நாணம்
ரா.பார்த்தசாரதி
கதிரவனை கண்ட நாணலே, நாணத்தால் தலை குனிந்தாயோ
காதலன் நெருங்கி வருவதை கண்டால் நாணம் கொள்வாயோ
இனியவளே ! உன் நாணத்திற்கு என் நெருக்கம்தான் காரணமோ
இரு கைகளைக் கொண்டு மறைத்தால் நாணம் போய்விடுமோ !
நாணமெனும் போர்வைக்குள் உன் உடல் மறைகின்றதோ
கருமேக கூட்டத்திற்குள் பால் நிலா மறைகின்றதோ
நாணமென்பது பெண்ணிற்கு ஓர் அணிகலமானதோ
முகத்தை மறைத்தாலும்,கன்னங்கள் சிவந்து வெளிப்படாதோ !
நான் விண்ணை பார்க்கும்போது என்னை பார்க்கின்றாய்
நான் உன்னை நோக்கும்போது, குனிந்து காலால் கோலமிடுகின்றாய்
உன் நெஞ்சத்திற்குள்ளே உன் முன் உலா வருவேன்
உன் கன்னம் சிவக்க காதல் மொழி பேசிடுவேன் !
நாணம் என்பது பருவத்தின் கண்ணாடியோ !
காதலில் பழகுவதற்கு ஓர் முன்னோடியோ
இலைமறை காய்மறைவாய் காதலை வெளிப்படுத்துமோ
பார்வை ஒன்றே போதுமே, பல்லாயிரம் கதைகள் பேசிடுமே !
நாணமும், அச்சமும் காதலியின் உடைமையாகுமே
ஒன்று கலந்த நெஞ்சம் உறவை நாடிக் கெஞ்சுமே
நாணத்தால் முகம் சிவந்து காதல் வெளிப்பட்டதே
அன்பை நினைத்து ஏங்கி, அமுத நிலையை நாடுதே !
