வள்ளுவர் கூறும் நேர மேலாண்மை
— முனைவர் சி.சேதுராமன்.
வள்ளுவர் கூறும் நேர மேலாண்மை
(Time Management)
காலம், பொழுது என்று நேரத்தைக் குறிப்பிடுவர். நேரம், காலம், பொழுது எல்லாம் ஒருபொருட் பன்மொழிகளாகும். சிலருக்கு நேரம் போதவில்லை என்பர்; சிலரோ பொழுதே போகவில்லை என்று கூறுவர். காலத்தை முறையாக ஆளக் கற்றுக் கொண்டால் நாம் உயர்நிலையை அடையலாம். கால ஆளுமை என்பது நம்மில் பலருக்கும் இயலாத ஒன்றாக உள்ளது, இன்னும் கூறப்போனால் காலத்தை ஆளுமை செய்ய அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை என்று அறுதியிட்டுக் கூறலாம்.
காலத்தை ஆளக் கற்றுக் கொண்டவன் வெற்றிகளைக் குவிக்கிறான். காலத்தைப் போக்கி வாழ்க்கையை வெறுமையாக்கிக் கொண்டவர் பலர். அவர்கள் காலத்தை விரையமாக்கியதால் வெறுமையாகிப் போனவர்கள். அன்றிலிருந்து இன்றுவரை காலத்தைப் போற்றிப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்று நம் முன்னோர்கள் கூறிப்போந்துள்ளனர். இலக்கியங்களிலும் கால மேலாண்மை என்பது பரவலாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. குறிப்பாகத் தமிழர்களின் பெருமையைப் பறைசாற்றும் திருமறை நூலாக விளங்கும் திருக்குறள் கால மேலாண்மையைக் குறித்து மிகத் தெளிவாக எடுத்துரைக்கின்றது.
திருக்குறளில் பொருட்பாலில் அரசியலில் அரசனுக்கு இருக்க வேண்டியவை குறித்து வள்ளுவர் குறிப்பிடும்போது காலம் அறிதல் என்பதையும் மன்னர் அறிந்து செயற்படுதல் வேண்டும். காலத்தை ஆளும் திறன் மன்னர்களுக்கு இருத்தல் வேண்டும். அப்போதுதான் மன்னர்கள் நாட்டை நன்கு திறம்பட ஆள முடியும் என்று வள்ளுவர் குறிப்பிடுகின்றார்.
காலம் அறிதல்:
காலம் அறிதல் என்ற அதிகாரத்தினை விளக்கும் பரிமேலழகர், “வலியான் மிகுதியுடையனாய்ப் பகைமேல் சேறலுற்ற அரசன், அச்செலவிற்கு ஏற்ற காலத்தினை அறிதல், அதிகார முறைமையும் இதனானே விளங்கும்” என்று உரை வகுக்கின்றார். இதனையே அதன் பின்னர் வந்த அனைத்து உரையாசிரியர்களும் வழிமொழிந்துள்ளனர்.
வள்ளுவர் மன்னர்களுக்கு மட்டும் கால ஆளுமையைப் பற்றிக் கூறியிருக்க மாட்டார். ஏனெனில் இது அனைவருக்கும் வாழ்வியலை எடுத்துரைக்கும் நூலாக விளங்குகின்றது. கால ஆளுமை என்பது சிறப்பாக அரசனுக்குப் பொருந்துவதாக இருந்தாலும் இன்று வாழும் சாதரணக் குடிமகனுக்கும் பொருந்தும். அரசன் முதல் கடைநிலையில் உள்ள மனிதர் வரை இந்நேர ஆளுமை என்பதனை அறிந்திருத்தல் வேண்டும்.
காலத்தை நிர்வகிப்பது என்பது அனைவருக்கும் கைவந்துவிடாது. அதனை ஒரு சிலர் தான் நன்கு பின்பற்றுவர். மனிதனுக்குத் தெரியாமல் மனிதனிடம் இருக்கும் பொக்கிஷம் தான் காலமாகும். இதனை அறியாது மனிதன் காலத்தை வீணாக்கிக் கொண்டிருக்கிறான். காலம் மனிதனிடத்தில் எந்தவிதமான ஓசையுமின்றி பெரிய மாற்றத்தைச் செய்து வருகிறது. இதனை அனைவரும் அறிவர். காலம் வயதைக் காட்டி வாழ்நாளைக் குறைக்கிறது.
