மரபுக் கவிதைகள்

குருநாதன் ரமணி (முச்சீரிரட்டைச் சமனிலைச் சிந்து) என்கரச் சங்கிலி பற்றிநான் – தினம் . என்நாய் முன்செலத் திரிவேன் தன்புலன் கூர்மையாய்ப் பெற்றநாய் – அது . தாள்விரை யக்கரம் நெரிவேன். … 1 என்னைத் தரதர வென்றிழுக்கும் – பல . வெண்ணம் மேலெழ மூச்சிரைக்கும் என்மன நாயிது பாய்ந்தோடும் – அதில் . என்நிலை தேராய்ச் சாய்ந்தாடும்! … 2 இங்கது நின்றுமண் நுகரும் – பின் . எதுவோ புதர்மேல் நீரிழிக்கும் அங்கது நின்றுமண் முகரும் – கால் . ...

ஏறன் சிவா   காலத்தால் அழியாத பொன்னும் வேண்டேன்! கவலைகளே அற்றதொரு நிலையும் வேண்டேன்! சோலைக்கு நடுவேநல் மனையும் வேண்டேன்! துள்ளியங்கு வந்துதொடும் தென்றல் வேண்டேன்! ஆல்போல பல்லாண்டு வாழ்தல் வேண்டேன்! அறிவுலகில் மேதையென புகழும் வேண்டேன்! ஞாலத்தை உயர்த்துகின்ற நற்சொல் ஒன்றை நற்றமிழில் நான்படைக்க வேண்டு மம்மா!   கனிச்சாற்றை முப்பொழுதும் சுவைத்தல்  வேண்டேன்! கண்ணசைவில் நினைத்ததனை முடித்தல் வேண்டேன்! பனிமலையைக் காலடியில் பணித்தல் வேண்டேன்! படைகொண்டு வெற்றிகளைக் குவித்தல் வேண்டேன்! இனிமையான அழகுடைய பெண்ணி னோடு இன்புற்றுக் கழிக்கின்ற பொழுதும் வேண்டேன்! ...

ஏறன் சிவா எழுந்து எழுந்து குதியுங்கள்! — உங்கள் இதழில் சிரிப்பைப் பதியுங்கள்! விழுந்தும் எழுந்தும் ஓடுங்கள்! — நாட்டின் வீதி யெங்கும் ஆடுங்கள்! புழுதி மண்ணில் நீந்துங்கள்! — நாற் பொழுதும் குறும்பை ஏந்துங்கள்! அழுது அழுது புரளுங்கள்! — ஆட்டம் ஆடிப் பாடத் திரளுங்கள்! நோயைக் கண்டால் சிரியுங்கள்! — வந்தால் நொடியில் அதனை முறியுங்கள்! தாயின் மொழியைப் பயிலுங்கள்! — மொழித் தாயின் மடியில் துயிலுங்கள்! நிலவில் சென்று உறங்குங்கள்! — முழு நிலவின் ஒளியில் கிறங்குங்கள்! மலரைப் போல ...

மகாதேவ ஐயர் ஜெயராம சர்மா, மெல்பேண், ஆஸ்திரேலியா வாழ்க வாழ்கவென்று வாழ்த்துக் கூறுவோம் ஆழ்கதீய அனைத்துமென்று ஆசி வழங்குவோம் பேசும்வார்த்தை கொண்டுநாளும் பிணக்கைப் போக்குவோம் வாழும்காலம் சிறந்துநிற்க வாழ்ந்து காட்டுவோம்! தீதும் நன்றும் வெளியிருந்து வருவதில்லையே யாவுமெங்கள் மனமிருந்து கிளர்ந்து வருகுதே வாதமிட்டு வாதமிட்டு மனத்தை உடைக்கிறோம் வாழும்நாளை மலர வைக்க வாழ்ந்து காட்டுவோம்! விதியைநொந்து விதியைநொந்து மதியை இழக்கிறோம் விடியுமென்னும் எண்ணமதை தொலைக்கப் பார்க்கிறோம் தெளிவுகொண்டு பார்ப்பதற்குச் சிக்கற் படுகிறோம் புவியின்மீது நல்லவாழ்வைக் காண முயலுவோம்!

மகாதேவ ஐயர் ஜெயராம சர்மா, மெல்பேண், ஆஸ்திரேலியா பூமிக்கு வந்த புதுமலராய் நாமிருப்போம் கோபிக்கும் குணமதனைக் குழிதோண்டிப் புதைத்து நிற்போம் சாமிக்கு அருகணைய சன்மார்க்கம் மனம் கொள்வோம் ஆருக்கும் இடராக அமையாது நாம் வாழ்வோம்! மண்ணுக்குள் வேரூன்றும் மரமாக நாம் இருப்போம் கண்ணுக்குள் மணி போன்று கருத்துகளை இருத்திடுவோம் விண்ணிற்கும் பரிதியைப் போல் மண்ணினிலே விளங்கிடுவோம் எண்ண மெலாம் எந்நாளும் இமயமென உயர்த்திடுவோம்! அரை குறையாய் வாழுவதை அகமிருந்து அகற்றிடுவோம் அறம் அதனை வாழ்வாக்கி ஆனந்தம் பெற்றிடுவோம் பெறுமதியாய்ச் சொல் தேர்ந்து பெருமகிழ்வாய் உரைத்திடுவோம் ...

