பயணமும் பணமும் (சிறுகதை)

முனைவர். நா. தீபா சரவணன்
உதவிப்பேராசிரியர்
குமரகுரு பன்முகக் கலை அறிவியல் கல்லூரி, கோவை

‘விஸ்வா விடு நாங்க எடுத்துக்கறோம். நீ இந்த அளவுக்கு எங்களுக்கு உதவுறதே பெரிய விஷயம். பெட்டிய விடு.’

‘விடுங்க பெரியப்பா. உங்களுக்கு செய்யறதுல எனக்கு என்ன சங்கடம். விடுங்க நான் வண்டில கொண்டு போய் வைக்கிறேன் என்றான் விஸ்வா.

‘கிளம்பிட்டீங்களா சித்தப்பா……….. என்று கேட்டுக்கொண்டே அவசரமாக ஆட்டோவை விட்டு இறங்கினான் கண்ணன்.
ஒரு வாடக வந்துருச்சு சித்தப்பா அதுதான் கொஞ்சம் லேட்டாயிடுச்சு.

‘பரவால்ல கண்ணா அதுதா எங்களுக்கு விஸ்வா இருக்கானே எதுன்னாலும் பாத்து பாத்து செய்யறதுக்கு அப்பறம் எங்களுக்கு என்ன கவல.’’

‘ அப்பா எப்படி இருக்காரு இப்ப துணி தெச்சிட்டு இருக்காரா? தைக்கிறதுக்கு வருதா ?’’

‘அப்பப்போ ஏதாவது தைப்பாரு. பெருசா ஒண்ணுமில்ல சித்தப்பா. அவராலையும் இப்போ முடியறதில்ல. என்ன கடைசி காலத்துல ஒரு தடவையாவது வெளிநாடு எங்கயாவது கூட்டிட்டு போடான்னு சொல்லிகிட்டே இருப்பாரு .

‘அவனுக்கு என்ன சொல்லுவா. பொழைக்கத் தெரியாம பொழைச்சாச்சு. யார் பேச்சயும் கேட்கவும் மாட்டா. ஆனா ஆசை மட்டும் நெறைய இருக்கு.’

‘ஆமா சித்தப்பா. பார்க்கலாம். சரி நீங்களும் சித்தியும் எவ்வளவு நாள் கொடைக்கானல் தங்க போறீங்க. விஸ்வா அண்ணாவும் தங்கறாரா?’

‘அவ இல்லாம நாங்க எங்க போவோம். நீயும் தானப்பா எங்க கூட தங்கறேன்னு’ விசுவாவை பார்த்துக் கேட்டார் கமலநாத்.

‘வீட்ல சுனிதா கிட்ட சொல்லிட்டு தான் வந்தே பெரியப்பா’ என்று கூறியவாறு பெட்டிகளை எடுத்து அவன் கார் டிக்கில வைத்தான்.

‘விஸ்வாண்ணா கார்லயே போறீங்களா?’

‘ஆமா அவன் சொன்னா கேட்க மாட்டேங்குறா. எங்கார்ல போலாங்கறா’

‘சரி சித்தப்பா பார்த்து போயிட்டு வாங்க. கண்ணன் கிளம்பினான்.’

வேகமாக வீட்டை அடைந்த கண்ணனை ஏம்ப்பா லேட்டா வர்றே என்ற மிரட்டல் தொணியில் தையல் மெஷினை மிதித்துக் கொண்டே மருதாசலம் கேட்டான்.

‘சித்தப்பாவும் சித்தியும் இன்னக்கி கொடைக்கானல் சுத்திப்பார்க்க கிளம்பறாங்க. சில ஐட்டம்ஸ் வாங்கிட்டு வர சொன்னாங்க. சரி வர வழி தானேனு வாங்கி கொடுத்துட்டு வழி அனுப்பி வெச்சிட்டு வர்றேன் .’

‘தனியாவா?’

‘இல்ல விஸ்வாண்ணாவும் கூடப் போறாரு. அவரு கார்ல தான் இவங்க போறாங்க. அந்த அண்ணன் போகாம இருப்பாரா?’