காலம் என்பது இருபுறமும் கூர்மை கொண்ட கத்தி போன்றது எனவே காலத்தைச் சரிவரப் பயன்படுத்தாவிட்டால் அக்காலமே நம்முடைய முதல் பகைவனாக மாறி விடுகிறது. அனைவரும் அறிந்து கொண்ட பல செயல்களைவிடக் காலவிரயம் என்பது மிகவும் மோசமானது என்பதை அனைவரும் உணர்தல் வேண்டும்.
ஒருவன் இழந்துவிட்ட எதையும் பெறமுடியும் ஆனால் கடந்த காலத்தை மீண்டும் பெறமுடியாது. நாம் இழந்த பல வாய்ப்புகளுக்குக் காரணம் நம்மைவிட்டுக் கடந்து போன காலம்தான் என்பதை நாம் சிந்தித்துப் பார்த்தால் புரியும். நாம் ஒரு நாளில் எத்தனை முறை நேரதின்மையைக் காரணம் காட்டுகிறோம் என்பது ஒவ்வொருவரும் நினைத்துப் பார்க்க வேண்டிய ஒன்றாகும். சரியான நேரத்திற்கு வந்துவிடு என்பது வீடுகளிலும் கல்வி நிலையங்களிலும் அலுவலகங்களிலும் அடிக்கடி சொல்லப்படுகின்ற, அனைவரையும் எச்சரிக்கின்ற வார்த்தைகளாகும். காலங்கடந்து போனால் பிரச்சனைகளும் தேவையற்ற இடையூறுகளும் ஏற்படும். காலதாமதமாக வரும் பேருந்திற்காக யாரும் காத்திருப்பதில்லை. காலதாமதமாக வரும் நாளிதழுக்கு ஒருபோதும் மதிப்பு கிடையாது. அனைத்து இடங்களிலும் அனைவராலும் காலந்தவறாமையே எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.
கையில் இருக்கும் தங்க நாணயத்தைப் போன்று ஒவ்வொரு விநாடி நேரத்திற்கும் மதிப்பு உண்டு. காலத்தை நாம் எவ்வாறு தங்கமாக, வைரமாக, வைடூரியமாக மாற்றப் போகிறோம் என்பதில்தான் நம் வாழ்வின் வெற்றியின் இரகசியம் அடங்கி இருக்கிறது.
நாம் சேமிக்கும் ஒவ்வொரு விநாடியும் நம் வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு வெற்றிப் படிக்கட்டுக்களாகும். நமது நேரத்தை நம்வசப்படுத்தினால் முன்னேற்றம் என்பது உறுதியாகிவிடும். காலமறிதல் அதிகாரத்திற்கு விளக்கம் கூறவந்த மணக்குடவர், “காலம் அறிதலாவது வினை செய்தற்கு ஆம்காலம் அறிதல். வலியறிந்தாலும் வினை செய்யும் காலமும் அறிந்து செய்ய வேண்டுதலின், அதன்பின் இது கூறப்பட்டது” என்று குறிப்பிடுகின்றார். காலம் அறிதல் என்பது நாட்டை ஆளும் அரசனுக்கு மட்டுமல்லாது அனைவருக்கும் உரிய ஒன்றாகும்.
காலம் அறிந்து செயல்படுதல்:
நாட்டை ஆளும் மன்னன் காலம் அறிந்து செயல்பட வேண்டும். அவ்வாறு செயல்படவில்லை எனில் அழிவு நேரும். எந்தச் செயலை எந்தக் காலத்தில் செய்ய வேண்டுமோ அந்தக் காலத்திலேயே செய்தல் வேண்டும். அதைவிடுத்துக் காலமல்லாத காலத்தில் செய்தால் அதனால் இன்னலே நேரும். வலிமையாக இருப்பினும் காலமறிந்து செயல்படாது போனால் தோல்வியே ஏற்படும். இதனை,
“பகல்வெல்லுங் கூகையைக் காக்கை யிகல்வெல்லும்
வேந்தர்க்கு வேண்டும் பொழுது” (481)
“பருவத்தோ டொட்ட வொழுக றிருவினைத்
தீராமை யார்க்குங் கயிறு” (482)
காகம் தன்னினும் வலிய கோட்டானை அதற்குக் கண்தெரியாத பகல் வேளையில் வென்று விடும். அது போலப் பகைவரைப் போரில் வெல்லக்கருதும் அரசர்க்கும் அதற்கேற்ற காலம் வேண்டும். காலத்தொடு பொருந்த அரசன் வினைசெய்தொழுகுதல்; நிலையில்லாத செல்வத்தைத் தன்னிடத்தினின்று நீங்காவண்ணங் கட்டிவைக்கும் கயிறாம். காலத்தை அறிந்து நடந்து கொள்ளாததால்தான் நெப்போலியன், ஹிட்லர் இருவரும் அழிவைத் தேடிக் கொண்டனர். ரஷ்யா மீது காலமல்லாக் காலத்தில் படையெடுத்துச் சென்று இருவரும் தங்களுக்குத் தாங்களே அழிவைத் தேடிக் கொண்டனர். காலத்தின் அருமையை இக்குறட்பாக்கள் நமக்குத் தெளிவுறுத்துவது நோக்கத்தக்கதாகும்.
