கந்தன் களிப்பு!

 

கிரேசி மோகன்

——————-

ஒயிலாய் குறத்தி ஒருபக்கம், வேழ
மயிலாள் மறுபக்கம் மேவ -மயிலம்
அமர்ந்த முருகா அருள்வாய் எனக்கு
திமிர்ந்த ஞானத் துணிவு….(1)

மோனை எதுகையாய் ஆனை குறவள்ளி
மானை மணந்த மயிலோனே, -சேனை
தளபதியே ,சூரன் தலைபறித்த சூரா,
உளமதிலே உட்கார் உவந்து….(2)

வள்ளி மகளோடு புள்ளி மயிலேறும்
வெள்ளி மலையோன் விழிமைந்தா -உள்ளிருக்கும்
ஆன்ம குகனே அகந்தை அழித்தெனக்கு
வான்வசம் ஆக்கிட வா….(3)

விடையேறு பாகன் விழிவந்த வேலா
படையேறி வாழ்கின்ற பிள்ளாய் -கடையோரம்
வைத்தேன் கவியெழுதி விற்றுன் அனுபூதி
துய்த்தேன் தமிழ்வணிகத் தில்….(4)

உடைந்தாலும் கண்ணாடி உள்ளதைக் காட்டும்
குடைந்தாலும் கற்பாறை கோயிலாகும் -அடைந்தாலும்
ஆறு கடலைத்தான் சேறும் அதுபோல
ஏறு மயிலோன்கண் ஏகு….(5)

பாம்பன் ஸ்வாமிகள் கோயில்….
—————————————-
உப்பு மிளகிட்டு சுப்பனின் சன்னிதியில்
தப்புத்தப்(பு) என்றுகன்னத் தாளமிட்டு -அப்புறம்
பாம்பன் சுவாமிகள் பாதம் பணிந்தளிக்கும்
சாம்பலை நெற்றியில் சூடு….(6)….கிரேசி மோகன்….!

பாம்பணைப் பள்ளிப் பெருமாள் மருகோனைத்
தாம்புனைந்தார் சந்தத் தமிழ்கொண்டு -பாம்பன்
குமர குருதாசர் கூறு கவசம்
அமரநிலை சேர்க்கும் அமுது….(7)

சாம்பவி புத்திரனே சம்பு புதல்வனே
மாம்பழ வாயன் மருகோனே -பாம்பன்
அடிகள் அழைக்க அழகுமயில் ஏறி
சடுதியில் வந்தோய் சரண்….(8)

தந்தைக்கு மிக்கதோர் மந்திரம் கூறிய
எந்தையே ஏரகக் கந்தனே -முந்தைப்
பழவினைகள் போக்கி புதுவினைக்கு ஞானக்
கிழவனாய் வந்தெனையாட் கொள்….(9)

ஆறு முகம்கொண்டோய் ஆறு படைநின்றோய்
கோறும் அடியார் குறைதீர்க்கும் -மாறுபடு
சூரனைக் கொன்ற சுரமகள் கேள்வனே
பாரெனைத் தாயாய் பரிந்து….(10)

கந்தா குஹாகடம்பா கார்த்திகே யாவென்று
உன்தாள் பணிந்து உவப்புடன் -அந்தாள்
அருணகிரி போலே வருணகவி பாட
தருணமிது தாராய் தமிழ்….(11)

அண்ணா மலைதீபம், உண்ணா முலையுந்தி
விண்ணாளும் தேவர்தம் வெற்றி -எந்நாளும்
காப்பதற்குக் கையில் கதிர்வேல் கொண்டவனாம்
தீப்பொறி தோற்றத்தைத் தொழு….(12)….கிரேசி மோகன்….!