‘ம்ஹூம் கொடுத்து வச்சவங்க பைய, பிரான்ஸ்ல இருந்து மாசாமாசம் காசு அனுப்புறான். இங்கே எல்லாத்தையும் விஸ்வா தன் பிள்ளையா இருந்து கவனிச்சுக்கறா. ம்ஹூம் அதுக்கும் ஒரு கொடுப்பின வேணும்.’

கை கால் மூஞ்சி கழுவிட்டு வர்றதுக்குள்ள லதா டிஃபன் எடுத்துவைத்தாள். மகள் கீதா ஹோம் வொர்க் எழுதிக் கொண்டிருந்தாள். கண்ணனுக்கு மனக்கஷ்டமாக இருந்தது. மனசுக்குள்ள நெனச்சுகிட்டா சித்தப்பா, பசங்கள நல்லா படிக்க வெச்சாரு. வெளிநாட்டில் செட்டில் ஆகியிருக்காங்க. நமக்குத் தெரிஞ்சது இந்த ஆட்டோ தொழில் மட்டும்தான். கவர்ன்மென்ட் பள்ளில பத்தாவது வர படிக்கவெச்சாரு. இதுல எப்ப பார்த்தாலும் அவங்களோட நம்மள வச்சு ஒப்பிட்டு பார்த்துட்டு இருக்கிறது வேற ஒரு கொறச்சல். கோபந்தா வருது. வேற வழி சகிச்சிகிட்டுதானே ஆகணும். சாப்பிட்டு படுக்கையறைக்கு சென்றவன் இருந்த மன வருத்தத்தில் கீதா சாப்பிட்டாளா என்று கூட கேட்கவில்லை. படுத்துத் தூங்கி விட்டான்.

கொடைக்கானல் மாலை 4 மணிக்கு வண்டி போய் சேர்ந்தது. ஹோட்டல் அறையில் பெட்டிகளை எடுத்து வைத்துவிட்டு அவர்களை சிறிது நேரம் ஓய்வெடுக்கவிட்டு, வேறொரு அறைக்குச்சென்றான் விஸ்வா.

‘ஏங்க இந்த விஸ்வா நம்ம பெத்த புள்ள மாதிரி நாம எப்ப கூப்பிட்டாலும் ஓடிவரா நாம பெத்த புள்ள கூட நம்மள இந்த மாதிரி அக்கறையா கவனிப்பானானு தெரியல.

‘ஆமா அவ அப்பா இறந்தது அவனால ஏத்துக்க முடியல. இன்னும் கொஞ்ச நாளு இருப்பாருன்னு எதிர்பார்த்தா. அதனால் தான் சின்ன ஹாஸ்பிடலா இருந்தாலும் நல்ல ஹாஸ்பிடலா அட்மிட் பண்ணி பாத்துக்கிட்டா.’

‘ஆமா அவனுக்கு அப்பா மேல பாசம் அதிகம்தா. தங்கவேல் அண்ணனும் அப்படித்தான் என்னன்னாலும் புள்ளைக்கி புள்ளைக்கினு யோசிப்பாரு. அப்படியே யோசிச்சு கட்டுனதுனால தான் இப்ப இவ்வளவு பெரிய சொந்த வீட்ல இருக்கா.’

‘சரிதா நீங்க சொல்றது அவன் பொண்டாட்டி சுனிதாவும் மாமியா சாகுற வரைக்கும் நல்லா தா பாத்துகிட்டா. அந்த அம்மா கழுத்தில் கெடந்த எட்டு பவுன் தாலியை கூட நாத்தனாருக்கே கொடுத்துட்டா. ஆனா அந்த அம்மா கிட்ட எப்படியும் அதை சேர்த்தாம 40 பவனாவது இருந்திருக்கும். அது யாருக்கு போச்சுன்னு தெரியல .’

‘நமக்கு எதுக்கு அதெல்லாம் அது அவங்க ஃபேமிலி விஷயம். விஸ்வநாதன் நம்மகிட்ட எப்படி இருக்கான்னுதா பாக்கணும். ஞாயிற்றுக்கிழமையானா நோன்வெஜ்ஜோட காலைல வந்து நிக்கறா. எங்க போறதா இருந்தாலும் நம்மளையும் அவங்க பேமிலியோட சேர்த்து கூப்பிட்டு போறான். என்ன வேணும்னாலும் சொன்னா உடனே வாங்கிட்டு வர்றான். டாக்டர் கிட்ட போகணும்னா கூட்டிட்டு போறா. ஃபோன் பண்ணனா உடனே வந்து நிக்கறா. இதை விட என்ன வேணும். போய் படுத்து தூங்கு.’