நேர ஆளுமை:
காலத்தை அறிந்து ஒரு செயலைச் செய்தால் அது எளிதில் முடியும். காலம் அறிந்து செயல்படும் எவருக்கும் செய்ய முடியாத செயல் என்று எதுவும் இல்லை. அவர்கள் மிகவும் சரியாகச் செய்து எந்தச் செயலையும் தெளிவாக முடித்துவிடுவர். நேர ஆளுமையைப் பற்றி,
“அருவினை யென்ப வுளவோ கருவியாற்
கால மறிந்து செயின்”(483)
என்று வள்ளுவர் குறிப்பிடுவது உன்னற்பாலதாகும். இக்குறட்பாவிற்கு உரையெழுதிய பாவாணர், “சிறந்த கருவியொடு தகுந்த காலமறிந்து செய்வாராயின்; அரசர்க்கு முடித்தற்கரிய வினைகளென்று சொல்லப்படுவன உளவோ? இல்லை” என்று விளக்கிச் செல்கின்றார். இன்றுள்ள நிலையில் அனைவரும் உணர்ந்து செயல்படுத்த வேண்டிய வாழ்க்கை நெறியாக இந்நேர ஆளுமையை இக்குறளில் வள்ளுவர் கூறியிருப்பது மிகவும் பொருத்தமான ஒன்றாகும்.
உலகையும் வெல்லலாம்:
காலத்தை ஆளுமை செய்து தக்க இடம்பார்த்து எந்தச் செயலையும் செய்தல் வேண்டும். அவ்வாறு செய்வார் உலகத்தையே வென்றுவிடலாம். காலமும் இடமும் சரியாக அமைந்து விட்டால் வெற்றி என்பது எளிதில் கிடைக்கும். இதனையே,
“ஞாலங் கருதினுங் கைகூடுங் காலங்
கருதி யிடத்தாற் செயின்”(484)
என்று வள்ளுவர் குறிப்பிடுகின்றார். ஒருவன் தகுந்த கால மறிந்து ஒரு செயலை இடத்தொடு பொருந்தச் செய்தால் அவன் உலகம் முழுவதையுங் கைப்பற்றக் கருதினாலும் கைகூடும். நேர ஆளுமையின் முக்கியத்துவத்தை இத்திருக்குறள் நமக்குத் தெளிவுறுத்துகிறது.
காத்திருத்தல்:
வாய்ப்புகளுக்காக நாம் காத்திருத்தல் வேண்டும். மண்ணில் விழுந்து மண்மூடிக் கிடக்கும் விதையானது எவ்வாறு மழைத்துளிக்காகக் காத்திருக்கிறதோ அதைப் போன்று நல்ல வாய்ப்புகள் எப்போது வரும் என்று ஒருவன் காத்திருத்தல் வேண்டும். வாய்ப்புகள் வந்தவுடன் அதனைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளுதல் வேண்டும். உலகை வெற்றி கொள்ள வேண்டும் என்று நினைப்பவர் தகுந்த காலத்திற்காகக் காத்திருப்பர். காத்திருக்கிறோமே என்று அவர் கலங்கமாட்டார். பொறுமையாக ஒருவர் காத்திருந்து செயல்படவேண்டும். இதனை,
“காலங் கருதி யிருப்பர் கலங்காது
ஞாலங் கருது பவர்”(485)
என்று வள்ளுவர் குறிப்பிடுகின்றார். காலத்தை ஆளுவதற்கு காத்திருப்பும் தேவை என்பது இக்குறள் எடுத்துரைக்கும் நேர ஆளுமை குறித்த கருத்தாகும்.
