கண்ணதாசன் என்றொரு ஜீவநதி

1927ஆம் ஆண்டு ஜூன் 24ஆம் தேதி சிவகங்கை மாவட்டம் சிறுகூடல்பட்டியில் பிறந்தார்.

இயற்பெயர் முத்தையா.

சிறுவயதிலேயே தத்தெடுக்கப்பட்டு நாராயணன் என்ற பெயரில் வளர்ந்தாலும், இலக்கியத்தில் தன்னை “கண்ணதாசன்” எனப் பெயரிட்டு, தமிழின் தெய்வீகக் கவிஞராக உயர்ந்தார்.

கல்வி  எட்டாம் வகுப்பைத் தாண்டவில்லை என்றாலும், வாழ்க்கை அவருக்கு ஒரு பல்கலைக்கழகமாக இருந்தது.

அனுபவங்களும், சிந்தனைகளும், ஆன்மீகத் தேடல்களும் அவரை ஒரு தத்துவக் கவிஞனாக உருவாக்கின.

கண்ணதாசன் எழுதியது வெறும் பாடல்கள் அல்ல.

அவை வாழ்வின் நுண்ணுணர்வுகளைப் பதிவு செய்த கவிதைகள்.

5000க்கும் மேற்பட்ட திரைப்படப் பாடல்கள், 4000க்கும் மேற்பட்ட கவிதைகள், நூற்றுக்கணக்கான கட்டுரைகள், நாவல்கள், சிறுகதைகள், நாடகங்கள், மொழிபெயர்ப்புகள் என அவரது படைப்புகள் ஒரு இலக்கியக் கோபுரமாகத் திகழ்கின்றன.

அவரது “அர்த்தமுள்ள இந்து மதம்” நூல்தொடர், ஆன்மீகத்தைப் பாமரனுக்கும் புரியும் வகையில் எளிமையாக விளக்கியது.

“சேரமான் காதலி” நாவலுக்காக சாகித்ய அகாதமி விருது பெற்றவர்.

“வனவாசம்”, “மனவாசம்”, “நான் பார்த்த அரசியல்” போன்ற சுயசரித நூல்கள், அவரது நேர்மையான சிந்தனைகளின் பிரதிபலிப்புகள்.

கவியரசரின் கவிதைகள், தமிழின் இசைநயத்தையும், உணர்வுகளின் ஆழத்தையும் ஒருங்கிணைத்தவை.

அவர் எழுதிய பாடல்கள், காதல், தத்துவம், ஆன்மீகம், அரசியல், வாழ்க்கை என அனைத்தையும் தழுவியவை.

> “வாழ்ந்தவர் கோடி, மறைந்தவர் கோடி,
> மக்களின் மனதில் நிற்பவர் யார்?”

என்ற வரிகள், அவரே தன்னைப் பற்றிப் பாடியதுபோல் இன்று உண்மையாகவே நிற்கின்றன.

அவரது கவிதைகளில் காணப்படும் உவமைகள், உருவகங்கள், மொழி நயங்கள், எளிமையான சொற்களில் ஆழமான உணர்வுகளைத் தந்தன.

அவரது கட்டுரைகள், சிந்தனையின் சுடரொளி. “சந்தித்தேன் சிந்தித்தேன்”, “நம்பிக்கை மலர்கள்”, “சுகமான சிந்தனைகள்” போன்ற கட்டுரைத் தொகுப்புகள், வாழ்க்கையின் பல்வேறு பரிமாணங்களைப் பற்றிய அவரது பார்வையை வெளிப்படுத்துகின்றன.

அவரது கட்டுரைகள், வாசகரை சிந்திக்க வைக்கும்.

எதையும் நேர்மையாக, நேரடியாக, ஆனால் நயமாகச் சொல்வது அவரது தனிச்சிறப்பு.

அவரது எழுத்துக்களில் காணப்படும் எளிமையான நடைதான், அவரை பாமரனின் கவிஞனாக மாற்றியது.

சங்க இலக்கியச் செழுமையையும், கம்பனின் கவிதை நயத்தையும், பாரதியின் தீவிர உணர்வையும், பாவேந்தரின் சமூக விழிப்புணர்வையும் தன்னுள் இணைத்துக் கொண்டவர்.