ஏறன் சிவா வற்றாத கற்பனை வேண்டும்  நாளும் வளமான சிந்தனை வேண்டும் — கவிச் சொற்சுடர் மதிதனில் வேண்டும் அவை சோர்வுறாப் பயன்தரல் வேண்டும் — கருத்து முற்றிய கவிதைகள் வேண்டும்  அவை முடிவிலா  இசைபெறல் வேண்டும் — அதற்கு நற்றமிழ் துணைவரல் வேண்டும் நெஞ்சின் நடுவமர்ந் தருள்செய வேண்டும்!            

மகாதேவ ஐயர் ஜெயராம சர்மா, மெல்பேண், ஆஸ்திரேலியா   விழிக்குத் துணையானாய் எங்கள் மொழிக்கும் துணையானாய் பழிக்குப் பகையானாய் நாளும் வழிக்குத் துணையானாய்!   அழிக்கும் பகையனைத்தும் நில்லா நிலைக்குக் களனானாய்! இமைக்கும் விழியில் என்றும் இருக்கும் கதிர்வேலா!   தந்தைக்குப் பாடமுரைத்தாய் அதனால் தரணிக்கே குருவானாய்! சொந்தமுடன் கந்தனென்பார் வாழ்வைச் சோதனைக்குள் சிக்கவைப்பாய் !   உந்தனது சோதனையால் நாளும் உழலுகின்ற பக்தர்தமை செந்திருவே கந்தவேளே விரைவில் சிறப்படையச் செய்திடப்பா!

அண்ணாகண்ணன் புத்தொளி வேண்டும் வேண்டும்! புழுதியை மேவிச் செல்லும் சிற்றொளியேனும் வேண்டும்! சிறகுகள் வேண்டும் ஐயா! உள்ளொளி பிறக்க வேண்டும்! உயிர்க்கூடு சிலிர்க்க வேண்டும்! மெய்யொளி காணுதற்கே மெய்யறிவு ஓங்க வேண்டும்! அனைவருக்கும் இனிய தீபாவளி நல்வாழ்த்துகள்

மரபின் மைந்தன் முத்தையா (06.10.2019 அன்று சென்னையில் நிகழ்ந்த “முப்பெருந் தேவியர்” எனும் தலைப்பிலான கவியரங்கில் தலைமையேற்றுப் பாடிய கவிதை) பட்டாக இருள்போர்த்து பராசக்தி நடக்கின்ற பண்டிகைதான் நவராத்திரி பக்கத்தில் கலைமகளும் அலைமகளும் கைகோர்த்து பவனிவரும் சுபராத்திரி எட்டாத உயரங்கள் எட்டிடவே செய்கின்ற ஏகாந்த நவராத்திரி எந்திரத்தில் மந்திரத்தில் தந்திரத்தில் விக்ரஹத்தில் ஏந்திழையாள் வரும்ராத்திரி கட்டான குழலோடு பொட்டோடு மலரோடு கற்பகத்தாள் வரும்ராத்திரி கயிலையிந்த மயிலையென கபாலிவந்து அமர்கின்ற குளக்கரையின் அருள்ராத்திரி எட்டடுக்கு மாளிகைக்கும் ஏழைகளின் குடிசைக்கும் கொலுவமர வரும்ராத்திரி என்னென்ன கவலைகளோ- எல்லாமே ...

மரபின்மைந்தன் முத்தையா காலை திருவாரூர் மாலை திருக்கடவூர் கோலங்கள் காணக் கிடைத்ததே – சீலமாய் அங்கே கமலாம்பா இங்கே அபிராமி மங்கலத்தே ஆழும் மனம். யோகா சனத்தே இருந்தாள் கமலாம்பா ஏகாந்த மாக அபிராமி – ஆகா விழிகண்ட காட்சி விரித்துரைப்பார் யாரோ மொழிகொண்டு சேர்க்குமோ மாண்பு. புற்றிடங் கொண்டார் பொருந்தும் கமலாம்பா மற்றிங் கமுதீசர் மாண்பரசி – குற்றங்கள் நீக்கிடுந் தாயர் நயனக் கனிவன்றோ காக்கும் நமையே கனிந்து. ஆரத்தி நேரம் அவளே இவளாவாள் ஓரத்தில் நின்றே உளங்களித்தேன் – சாரத்தில் சக்தி ...