இத்திருக்குறளுக்கு உரை எழுதும் பாவாணர், “உலகம் முழுவதையுங் கைப்பற்றக் கருதும் அரசர்; மனக்கலக்கமின்றி; தமக்கு வலிமிக்கிருப்பினும் தம் வினைக்கேற்ற காலத்தையே சிறப்பாகக் கருதி, அது வருமட்டும் அமைதியாகவும் பொறுமையுடனும் காத்திருப்பர்.
‘கலங்காது’ என்பது வலிமிகுதியையும் அதனால் ஏற்படும் நம்பிக்கையையும் உணர்த்தும். நட்பாக்கல், பகையாக்கல், பிரித்தல், கூட்டல், மேற் செல்லல், இருத்தல் என்னும் அரசர் அறுவகைச் செயல்களுள், இருத்தல் என்பது மேற்செல்லலின் மறுதலை, ‘காலஞ்செய்வது ஞாலஞ் செய்யாது’, என்பராதலின், ‘காலங் கருதியிருப்பர் ‘என்றார்” என்று உரை வகுக்கின்றார்.
தெளிந்த அறிவுடைய அரசர் தம் பகைவர் அவர் பகைமையைக் காட்டின வுடனேயே அவரறிய வெளிப்படையாகச் சினங்கொள்ளார்; அவரை வெல்லு தற்கேற்ற காலம் வரும் வரை தம் சினத்தை உள்ளே அடக்கி வைப்பர் என்பதனை,
“பொள்ளென வாங்கே புறம்வேரார் காலம்பார்த்
துள்வேர்ப்ப ரொள்ளி யவர்.”(487)
என்று வள்ளுவர் குறிப்பிடுகின்றார். இங்கு அரசருக்கு மட்டுமே நேர ஆளுமை குறித்து வள்ளுவர் குறிப்பிடுகின்றார் என்று எடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது. வள்ளுவர் குறிப்பிடும் நேர ஆளுமை குறித்த இக்கருத்து மாந்தர் யாவருக்கும் பொருந்தும் ஒன்றாகும். இது அரசர்க்குரிய கருத்து என்று புறந்தள்ளிவிடுதல் கூடாது. ஏனெனில் மக்களாட்சி முறை செயற்படுத்தப்படும் இந்நாளில் அனைவருக்கும் வள்ளுவர் கூறும் இக்கருத்துப் பொருந்தும்.
எந்த நேரத்திலும் நாம் பொறுமை இழக்கக் கூடாது. நமக்கான நேரம் வரும் வரை நாம் பொறுமையுடன் காத்திருத்தல் வேண்டும். கொக்கு எவ்வாறு காத்திருந்து தனக்கான மீன் வரும்போது அதனைக் கொத்தித் தின்று தனது பசியைப் போக்கிக் கொள்கிறதோ அதைப் போன்று நாம் தகுந்த காலம் வரும்வரை காத்திருந்து செயலாற்ற வேண்டும். இதனை,
“கொக்கொக்க கூம்பும் பருவத்து மற்றதன்
குத்தொக்க சீர்த்த விடத்து”(490)
என்று வள்ளுவர் குறிப்பிடுகின்றார். நேரத்தின் அருமை அறிந்து அனைவரும் அதனைத் திட்டமிட்டு ஆளக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். இந்நேர ஆளுமையையே வள்ளுவர் காலம் அறிதல் என்று குறிப்பிடுகின்றார். நேரம் பொன்போன்றது எனபர்; ஆனால் அது உயிர் போன்றது.
தவறவிட்ட காலமும் தவறிய உயிரும் மீளப் பெற முடியாது. இதனை உணர்ந்தே வள்ளுவர் காலம் அறிதல் என்று அந்த அதிகாரத்திற்குப் பெயரிட்டுள்ளார். காலத்தை அறிந்தால் மட்டுமே செயற்படுத்தி வாழ்வில் அதனைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள இயலும். நேரத்தைச் சரியாகப் பயன்படுத்தினால் மட்டுமே வாழ்வில் உயர முடியும். வள்ளுவர் கூறுகின்ற முறையில் நேரத்தை ஆளக் கற்றுக் கொண்டு வாழ்வில் வளம் பெறுவோம்.
முனைவர் சி.சேதுராமன்,
தமிழாய்வுத்துறைத் தலைவர்,
மாட்சிமை தங்கிய மன்னர் கல்லூரி(தன்னாட்சி),
புதுக்கோட்டை-1
E-mail: Malar.sethu@gmail.com
