பழங்கதை எல்லாம் பேசியாச்சு
ஆரவார நாட்களை அசை போட்டாச்சு
செய்த தியாகங்களை எல்லாம் பட்டியல் செய்தாயிற்று
வஞ்சம் பேசி வீழ்த்தியவர்கள் கணக்கில் அடங்கா
பெருமை என நினைத்ததெல்லாம் மண்ணோடு போயிற்று
சுயமே தான் வாழ்க்கையெனச் சுழன்று வந்து சுட்டாலும்.
உதறத்தான் முடியவில்லை – உயிர் தான் பாரமிங்கே
தத்துவங்கள் தவறில்லை – தாத்பர்யம் தவறில்லை
கற்றவன் தான் மூடனிங்கே, காலத்தை தொலைத்த பின்னே!
நான் சென்னை வாசி . ஆனால் வாசிப்பதில்லை . தொலை காட்சி தான் வாழ்க்கை . படித்தது பட்டம் . எல்லாம் மறந்து விட்டது .
வயது அம்பத்து நான்கு . சு ரவி வாழ்ந்த மயிலை எனக்கு மூச்சு . கிரேசி மோகன் வாழும் மந்தவெளி எனக்கு சிந்து வெளி .
சொந்தமாய் தொழில் . போட்டியான வாழ்க்கை . சிவாஜி பிடிக்கும் . மெல்லிசை மன்னர் என்றால் உயிர் . சுஜாதா எனக்கு பக்கத்து தெரு . பாலகுமாரன் கூப்பிடு தூரத்தில் . மணமானவன் . மனைவி தனியார் நிறுவனத்தில் பணி . விளக்கேற்றுவது நான் தான் ஒரு மகன் . கல்லூரியில் . கர்நாடக சங்கீதம் பயின்று கச்சேரியும் செய்து வருகிறான் .எழுத்து எனக்கு பிடிக்கும் .