மயிலிறகு!
மேசையில்
கண்டாடிக் குவளையை
வைத்தேன்..
முன்னால் இருந்தவள்
மௌனங்களை
நிரப்பிக்கொண்டாள்.
வெற்றுத்தாளை
விரித்து வைத்தேன்.
பூக்களை
வரைந்து வைத்தாள்.
வாசிக்கவென
நூலைத் திறந்தேன்..
மயிலிறகாய் அவள்
ஏதோ சொன்னாள்.
வாழ்வைத் தொடங்கலாம்
என
நாளிடம் கேட்டேன்..
அவளின்
கோபம் தெரிந்தது..
முகம் பார்க்க
முடியாத
தவிப்பில்
கீழிறங்கிய கண்கள்
அவளின்
தாலியில் வந்து
குத்திட்டு நின்றது.
முல்லைஅமுதன்
27/06/2017
