பிரதி பிம்பங்களின் நேரம்
மூலம்: சி.வி.பாலகிருஷ்ணன்
மலையாளத்திலிருந்து தமிழில்: முனைவர் நா.தீபா சரவணன்
ஏழு வயதான ரெஷ்மி படுக்கையறைக்குப் பரபரப்புடன் கடந்து சென்றாள்.
“மா…….ம் வாட் ஈஸ் கோயிங் ஆன்?” அவள் கேட்டாள்.
அகிலா படுக்கை மீது திறந்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் சூட் கேஸில் சீலைகளையும், உள்ளாடைகளையும், வேறு சில துணிகளையும் அலங்கோலமாக எடுத்துவைத்துக் கொண்டிருந்தாள். சில துணிகள் பீரோவிற்கு முன்பாகச் சிதறிக் கிடந்தன.
“மா……..ம் வாட் ஈஸ் கோயிங் ஆன்? வை டோன்யு ஸ்பீக்”ரெஷ்மி மறுபடியும் கேட்டாள்.
அகிலா ஒரு விளக்கத்திற்கும் தயாரில்லை. பீரோவிலிருந்து ரெஷ்மியின் சில ஆடைகளையும் எடுத்துப் பெட்டியில் வைத்தாள். பிறகு ஆபரணங்கள் வைக்கப்பட்டிருக்கும் சிறிய பிளாஸ்டிக் பெட்டியும்.
ரெஷ்மியின் பரபரப்பு அதிகரித்தது. தனது கேள்விக்குப் பதில் கிடைக்காததால் அவள் அம்மாவை முரைத்துப் பார்த்துக் கொண்டு அறையின் நடுவில் நின்றாள்.
அகிலா சூட்கேஸை மூடினாள். ரெஷ்மி அப்போதுதான் அம்மாவின் கண்களைக் கவனித்தாள். அவை கலங்கியிருந்ததன . முகபாவம் கோபமும் வீராப்பும் கலந்திருந்தது. வேடமோ முற்றிலும் அநாகரிகமாக அழகுபடுத்தப் படாமல் வலது கையில் சூட்கேஸைப் பிடித்துக் கொண்டு இடதுகையை ரெஷ்மிக்கு நேராக நீட்டினாள்.
“கமோ………..ன்”
இருவரும் வெளியிலிறங்கி நடந்தனர். வரவேற்பறையில் டெலிவிஷனுக்கு நேர்முகமாக சிவந்த சோஃபாவில் உட்கார்ந்திருந்த ராமமூர்த்தி ஸ்டார் மூவிஸில் ‘திவன் ஆம்டு போக்ஸர்’படத்தை ரசித்துக் கொண்டிருந்தார். துணைக்கு வோட்காவும் சிகரெட்டும். அவரின் முன்னால் வந்ததும் அகிலாவின் முகபாவம் மேலும் கர்வமானது. ரெஷ்மியைப் பிடித்த பிடியும் முறுகியது.
ராமமூர்த்தி டம்ளரைக் கீழே வைத்து எழுந்தார்.
“நில்லு……..!” அவர் கூறினார்.
அகிலா அதைக் கேட்காமலேயே கதவை நோக்கி நடந்தாள். கதவு திறந்து கிடந்திருந்தது. அகிலாவும் ரெஷ்மியும் வெளியில் இறங்கினார்கள். ரெஷ்மி திரும்பிப் பார்த்தாள். ஒருநிமிடம் அகிலா சூட்கேஸைக் கீழே வைத்துவிட்டுக் கதவை இழுத்துச் சாத்தினாள். ராமமூர்த்தியின் பார்வையில் சாத்திய கதவு மட்டும்தான் தெரிந்தது. அவர் சிந்தை கலங்கி நின்றார்.
டெலிவிஷன்ஸ்க்ரினில் ’திவன் ஆம்டு பாக்ஸர்’ தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது. ராமமூர்த்தி மறுபடியும் பார்க்கத் தொடங்கினார். பாதி தீர்ந்த டம்ளரை அவர் கையிலெடுத்தார். அதிலிருந்த மீதி வோட்காவைக் குடித்துவிட்டுக் கனநேரத்திற்கு அசையாமல் தொலைக்காட்சியைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். பிறகு எழுந்து டெலிபோனுக்கு அருகில் சென்றார். சில எண்களை டயல் செய்தார்.
“ரேகா…….. அவ மகளயும் கூப்பிட்டு எறங்கி போயிட்டா. இனிமேல் நமக்கு இந்த பெட்ரூமையே உபயோகிக்கலாம். இப்போ ஃப்ரிதானே. உடனே ஒரு டாக்சி பிடிச்சு இங்கவா. எத்தன நிமிஷத்துக்குள்ள?. பிஃப்டீன்? ஓ.கே”
அவர் ரிசீவரை க்ராடலில் திரும்ப வைத்துவிட்டு முகம் முழுவதும் விசித்திரப் பொலிவுடன் படுக்கையறைக்கு நடந்தார்.
அகிலா மகளுடன் மெயின் ரோட்டில் டாக்ஸியை எதிர்பார்த்து நின்றாள். பாதை வழியாக பல வண்டிகளும் சத்தமிட்டுக் கொண்டு சென்றன.
படுக்கை விரிப்பையும் தலையணைக் கவரையும் மாற்றிவிட்டு ஒரு வேலையை அழகாக முடித்ததன் திருப்தியுடன் வெளியிலிறங்கினார் ராமமூர்த்தி. அப்போதுதான் அவர் ஜன்னல் வழியாக மனைவியையும் மகளையும் பார்த்தார். அவர் ஜன்னலுக்கருகில் மறைந்து நின்று கொண்டு அவர்களைப் பார்த்தார். அகிலா ஒரு டாக்சிக்குக் கை காண்பித்த போதும் பயணிகள் இருப்பதாலோ என்னவோ அவ்வண்டி நிற்காமல் போனது. ரெஷ்மி அம்மாவின் கையைப் பிடித்தாள். அம்மாவின் மனதை மாற்ற முயற்சிக்கும் விதமாக மீண்டும் மீண்டும் ஏதோ கூறுவதைப் பார்த்த ராமமூர்த்தியின் முகம் மாறியது.
“ப்ளீஸ் மம்மி நமக்குத் திரும்பிப் போயிடலாம்”என்று கெஞ்சிக் கொண்டிருந்தாள்.
கதவு திறக்கப் படுகின்ற சத்தம் கேட்டு ராமமூர்த்தி முகம் உயர்த்தவில்லை. ரெஷ்மி ஓடி வந்து சிரித்துக் கொண்டே கன்னங்களில் முத்தமிட்ட போதுதான் மிகவும் சந்தோஷமடைவதாக பாவிக்க அவர் முயற்சி செய்தார். அகிலா அவரின் முகத்தைப் பார்க்காமல் சூட்கேஸை எடுத்துக்கொண்டு நேராக படுக்கையறைக்குச் சென்றாள்.
வெளிப்பாதையில் ஒருடாக்சி வந்து நின்றது. ரேகா வெளியலிறங்கினாள். ரிமோட் கன்ட்ரோலின் பட்டனில் ராமமூர்த்தியின் விரல் அமர்ந்தது. டெலிவிஷன்ஸ்க்ரின் நொடியிடையில் சூன்யமானது………….
_____________________________________________________________________
முனைவர் நா.தீபாசரவணன்
உதவிப் பேராசிரியர்
ஸ்ரீ இராமகிருஷ்ணா மகளிர் கலை அறிவியல் கல்லூரி,
கோவை