 

 

மலையளவு குற்றமும் மங்கிடும், பொங்கும்
அலையுலவு செந்தூர் அழகன் -சிலையுருவை
எண்ணித் துதிப்போர்க்கு ஏத்திப் புகழ்வோர்க்கு
நுண்ணிய நூலாய் நலிந்து….(26)

கதிராய் வெளிப்பட்டு கார்த்திகை மாதர்
உதிர முலைப்பாலை உண்டு -அதிரும்
அயில்வேலை அன்னை அளித்திட வாங்கும்
துயில்வோன் மருகன் துணை….(27)

சொந்தம் எனக்குநீ பந்தம் எனக்குநீ
தந்தை எனக்குநீ தாயாராய் -வந்தருள்
பாலிக்க வேண்டும் பராசக்தி பாலனே
காளிக்கை வேலனே காப்பு….(28)

எண்ஜாண் உடம்புக்கும் ஏகாக்ர சிந்தைக்கும்
பஞ்சா மிருதமும், பண்ணிரெண்டு -கண்ஜாடைக்
காதலும் போதுமே, ஆதலால் கந்தனின்
மீதுலாவு நெஞ்சே முனைந்து….(29)

சந்தமிகு செந்தமிழில் கந்தரனு பூதியை
தந்த அருணகிரி தான்போலே -உந்தன்
திருப்பதிகள் சென்று திருப்புகழ் பாடும்
விருப்பதை நேர்நிறை வேற்று….(30)

அய்யோ எனக்கிளை குய்யோ முறையிடாது
அய்யோ மணாளர் அணுகும்முன் -மெய்யோடும்,
தேகான்ம பாவத்தை தாண்டி நிலைபெற,
வாகா னவழிசொல்ல வா….(31)….கிரேசி மோகன்….!

புரியும் தொழிலெனக்கு பொல்லாத சூரன்
சரியும் படிவேல் செலுத்தும் -அரியின்
சகோதரி மைந்தனின், சங்கரன் சேயின்
மகோதரன் தம்பியின்த மிழ்….(32)

முதற்பொருளை ஈசன் நுதற்பொருளை வள்ளிக்(கு)
இதப்பொருளை சந்த இசைக்குப் -பதப்பொருளை
மாறா ஸ்திதப்பொருளை மாரன் கதைப்பொருளை
வீரம் விதைப்பொருளை வாழ்த்து….(33)

பொய்பேசா வாக்கும் புறங்கூறா வார்த்தையும்
கைகூசா காரியமும் கொள்வோர்கள் -தைபூசத்
தானருளால் நற்கதியும் தேயா துருவனைப்போல்
வானுருளும் மீனாகு வர்….(34)

உதித்ததது தீயாய் உருமாற்றம் சேயாய்
பதித்ததது பொய்கையில் பாதம் -துதித்த
நதித்தலை ஈசர்க்(கு) உதிர்த்ததது ஓமை
விதித்ததை மாற்றுமது வேல்….(35)

வம்பை விலைகொடுத்து சம்பு விடம்வாங்கி
தெம்பிழந்து மன்மதன் தீய்ந்ததோர் -சம்பவத்தில்
திண்டாடும் தேவர்க்காய் உண்டான பிள்ளையை
கொண்டாடக் கைகளைக் கூப்பு….(36)

மனத்துள்ளான் பூச தினத்துள்ளான் வள்ளி
வனத்துள்ளான் சூரன்மேல் வைத்த -சினத்துள்ளான்
அண்ட கனத்துள்ளான் ஆதி கணத்துள்ளான்
விண்ட ஷணத்துள்ளான் வேல்….(37)….கிரேசி மோகன்….!

ஆனைக்(கு) இளையானை ஆனைக் களியானை
ஆணை அமரர்க்(கு) அளிக்கின்ற -ஆணை
வணங்கி எழுவானை வள்ளிகல் யாணம்
இணங்கிய யானை அணைப்பு….(38)

அய்யம் தகளியா ஐந்துபுலன் நெய்யாக
பொய்யாம் விளக்கேற்றப் போந்தேனே -அய்யா
விளக்குமாறு என்னை விலக்கிடாது உன்னை
விளக்குமாறு வெண்பாவில் வா….(39)

சுட்ட பழமா! சுடாத பழமாவென்(று)
இட்டனை அவ்வைக்(கு) இடையூறு -கொட்டினை
நாவல் பழத்தை நமுட்டு விஷமமாய்
சேவல் கொடியோய் சிரித்து….(40)

வீசும்வெண் சாமரம் பேசும் தமிழுனக்கு
ஆசு கவியாகி ஆறுதிவ்ய -தேசமும்
கூடி அருண கிரியாகி சந்தத்தில்
பாடிக் களிக்கலாம் போது….(41)

