ஆறுமுகன் அருட்பா (மூன்றாம் பகுதி)
க. பாலசுப்பிரமணியன்
21
போற்றுதும் போற்றுதும் செந்தூரான் சேவடிகள்
போற்றுதும் போற்றுதும் தணிகையான் தாள்கள்
போற்றுதும் போற்றுதும் பரங்குன்றத்துப் பாதங்கள்!
போற்றுதும் பழனிவாழ் கருணையினை !\
22
கருணைக்குக் கந்தா ! காத்திடக் கடம்பா !
கலியினைத் தீர்த்திடும் கயிலையின் மைந்தா !
காவடி தூக்கினேன் கைகளைக் கூப்பினேன்
கொடியுடன் வருவாய் குமரா !
23
குமரனோ ? கிழவனோ? துடித்தது உள்ளம்
கொடியிடிடை வள்ளியின் காதல் நெஞ்சம்
கோலங்கள் மாற்றியே தினைவனம் வந்தாய்
கோடிகள் தந்திடும் குபேரா !
24
குபேரனின் பொருளும் கோதையின் அருளும்
குறைவில்லா மனமும் குறைவின்றித் தருவாய்
குன்றினில் அமர்ந்தே குறைகள் தீர்த்திடும்
குமரா! குணக் குன்றே !
25
குன்றினைத் தேடிடும் அடியவர் கூட்டம்
குடங்களில் பாலினைச் சுமந்தே கூடும்
காவடி தூக்கியே ஆடிடும் மனங்கள்
காத்திடும் ஓமெனும் ஆதியே !
26
ஆதியும் அந்தமும் உன்னிரு விழியே !
அகிலமும் தேடிடும் உன்னிரு அடியே !
அணையா விளக்கே! அன்பே! அருளே!
ஆருயிர் தேடிடும் அமுதே!
27
அமுதினும் இனிய தமிழின் தலைவா !
அழகா! அறிவே! ஐங்கரன் இளையனே!
அன்பின் அகரமே! அருளின் சிகரமே!
அருள்வாய் நித்தம் அமைதியே !
28
அமைதியைத் தேடிடும் அடியவர் நெஞ்சம்
சுமைகளை விலக்கியே சுகமாய் வாழ்ந்திட
இமைகள் காக்கும் விழிகள் போலே
இன்னல்கள் இனிதே மாற்றிடு !
29
மாற்றியே உருக்கொண்ட மாயவான் சூரனை
கூரிட்ட பாதியில் குதித்தது மயிலும் :
கூவிட்ட சேவலைக் கொடியினில் கொண்டே
குவலயம் காக்கும் குமரா !
30
குமரனை நினைத்ததும் குறைகள் நீங்கிடும்
குலங்கள் தழைத்து ஊழ்வினை விலகிடும்
குறையின்றி வாழ்வில் நலமே பெருகிடும்
குறவள்ளிக் காதலனே சரணம் !
சரணம்
சரணமென்று சொல்லியே சன்னதிக்கு வந்தவரின்
கரணமிடும் வாழ்வோடு மரணத்தையும் நீக்கியே
தருணத்திலே காத்துத் தன்னருளைப் பொழிகின்ற
வருணனே! வணங்குகின்றேன் சரணமென்றே!