ஆனால், அவர் எழுதியது பாமரனுக்குப் புரியும் மொழியில்.

> “எதையும் தாங்கும் இதயம் இருந்தால்
> இறுதி வரைக்கும் அமைதி இருக்கும்”

என்ற வரிகள், தத்துவம் எளிமையாக எப்படி சொல்லப்படலாம் என்பதற்கான எடுத்துக்காட்டு.

அவரை சந்திக்காமல் இருந்தும், அவரே எனது எழுத்துக்களுக்கு ஆசான் என நான் கூறுவது, அவரது வார்த்தைகள் எத்தனை பேரின் உள்ளங்களிலும் வாழ்கின்றன என்பதற்கான சான்று.

அவரது பிறந்தநாளில் நாம் செலுத்தும் அஞ்சலி, வெறும் நினைவல்ல.

அது நம் மொழியின் செழுமையை, நம் சிந்தனையின் ஆழத்தை, நம் உணர்வுகளின் நுட்பத்தை மீண்டும் மீண்டும் நினைவூட்டும் ஒரு விழிப்புணர்வு.

அவரது வார்த்தைகள், இன்று கூட நம் வாழ்வின் ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்திலும் ஒலிக்கின்றன.

அவர் மறைந்தாலும், அவரது வரிகள் வாழ்கின்றன.

> “நான் நிரந்தரமானவன், அழிவதில்லை
> எந்த நிலையிலும் எனக்கு மரணமில்லை”

என்று அவர் பாடியபடி, அவர் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறார் — நம் கவிதைகளில், நம் சிந்தனைகளில், நம் தமிழில்.

வாழ்க என் எழுத்துகளின் மானசீகக்குருவின் நினைவுகள்.

அன்பின்
சக்தி சக்திதாசன்

கவிதையால் வாழ்கின்ற
ஒரு காலம் வந்ததே,
கண்ணதாசன் எழுத்தால்
நம் உள்ளம் நன்றியே,
வார்த்தை ஒரு வெண்ணிலா,
மனமே வானம் அங்கு
வெளிச்சம் பூத்த கவி,
எங்கள் வீதியில் நின்றார்!

நாத்திகனாய் நின்றவர்,
நாயகனை கண்டவர்,
தத்துவத்தின் வார்த்தைகள்
தேன் போல் சொந்தம் என,
மனதில் வளர்த்த வித்தை,
மொழியில் மலர்வித்தார்,
தெய்வம் கூட கவிதையாய்
இவர் மனத்தில் பிறந்தது!

அன்பும் ஆசையும்
ஒன்றாய் பூத்ததுபோல்,
அளவிலா கனிவுடன்
சொற்கள் சிந்தியவர்,
நம் வாழ்க்கை ஏரியில்
சிந்தனை ஓடம் கொண்டு,
அலைந்து கொண்டே
விளக்காய் இருந்தார் அவர்!

இந்தியக் கனவுகள்
தமிழில் மலர்ந்தது,
இளமையின் இசையில்
இவராய் எழுந்தது,
வாழ்க்கையின் வாடையும்,
சுவையும் கொண்டு,
வார்த்தைகளைப் பூங்காற்றாய்
விரித்து விட்டார்!

எழுதி விட்டு போனார்,
ஆனால் நீங்கார்,
எங்கள் மொழிக்கு
மேளங்கட்ட நடுவெளி இல்லார்,
கவியரசரே, உங்கள் பாதம்
வழிகாட்டி இருக்க,
இன்றும் உங்கள் கனிகள்
நம் நெஞ்சில் இனிக்கின்றன!

என் எழுத்து ஒவ்வொன்றிலும்
அவர் இசை முழங்குது,
என் எண்ணத் துளைகளில்
அவர் நிழல் நடக்குது,
கவிதை எழுதும் என்
கை விரல்களில் தாதை வீச,
கவியரசர் என் மனத் தீபத்தில்
என்றும் வாழ்கிறார்

சக்தி சக்திதாசன்