வயதுமிக சேர்ந்தும், வயோதிகம் நேர்ந்தும்
தயவை எதிர்பார்த்து தாழ்ந்தும் -அயர்வில்
கரணங்கள் ஓய்ந்தும் கலங்காது கந்தன்
சரணங்கள் பற்ற செழிப்பு….(42)

பசித்தால் உணவு, படுத்தால் கனவு
நசித்தால் நமனார் நினைவு -அசத்தே!
இதற்குமேல் ஒன்றுண்டு இன்னதென்றால் ஆதி
முதற்கதன்பேர் ஆறு முகம்….(43)….கிரேசி மோகன்….!

மண்டை தகளியா மானசீக நெய்யூற்றி
குண்டலினி ஜோதி கொளுத்திட -தண்டை
செறிகழல் சந்தம் செவிகளில் கேட்க
விரிகுழல் வள்ளியுடன் வா….(44)

கோபுரமீ தேறி குதித்த அருணகிரி
தாபஜுரம் தீர்த்து தடுத்தாண்டு -நாபுறத்தில்
முத்தென வேலின் முனையால் எடுத்தளித்தோய்
புத்தென்னுள் பாம்பாய் புகு….(45)

பாலூட்டும் அன்னையிடம் வேலூட்டம் பெற்றதனால்
மாலாட்டும் பீலி மயிலேறி -தேளாட்டம்
கொட்டுகின்ற சூரனை கூறாய் வகிர்ந்திட
விட்டகலும் தாய்ப்பாலை வேல்….(46)

குகையாம் மனதில் குடியேறி கந்தா
புகைஐம் புலனை பொசுக்கு -பகையாம்
எனைப்போய் விரட்டி எனக்கு பதிலாய்
உனைப்போல் குடித்தனமாய் உய்….(47)

வெந்த உளப்புண்ணில் வேலினைப் பாய்ச்சிமா
சந்தத் தமிழ்மலையாய் செப்பனிடு -கந்தன்
கடம்பன் குகனென்று காலமெல்லாம் கூவ
உடம்பை ஒயில்மயிலாய் ஓட்டு….(48)

சாத்திரம் கற்றும் சதுர்வேதம் ஓதியும்
தூர்த்தெரி காட்டில் துடைத்தெறிவர் -நேத்திரம்
தன்வழி சேயை துதிப்போர்கள் இப்பிறவிப்
புண்வழிபோய் வாரார் பிறந்து….(49)

காவலுக்கு வேலுமறை கூவலுக்கு சேவலும்
தாவலுக்கு வண்ணமயில் தோகையும் -ஆவலுக்கு
வள்ளியும் சீவலுக்கு வீரமும், கேவலம்நான்
எள்ளி நகையாட ஏன்….(50)

ஈசான்ய மூளை இருந்து புறப்பட்டு
தீசார்ந்த சேயை, தினைப்புன -பூசாய்ந்த
மார்பனை தேவர்கள் சார்பனை பாவலர்கை
நூற்பனை நுண்பொருளை நண்ணு….(51)

உடலே சதமென்(று) உனைநான் மறந்து
திடலாம் கிளர்ச்சியைத் தாண்ட -அடடா
திடலாடி பள்ளமாய் திடீரென்று ஆச்சே
கடலாடி கந்தனே காப்பு….(52)

வேகாத வெய்யிலில் வேகா ததையுண்டு
வேகாதி வேகத்தில் வேண்டுதலாய் -போகாதே
கோயில் குளமென்று ! குன்றாடும் கந்தனை
வாயில் வளர்வெண்பா வாய்….(53)

முருகா எனச்சொல்லி மூச்சை இழுமால்
மருகா எனமுடக்கு மூச்சை -குரு!கா
எனவோதி மூச்சை மனதின்றி விட்டால்
உனதாயுள் கந்தர்க்(கு) உவமை….(54)

கரும்பில் சுவையாய் இரும்பில் சுமையாய்
வெறும்புல் விரிப்பில் வனப்பாய் -துரும்பிலே
மாயமாய் தூணிலே சீயமாய் வானிலே
மேயும் ஒளிக்கூட்ட மாய்….(55)….

 

பதிவாசிரியரைப் பற்றி