காதல் நாற்பது (26)
துணை தேடும் உள்ளொளி !
மூலம் : எலிஸபெத் பிரௌனிங்
தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா
உறு துணை எனக்குத் தேவை என்று
உள்ளொளி யோடு வாழ்ந்தேன்
ஆரம்ப காலம் தொட்டே,
ஆடவர், பெண்டிர் பரிவுக்குப்
பதிலாக !
அறிந்து கொள்ள நினையாது
வெறும் பரிவுள்ள உறவுகளாய்த் தான்
பார்த்தேன் அவரை எல்லாம்;
பாடிய அவரது பாட்டுக்கும் மேலாகச்
சுவைமிகும்
பண்ணிசை எனக்குக் கேட்குமென
எண்ணிலேன் ! சட்டெனத்
தேயும் அவரது பழுப்பு வண்ணம்
தனிப்பட்ட தில்லை !
வையகத் தூசிகள் மீதெழும்
புல்லாங் குழல் ஓசை
ஊமைத் தனம் வளர்ப்பது !
மங்கிடும் அவர் விழிக் கவர்ச்சியில்
மயங்குவேன் மடத்தனமாய் !
அப்போதவர் போலித் தனத்திடையே
காட்சி அளித்தாய் நீ என்னை
ஆட்கொள்ள !
என்னினிய அன்பனே !
மின்னிடும் அவர் முன்தோற்றமும்,
இன்னிசைக் கீதமும்
உன்னத மகிமையும் சிறப்பாக
ஒன்று கூடும் உன்னிடம்,
நதி நீரைச் சிமிழியில் ஊற்றியது போல் !
எல்லாத் தேவை களிலும் திருப்தி யுற்று
என் ஆத்மாவும் மீறி யெழும்
உன்னுறவால் !
ஏனெனில்
இறைவனின் கொடைகள்
தள்ளி விடும்
மானிடனின் உயர்ந்த கனவுகளை
நாணிடும் நிலைக்கு !
********************
Poem -26
Sonnets from the Portuguese
By: Elizabeth Browning
I lived with visions for my company
Instead of men and women, years ago,
And found them gentle mates, nor thought to know
A sweeter music than they played to me.
But soon their trailing purple was not free
Of this world’s dust, their lutes did silent grow,
And I myself grew faint and blind below
Their vanishing eyes. Then THOU didst come–to be,
Beloved, what they seemed. Their shining fronts,
Their songs, their splendours (better, yet the same,
As river-water hallowed into fonts),
Met in thee, and from out thee overcame
My soul with satisfaction of all wants
Because God’s gifts put man’s best dreams to shame.
**********
