ளோ அவுசரம்?”
தாமுவினால் டிரைவர் பாஷையில் கூட பேச முடியும்.
“நாளைக்கி மினிஸ்டர் வர்றாரு. கட்டவுட் ஆர்டர் கொடுத்ததெல்லாம் அட்விடேஸ்மெண்ட் கம்பெனியிலே தயாராயி ரெண்டு நா ஆவப்போவுது. எடுத்தாரத்துக்கு தோதா வண்டி கெடைக்கில.”
“சரி, பில்லை வாங்கிட்டுப் போய் கேஷ் எடுத்தா! அப்பால வண்டிய டெலிவரி எடுத்துட்டுப் போ.”
“தொரை…தொரை, நாளக்கி பத்து மணிக்கி மினிஸ்டர் வர்றாரு… பேனரு கட்டவுட் எல்லாம் கட்டி ஸீரியல் பல்ப் எல்லாம் ஜோடிக்கணும். இப்பவே மணி ஏழாவப் போவுது. நான் இனிமே போயி எலக்டிரீஷனைத் தடவணும்!”
“சிவா… ஒரு போன் போட்டு காண்ட்ராக்டர்கிட்டே வண்டி வந்ததுமே பணம் கெடைக்குமாண்ணு கன்ஃபர்மேஷன் கேளு!”
“ஓ… அத்தைச் செய்யுங்க!”
“நம்பர் என்னாப்பா?”
“டி என் எய்ட் ஒன்டூ டூ ட்ரிபிள் த்ரீ…” என்று அவன் சொல்லத் தொடங்கினான்.
அடுத்த நிமிஷத்தில் காண்ட்ராக்டர் உத்திரவாதம் கொடுத்தார்.
“என்ன சிவா?” என்று சோப் போட்டுக் கொண்டே தகவல் கேட்டான் தாமு.
“வரச் சொல்றாரு. கேஷ் ரெடியாம்.”
“பில் அமவுண்ட் சொன்னியா?”
“சொல்லிட்டேன்.”
“சரி, நீ கூட போயி கேஷ் வாங்கிட்டு வா, ஐ’ல் வெய்ட் ஹியர். வர்றப்போ ஆட்டோவிலே வந்துடு. வி ஹாவ் அன் எங்கேஜ்மெண்ட்.”
மெடாடரில் ஏறிக் கதவை அடித்துச் சாத்தினான் சிவா.
என் தேவை.. என் தேவை என்று குளிக்க விடாமல், தூங்க விடாமல், சாப்பிட விடாமல், உதிரத்தை உறிஞ்சத் துடிக்கும் உலகம் அது. கவிதையை ஸ்கூட்டரின் கியர் பாக்ஸிலும் சிறுகதையை அம்பாஸிடரின் ஸ்பார்க் ப்ளக்கிலும் எதிர்பார்க்கும் உலகம்.
அவனுக்கு வேறோர் உலகம் ஞாபகம் வந்தது.
அங்கே ரைஸ்மில் ஓடியது. நெல்லின் உமியையும் தவிட்டையும் அசுர நாவால் அரைத்து அரைத்து தள்ளியவாறே கரண்ட் கோட்டா தீரும் வரை இரவும் பகலும் பாராது அது ஓடியது.
அங்கே அம்மா அரிசி புடைத்துக் கொண்டிருந்தாள். அதன் இயக்கத்திற்குள் இணைந்து இரவையும் பகலையும் அழித்து..
கிறீச்சென்று பிரைக்கைப் பிடித்து ஓரமாக நிறுத்தினான் டிரைவர்.
“இங்கே சுக்குத் தண்ணி நல்லாருக்கும். ஒரு க்ளாஸ் போட்டுக்கலாம். வர்றீங்களா சார்!”
அத்தனை அவசரத்திலும் டிரைவருக்கு சுக்கு நீர் மீது ஒரு கண்.
“வாண்டாம், நீ போய்ட்டு சீக்கிரமா வா”
“தோ”
அவன் திரும்பி வந்து, காண்ட்ராக்டரிடம் போய் பில் பணத்தை வாங்கிக் கொண்டு ரசீதில் கையெழுத்திட்டான் சிவா.
வெளியே வரும்போது “போக ஒரு ஆட்டோ” என்ற சிந்தனைதான் இருந்தது.
வருகிற அவசரத்தில் யாரையோ இடித்து விட்டான், பாம்பே ஷோ சூதாட்ட ஸ்டால் அருகில்.
“ஏம்பா… கண்ணு கிண்ணு?” என்று சீற்றம் கிளம்பவும் திரும்பினான். கம்பவுண்டர் புண்ணியகோடி. திஷ்யாவின் அப்பா.
அவர் பார்வை மீண்டும் ஸ்டால் மீது தாவியது. குறிபார்த்து எறிந்தால் பணத்தை ஐந்து மடங்காகத் தரும் இடம்.
சென்ட்ரல் ஸ்டேஷனில் திஷ்யா சொன்னவை அவிழ்ந்து கொட்டிய ஆடியோ டேப் மாதிரி சுருள் சுருளாய் அவனைச் சுற்றிக் கொண்டது.
தாமு கொஞ்சநேரம் காத்திருக்கட்டும்.
“எங்க சார்… இப்படி?”
“அட… சிவா எங்கே இப்படி?”
கூட ஏதோ ஒரு சில்க் ஜிப்பா. தங்க பிரேம் மூக்குக் கண்ணாடி. பன்னீர்ப் புகையிலை. நாற்பது வயசில் ஏதோ எழுபது வயது மேடு பள்ளங்களை முகத்தில் சுமந்த கிழட்டுத் தோற்றம்!
“இவரைத் தெரியுமா?”