கொடைக்கானலில் ஒரு வாரம் சுத்தி பார்த்துவிட்டு வீடு திரும்பினர். கமலநாதனும், தங்கவேலுவும் பால்ய நண்பர்கள். தங்கவேலு ஒரு வயது தான் சின்னவன். இருவரும் ஒரே தெருவில் குடியிருந்தவர்கள். பிறகு தங்கவேலுவிற்கு அரசு வேலை கிடைத்து விட்டது. கமலநாதனுக்கு அதே பர்னிச்சர் வேலைதான். பர்னிச்சர் என்றால் லட்சங்கள் புரளும் வியாபாரம். பெரிய பெரிய விலை உயர்ந்த மரங்களை வியாபாரிகளுக்கு கைமாத்தி விடுற வியாபாரம். அவருக்குனு ரெகுலர் கஸ்டமர்ஸ் இருந்தாங்க. யாரு எப்ப வருவாங்க எப்படி டீலிங் பேசுவாங்கன்னு தெரியாது. ஆனா பிசினஸ் போயிட்டே இருக்கும் அந்த சில டெக்னிக்ஸ யாருக்கும் சொல்லியே தர மாட்டார்.

கண்ணன் ஆட்டோ ஓட்டுன காசை கொஞ்சம் பெரிய ஸ்டீல் உண்டியல் வாங்கி அதில் போட்டு வச்சான். சரி அப்பாவுக்கும் ஒரு ஆசை தானே விமானத்தில் போய் ஏதாவது ஒரு வெளிநாட்டில் போய் இருந்துட்டு வரணும்னு. துபாய் தான் பக்கமா இருக்கு அங்கே கூட்டிட்டு போலாம். அதுக்கு தான் உண்டியல்ல காசு சேர்த்துக்கொண்டிருந்தான். சித்தப்பா பசங்க ஃபிரான்சில இருக்கிறதுனால அவர் அடிக்கடி போயிட்டு வருவாரு. ஒருவேளை அவரை பார்த்து கூட இவருக்கு இப்படி ஒரு எண்ணம் வந்திருக்கலாம். சரி ஒரு தடவை முயற்சி செய்து பார்க்கலாம் மனைவி லதாவும் அதற்கு எதிர்ப்பு ஒன்றும் சொல்ல மாட்டா . கொடைக்கானலில் இருந்து கார்ல திரும்பி வரும் போதுதான் கமலநாதன், விஸ்வா கிட்ட சொன்னார்.

‘விஸ்வா…………. வீட்ல போய் இனி வேலைக்கு ஒரு ஆள் விட்டு கொஞ்சம் மராமத்து வேலை எல்லாம் செய்யணும்.’

‘ஏன் பெரியப்பா திடீர்னு ‘

‘உங்கிட்ட சொல்லலையா வினோத் பேமிலியோட அடுத்த மாசம் வர்றா.’

‘அப்படியா எவ்வளவு மாச லீவு.’

‘இல்ல திரும்ப போறதப்பத்தி இங்க வந்துதா யோசிக்கணும்னு சொல்றா’

‘அப்படியா ?’

‘ஆமா ‘

பார்ப்போம் வீட்டுக்கு வந்து ஒரு வாரம் கழித்து கமலநாதன் விசுவாவுக்கு போன் செய்தார். ‘ஏம்ப்பா இந்த பக்கம் ஆளையே காணோம்.’

‘பெரியப்பா கொஞ்சம் வேலை பிசி.’

‘சரி சரி பாருப்பா அந்த வீட்டு மெயின்டன்ஸ்க்கு ஆளக்கேட்டிருந்தேனே!’

‘ஆ……. ஆமா மறந்துட்டே………. வரச்சொல்றே .

‘பெரியப்பா நா அப்புறம் பேசுறேன் .’

