குயில் கீச் கீச் குருவி குக்கூ
ராஜகவி ராகில் –
தண்ணீர்க் குளிர்ச்சியும்
பலூன் மெது மெதுப்பும்
ரோஜா மலர் மென்மையுமாக எனது கைப்பேசி
என் கையில் காதுப்பையில் இரும்புக்குடில்
நீ குடியேறுகிறாய்
மொழிக்கை வீசியும் வார்த்தை ஆடை உடுத்தியும்
என் உயிர் உன் குரல் என
ஒரு புள்ளிகம்பத்தில் கட்டிப்போடுகிறாய்
அவிழ்த்துக் கொண்டு வெளியேற விருப்பமில்லாத
ஒரு மனதையும்
ஒலிகளால் ஒப்பனை செய்து என்னை அழைத்துச் செல்கின்ற
ஒரு வயதையும் பரிசாகத் தந்துவிட்டு
உனது காற்று வெளியில் என் இரும்புக் கைக்குட்டை
ஒரு வானொலியாய்ப் பேசவும்
என் எண் மலர்கள் தூவிய உன் இரும்புக் குருவி
குக்கூ சத்தத்திலும்
ஒலியலைகளுக்குள் என்னை நான் அஞ்சலிடுகிறேன்
நீ எழுதுகின்ற எழுதப்போகின்ற கடிதம்
என்னிடம் இருக்கிறதெனவும்
பசியெடுக்கின்ற போதெல்லாம் சொல்லுணவு
ஒலித்தட்டில் பரிமாறப்படுமெனவும்
என் குயிலும் உன் குருவியும் சொல்கின்றன கீச் கீச் கூக்கூவென
உயிரின் ஒலி காற்று மொழிபெயர்த்தபோது
நீ கிடைத்தாயென
குயிலும் குருவியும்
காற்றைச் செதுக்கும் சிற்பி
உனது எனதுமான எண்கள் எனவும் கூவிக் கீச்சிடும்
பறக்காத பறவைகள் மொழிகின்றன
உனக்குள்ளும் எனக்குள்ளும் .