மகாதேவ ஐயர் ஜெயராமசர்மா, மெல்பேண், ஆஸ்திரேலியா கல்வியொடு செல்வம் தரவேண்டும் தாயே கசடகல என்றும் துணைநீயே தாயே உள்ளமதில் என்றும் உறுதிநிறை தாயே உன்கமல பாதம் சரணடைந்தேன் தாயே! வாய்மையுடன் வாழ வரமருள வேண்டும் வாழும்வரை நோய்கள் வராதிருக்க வேண்டும் தாழ்வு மனப்பாங்கு தளர்ந்துவிட வேண்டும் தாயே உன்பாதம் பற்றுகிறேன் நாளும்! வாதமது செய்யும் மனமகல வேண்டும் போதைநிறை எண்ணம் பொசுங்கிவிட வேண்டும் காதலுடன் உன்னைப் பாடிவிட வேண்டும் கடைக்கண்ணால் என்னைப் பார்த்துவிடு தாயே! ஆவேசம் கொள்ளுவதை அழித்துவிடு தாயே ஆசையுடன் அலைவதைநீ அகற்றிவிடு ...

மரபின் மைந்தன் முத்தையா சூரியனை, சந்திரனை, சூடுகிற தோடாக்கி சுந்தரி நீ நிற்கிறாய் சூட்சுமங்கள் நிகழ வைத்து சாட்சியங்கள் இல்லாமல் சுடராக ஒளி  பூக்கிறாய் காரியங்கள் அத்தனையும் கணப்பொழுதில் ஆக்கிவிட்டு கல் வடிவில் ஏன் நிற்கிறாய் காண வரும் பக்தர் நலம் பேணுகின்ற அபிராமி காண்பதெல்லாம் நீ ஆகிறாய் காரிகையே உன்னுடைய காலசையும் ஜதியினிலே கூத்தனவன் புன்னகைக்கிறான் காலகாலன் மனம்நெகிழும் காதலிலே நீபோடும் கட்டளைக்கே ஆட்படுகிறான் பேரிகையின் ஒலியெல்லாம் பேரழகே உனைப்பாடும் பெரியவிழா நவராத்திரி பேணுமொரு தாயாகி புவனமெலாம் காக்கின்ற பேரரசி அபிராமியே! துந்துபிகள் ...

-மரபின் மைந்தன் முத்தையா தோகை விரித்திடும் பொன்மயில் அழகில் தென்படும் பசுமை அவள்கொடைதான் வாகைகள் சூடிட நீதியும் எழுகையில் வெறிகொண்டு தொடர்வது அவள் படைதான் யாகங்கள் யாவிலும் ஆடிடும் கனல்மிசை ஏகி நடப்பது அவள் நடைதான் நாகத்தின் படத்திலும் நாதத்தின் இசையிலும் நாளும் அசைவது அவள் இடை தான்! சூத்திரம் எழுதிய ஞானியர் நெஞ்சினில் சூட்சுமம் ஆனவள் பராசக்தி பாத்திரம் நிரம்பிடும் தானிய வகைகளில் பவித்திரம் ஆனவள் பராசக்தி காத்திடும் வலிமையின் காருண்ய ரூபமாய் கண்ணெதிர் தெரிபவள் பராசக்தி சாத்திர விதிகளைத் தாண்டிய ரூபமாய் ...

மரபின் மைந்தன் முத்தையா   கரும்பட்டு வானில் போர்த்து கண்தூங்கச் சொன்னாள் தேவி வரும் ஒற்றைக் கதிருக்குள்ளே விதையாக நிற்கும் நீலி ஒரு வார்த்தை சொல்வாள் என்றே உலகமே ஏங்கும் நேரம் கருவாகும் வேதத்துள்ளே கலையாகி நின்ற காளி!   ஆற்றோர நாணல் தூங்க ஆராரோ பாடும் அன்னை நேற்றோடு நாளை இன்றி நிகழ்கணம் சமைத்தாள் முன்னை காற்றாகிப் புயலாய் மாறி கடுங்கோபம் தீர்ந்த பின்னை ஊற்றாகி ஒளியும் ஆவாள் உயிர்ப்பித்துத் தந்தாள் என்னை!   எழுதுகோல் முனையில் நிற்பாள் எழுத்தையும் அவளே கற்பாள் ...

-இலந்தை  சு. இராமசாமி  தேவகாண்டம் அனுசூயைப் படலம் கலிவிருத்தம் நிலைபெறும் கற்பினள் உலகினில் யாரோ நலமுறத் தேடுவோம் வாமெனச் சேர்ந்தே அலைமகள் கலைமகள் மலைமகள் ஆய்ந்தார் பலருமே அனுசுயை என்றுப கர்ந்தார் 72 முத்தொழில் தேவியர் எப்படி எனவே அத்திரி மகரிஷி அற்புத மனைவி உத்தமி கற்பினில் ஒப்பிலி அவளே பத்தினிச் சிகரமென் றொப்பினர் பலரே 73 அரனையும் அரியையும் மறையவன் தனையும் விரைவுடன் நெருங்கியே வினவினர் அவர்கள் சரிசரி அதுசரி என்றனர் உடனே இருகரம் சிரசினில் வைத்தனர் தொழுதார் 74 * எண்சீர் ...