வினோத் ஊரில் இருந்து குடும்பத்தோடு வந்தான் விஸ்வநாதன் அவனை ஏர்போர்ட்டுக்கு ரிசீவ் பண்ண போனான் வீட்டில் கொண்டு வந்து விட்டுச் சென்றவன் ஒரு வாரமா வரவே இல்லை. போன் பண்ணாலும் சரியா ரெஸ்பான்ஸ் இல்ல.

ஒரு வாரம் மகன்கூட நல்லா ஊரச்சுத்திட்டு வீட்ல உட்காந்திட்டு இருக்கும்போது அப்பாவுக்கும் மகனுக்குமான விவாதம் தொடர்ந்து பெரிதாகிக்கொண்டே சென்றது.

‘அப்பா எனக்கு உங்க சொத்தெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டா. நாம இந்த வீட்டக் காலி பண்ணிட்டு உங்களுக்கு பிசினஸ் பாக்குறதுக்கு வசதியா டவுன பார்த்து போவோம். உங்க கூட இருந்து உங்க பிசினச கத்துக்கறே.’

‘அப்போ நான் சொன்னப்ப எல்லாம் கேட்கல. என்னால பிசினஸ் பார்க்க முடியலன்னு அப்போ இதெல்லாம் முடியாதுன்னு சொல்லிட்டு இப்போ எனக்காக ஒரு கஸ்டமர் வட்டாரத்தை உருவாக்கி வச்சிருக்கேன் இப்போ உனக்கு என் பிசினஸ் வேணுமா ? .’

‘சரி உங்க பிசினஸ் வேண்டாம். இந்த வீட்ட கொடுத்துட்டு டவுன்ல நல்ல ஒரு வீடா பார்த்து வாடகைக்கு போலாம். இத வாடகக்கு விட்டர்றலாம்’

‘என்னோட இந்த வீட்டை விட்டுட்டு நான் பொறந்த இந்த வீட்ட விட்டுட்டு உன் கூட வந்து அடிமையா இருக்கணுமா. அதெல்லாம் முடியாது.’

‘அப்பா ஏன் இப்படி எல்லாம் பேசுறீங்க.’

‘ஆமா பேசாம எனக்கு முடியலடா எங்க கூடவே இருடான்னு ரெண்டு வருஷத்துக்கு முன்னாடி அப்படி கெஞ்சினே. அப்ப எல்லாம் ஒனக்கு எதுவும் தோணல. இப்போ உன்னோட மாமனார் செத்திட்டாரு அவரு பிசினஸ் பார்க்க ஆளு வேணும் அதனால இங்க செட்டில் ஆயிடலாம்னு வந்திருக்கே. உன்ன விட விஸ்வா எவ்வளவோ மேல். நாங்க பெறாத புள்ளையா இருந்தாலும் எங்களுக்கு இன்னும் ஒவ்வொரு காரியத்தையும் பார்த்து பார்த்து பண்ணுறா. எதயும் எதிர் பார்க்க மாட்டா.’

‘ஆமா மாமனார் பிசினஸ் பாத்துக்க தான் வந்தே. இப்ப என்ன அதுக்கு உங்க பிசினஸ நீங்களே பாருங்க, ஆனா இந்த வீட்ல எனக்கு முழு உரிமை இருக்கு. தனியா இருக்கிறது தான் எங்களுக்கு பிடிக்கும்னு தானே அங்கே வந்தப்போ ஒரே மாசத்துல திரும்பி வந்தீங்க. நா அங்க ரெண்டு குழந்தைகள வெச்சிட்டு தனியா கஷ்டப்படுறேன்னு கொஞ்சமாவது யோசிச்சு பார்த்தீங்களா .’

