சி. ஜெயபாரதன், கனடா

பூனைக் கண்ணுக்கு 
தெரியும்
இரவினில் வெளிச்சம்!
நரிக்குத் தெரியுது 
இருட்பாதை !
கருந்துளை,
கருஞ்சக்தி, கரும்பிண்டம்,
கருமை விசைபோல்
காரிருளில்
மறைந்திருக்கும் 
கடவுள், 
ஊனக் கண்ணுக்கு
தெரியுதா என 
பூனையைக் கேட்டேன் !
“மியாவ்”, என்று
பாடி விட்டுப் போனது ! 
கோனார் நோட்சில் நான்
அர்த்தம் தேடினேன் !

தூரத்தே 
கோர சுனாமி 
பாம்பு போல் நகர்வது
நாயின் காதில் 
பட்டு 
மேட்டுக்கு ஏறுது.

கருமை நிறக்
கடவுள்
பூனைக் கண்ணுக்கு
தெரியுது ! 
சொல்ல முடிய வில்லை !
ஊனக்கண் 
மானிட னுக்கு கடவுள்
தெரிவ தில்லை.

ஞானக்கண்
வேண்டும்  முதலில்! 
தோண்டிப் பார் 
மூளையில்.

பதிவாசிரியரைப் பற்றி

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *


The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.