அவன் விழித்தான்.
“இவர் பத்மனாபா பிலிம்ஸ் ஸ்டோரி டிபார்ட்மெண்ட்லே சீனியர் ரைட்டர். அந்தக் காலத்திலே பத்திரிகைகள்ளே ஓஹோன்னு வெளுத்து வாங்கியிருக்கார். பெர்ய ரைட்டர். காளிசரணன்னு கேள்விப்பட்டிருப்பே.. சார். இவரு எங்க வீட்டிலே பக்கத்துப் போஷன்லே குடியிருக்கார். போன வாரம் நந்தவனம் பார்த்தீங்களா… அட்டைப் படச் சிறப்புக் கதை. எதிரொலியே நீ எங்கே இவர் எழுதியது தான்!”
“அப்படியா.. ஒண்டர்ஃபுல்.. ஒண்டர்ஃபுல்..”
“அதென்ன கதையா சார் அது? மார்வெல். கொண்ணுட்டீங்க!” மாமூல் சினிமாக்காரர்கள் மாதிரி அவர் பாலிஷாகப் புகழ்ந்தார். ஹாவென்று உச்சிக்கு தூக்கிப் போய் உருட்டித் தள்ளுகிற மாதிரி.
சிவா இறுகிய உருக்கு மாதிரி நின்றான்.
காளிசரண். பத்து வருஷத்துக்கு முன் தமிழில் அது என்ன பேர்! தமிழ்ச் சிந்தனையிலும் உணர்விலும் சிம்ம கர்ஜனை போன்று எத்தனை கம்பீரத்தை அது தோற்றுவித்தது!
பன்னீர்ப் புகையிலையும் வெள்ளி வெற்றிலைச் சம்புடமுமாய் நிற்கும் இந்த மனிதனா அந்த காளிசரண்!
அன்று விடிந்த பொழுதையும், அந்த பயணத்தையும் சிவா கசப்பாகச் சபித்தான்.
“பத்மநாபா ஃபிலிம்ஸ்லே இவர்தான் ஆல் இன் ஆல். டிஸைடிங் ஃபேக்டர்னு வச்சுக்கயேன் சிவா!”
சிவா பத்து வருஷத்துக்கு முந்திய காளிசரணுக்கு வணக்கம் செய்தான்.
“நம்ம டாட்டரை எப்படியாவது சினிஃபீல்டிலே நொழைச்சுடணும். தினேஷ்குமார் அபிப்பிராயப்படறார். சார் தான் ‘கைட்’ பண்றார்” – புண்ணியகோடி.
“காளிசரண, நீர் பத்து வருஷத்துக்கு முந்தி செத்திருக்கலாம்.”
அவன் முகமாற்றத்தில் காளிசரணனுக்கு சரேலென்று எல்லாம் உறைத்து விட்டது.
“தம்பி.. ஒங்களுக்கு இன்ட்ரஸ்ட் இருக்குமானா ஒங்க ஷார்ட் ஸ்டோரியை ஃபில்முக்கு ட்ரை பண்றேன். அது அற்புதமான சப்ஜெக்ட்.”
“ஸாரி.”
காளிசரணை பத்து வருஷத்துக்கு முன் கொண்டு போய் வைக்க ஒரு நிமிஷம் முயன்றான்.
“ஏன்…ஒய்?”
“எனக்கு சினி ஃபீல்ட் வேணாம். தாங்க்யூ ஃபார் யுவர் இண்ட்ரஸ்ட்”
காளிசரணன் வெற்றிலைச் சம்புடத்தைத் திறந்து வழக்கத்தை விட கொஞ்சம் அதிகப் புகையிலையாக அள்ளினார்.
“எங்க திஷ்யா பேசற மாதிரியே பேசறியேப்பா! வாட் ஹாப்பண்ட் டு தீஸ் யங் பீப்பிள்…?”
சார் ஒங்ககிட்ட ஒரு நிமிஷம்!
புண்ணியகோடி திடுக்கிட்டார்.
“எங்கிட்டேயா?”
“நீங்க வேணும்னா பேசிட்டு வாங்களேன். நான் வெய்ட் பண்றேன்” காளிசரண் அனுமதி வழங்கினார்.
“இப்பவே பேசணுமா சிவா?”
“சரி. வீட்டிலேதான் பேசுவோம். வீட்டுக்கு எத்தனை மணிக்கு வருவீங்க?”
“அ…அங்.. ஒரு நைன் தர்ட்டி ஆவுமில்லே சார்…”
என்று காளிசரணனைக் கலந்தாலோசித்தார் புண்ணியகோடி.
“ஓ…ஆய்டும்…டெஃபனிட்டா ஒன்பதரைக்கு வீட்டுக்கு வந்துடுவார். கொழந்தை கிட்டே சொல்லுங்கோ”
பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு சிவா வெளியே வந்தான். எதிரே தெரிந்த ஆட்டோவை நிறுத்தினான்.
காளிசரண்… எது உங்களை சர்க்கஸ் சிங்கமாக்கியது? வாழ்க்கையா… வயிற்றுப் பிழைப்பா… வயிறு… வயிறு… அது மனிதனை… அவன் இதயத்தை… மூளையை… ஆத்மாவை இப்படி ஜீரணித்து விட முடியுமா?
ஆட்டோ ஒர்க்ஷாப்பை அடையும்போது சிவா ஒரு தீர்மானத்துக்கு வந்திருந்தான்.
புண்ணியகோடி ஒன்பதரைக்கு வரவில்லை. அவுட்டோர் ஷýட்டிங் பார்க்க நாலு நாள் பெங்களூர், ஊட்டி என்று போய்விட்டார்.
தொடரும்