‘இந்தர்றா உனக்கு இந்த வீடு தானே வேணும். வெச்சுக்கோ. நான் இப்பவே இங்கிருந்து போறேன். கண்ணனப் பாரு அவங்க அப்பா அவனுக்கு ஒண்ணுமே சேத்து வைக்கல ஆனா அவங்க அப்பனுக்கு ஒண்ணொண்ணும் பார்த்து பார்த்து செய்யறா, அவங்க அப்பா ஆசைப்படுறாருனு கொஞ்சம் கொஞ்சமா காசு சேர்த்து வச்சு அவங்க அப்பாவை துபாய்க்கு கூட்டிட்டு போறான். நேத்துதான் எனக்கு போன் பண்ணி சொன்னா இந்த வாரத்தில் துபாய் போறோம் சித்தப்பானு. ஒன்ன எல்லாம் படிக்க வெச்சு ஆளாக்கனதுக்கு நீ இப்படித்தாண்டா கடைசில பேசுவே. நானும் எங்க கூட கடைசி காலத்தை கழிக்கதான் வந்திருக்கேன்னு நினைச்சே. இனிமே நீ இருக்கிற வீட்ல நான் இருக்க மாட்டே. நான் இப்பவே கிளம்பறேன்டா நீயே இரு என்று ஒரு பெரிய பை நிறைய துணிகளை போட்டுக்கொண்டு வெளியிலிறங்கினான். செண்பகம் கோயிலுக்கு போயிட்டு வர்ற வரைக்கும் கூட காத்திருக்கல. ஆட்டோ ஏறிச் சென்று விட்டார்.

‘ஏங்க நீங்க உங்க பெரியப்பா வீட்டுக்கு போய் ரொம்ப நாளாச்சு ஏன் போகலையா?’

‘அதுதான் அவருடைய பையன் ஊர்ல இருந்து வந்திருக்கறானே.’

‘அதுக்கு என்ன இப்போ இதுக்கு முன்னாடி வந்தப்போ உங்க கார்ல தானே ஊரு சுத்துனாங்க இப்ப மட்டும் என்ன ஆச்சு?’

‘இனி அவன் திரும்ப வெளிநாட்டுக்கு போக மாட்டானாம்’

‘ ஏ………..?’

‘அவ அப்பாவோட பிசினஸை பார்க்க போறானாம்’

‘அதுக்கும் நீங்க அவங்க வீட்டு போறதுக்கும் என்ன இருக்கு?’

‘உண்மைய சொல்லட்டுமா நான் அவரு வீட்டுக்கு போறது, வேணுங்கிறதெல்லாம் வாங்கி கொடுக்கறதெல்லாம் காரணமாத்தான் .’

‘என்ன சொல்றீங்க ?’

‘ஆமா நான் என்ன லூசா? எங்க அப்பாவும் அவரும் நல்ல நண்பர்களாத்தா இருந்தாங்க. அண்ணந்தம்பியாதா பழகனாங்க, நான் இல்லைன்னு சொல்லல. எங்க அப்பாவுக்கு கவர்மெண்ட் வேலை அவருக்கு பிரச்சனை இல்ல. ஆனா என்ன கமலநாத சித்தப்பாவோட பிசினஸ் விஷயங்கள தெரிஞ்சுக்கணும்னு எவ்வளவு தடவை அனுப்பி இருப்பாரு. போறப்ப எல்லாம் எடுபிடியா என்ன வெச்சிருந்தாரு. முக்கியமான கஸ்டமர்ஸெ பார்க்கப்போகும் போது என்ன ஒரு தெரு தள்ளி நிக்க வெச்சுட்டு போவாரு. அவரோட பிசினஸ் சூட்சமங்கள கத்துக்கணும்னு தான் அவருக்கு ஹெல்ப் பண்ற மாதிரி போனே. என்னோட வண்டில கூகுள் மேப் ரெக்கார்டோட செட் பண்ணி இருக்கேன் அதனால தான் நிறைய இடத்துக்கு அவங்க கார எடுக்க விடாம, நம்ம கார எடுத்துட்டு போனே. அவங்க பிசினஸ் டீலிங் பேசும் போதெல்லாம் நான் காருக்கு வெளியில்தான் நிப்பேன். அவங்க உள்ள உட்கார்ந்து பேசுனதெல்லாம் ரெக்கார்ட் ஆயிருக்கு. நல்லா வெண்ணெய் திரண்டு வர்ற நேரத்துல பானை ஒடஞ்ச மாதிரி ஊர்ல இருந்து அவரு பைய வந்திட்டா. இனி எனக்கு சொல்லித்தரவா போறாரு.’

‘ நிஜமா நீங்க இதுக்கு தான் போறீங்கன்னு தெரியாம போச்சு.’

‘ நாமும் நம்ம லைஃப்ல செட்டில் ஆக வேண்டாமா? திவ்யா பிளஸ் டூவந்துட்டா அடுத்த வருஷம் நீட். அவ ஏவரேஜாதா படிப்பானு எனக்கும் தெரியும். ஆனா அவளை டாக்டர் ஆக்கணும்ங்குறது எங்கனவு. வருமானத்த ஜாஸ்தி பண்ண வேண்டாமா?’

‘இதுக்கே நீ ஷாக் ஆனா என்ன பண்றது. உனக்கு தெரியாத இன்னொரு விஷயத்தையும் சொல்றேன் ஆத்திரம் வரும்போது எல்லாத்தையும் சொல்றதுதா. எங்க அப்பாவ நல்லா கவனிச்சிருந்தா இன்னும் ரெண்டு வருஷம் நல்லா இருந்திருப்பாரு. அவரோட பேங்க் பேலன்ஸ் ஃபுல்லா காலி பண்ணித்தா வைத்தியம் பார்த்தேன் ரெண்டாவது ஒரு ஆபரேஷன் பண்ணனும்னு டாக்டர் சொன்னாரு. முப்பது நாள் போகட்டும்னு சொன்னப்பதான் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வந்தேன். அந்த ஆபரேஷன் செலவுக்கு கண்டிப்பா எனக்கு அவர் கட்டுன வீட்ட தான் அடமானம் வைக்கணும். அதுவும் பத்துமா இல்ல விக்க வேண்டியது வருமானு தெரியல. மொதல் ஆபரேஷனுக்கப்பறம் அவருக்கு கேஸ் ட்ரபுள் இருக்கிற ஐட்டம், கூல்டிரிங்க்ஸ், சிசர், ஊறுகா, மது இதெல்லா கொடுக்க கூடாதுனு டாக்டர் தெளிவா சொல்லியிந்தாரு. வேற வழி தெரியல மனசாட்சியை கட்டி போட்டுட்டு தான் பிரிட்ஜ் ஃபுல்லா கொக்க கோலாவும், சரக்கு பாட்டிலுமா வாங்கி அடிக்கினே. அவரு அத பார்த்தா சும்மா இருக்க மாட்டார்னு எனக்குத்தெரியும். ஆனா நானா ஊத்திக் கொடுக்கல. அவராத்தான் எடுத்து குடிச்சிட்டாரு. கேஸ் அடச்சு உயிரை விட்டுட்டாரு.’

வாயில் கைப்பொத்தி திகைத்துப்போயி உக்காந்தா சுனிதா.

‘என்ன ஷாக் ஏங்க உங்கள பாக்கவே பயமா இருக்கு. நாளைக்கு எங்களையும் இப்படி எல்லாம் யோசிப்பீங்களானு சினிமா டயலாக் எல்லாம் பேசாதே. எல்லாம் நம்ம குடும்பத்துக்காகத்தான் மத்தவங்களுக்கு முன்னாடி என் பொண்ணு டாக்டர் ஆகணும் அவ்வளவுதான். இப்படி பாக்குற அளவுக்கு நான் ஒன்னும் கொலைகாரன் கிடையாது. செய்ற வேலைல சாதகங்களைத் தேடுறேன் அவ்வளவுதான். எல்லாம் நம்ம எதிர்காலத்துக்காகத்தான். அந்த கிழவங்கிட்டதா கொஞ்சம் ஏமாந்திட்டேன். அந்த ஆட்டோக்காரன் கண்ணன அவருகிட்ட நெருங்க விடாம கவனமா இருந்தே. ஆனா அவன் பையன் இப்படி உடனே வருவானு யோசிக்காம போயிட்டே…. ச் …..சே…..’

விஸ்வாவின் வீட்டை நம்பி தஞ்சம் புக நெனச்சு வந்த கமலநாதன் கதவுக்கு வெளியில் நெஞ்சை பிடித்துக் கொண்டு விழுந்தார். ஆட்டோவில் இருந்து இறங்குகிற மனைவி செண்பகத்தின் குரலும், மகனின் குரலும் கேட்டது. கமலநாதனின் எண்ணங்கள் மிதக்கத் தொடங்கின, வாயு மண்டலத்தில் பறப்பதாக உணர்ந்தார் .

சத்தம் கேட்டு விஸ்வாவும் சுனிதாவும் வெளியில் வந்தனர்