காதல் நாற்பது – 31
என்னை நெருங்கி நில் !
மூலம் : எலிஸபெத் பிரௌனிங்
தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா
வருகிறாய் நீ ! வருகை அறிவிப்பு
வார்த்தை எதுவு மின்றி !
உன் பார் வைக்குத் தெரியும்படி
உட்கார்ந் துள்ளேன்,
சின்னஞ் சிறுவர் புரிவது போல்,
பொய்க் குறும்போடும்,
உள்ளொளியில்
பூரிக்கும் கண்ணி மைகளில்
பகற் பொழுதில் காணும்
ஆத்மத் துடிப் போடும் !
ஐயத்தில் முன்பு நான் கூறியது
தவறாகத் தெரியுது பார் !
ஒன்றாக நாமிருவரும் நம்மவர்
முன்னிலையில்
நிற்கும் பொழுது
பாதிரியார்
திருமணத்தை நடத்தாத
அந்த தருணத்தைத் தவிர, வேறு
எந்த மகாப் பாபத்தையும்
நொந்திடேன் !
அருகில் வா அன்பனே ! என்னை
நெருங்கி நில் !
புறாவைப் போன்றது உன்னுதவி.
உன் இதயத்துடன் சேர்வதில்
என் அச்சம் மிகுந்திடும் போது
உந்தன் தெய்வீகக் தகுதிகளைச்
சிந்திப்பேன் ஆழ்ந்து !
கொந்தளிக்கும்
இந்தச் சிந்தனை யாவும் நீங்கி விடும்
அனுபவ மிலாப் பறைவைகள்
பாலை வனம்விட்டு மேல்நோக்கிப்
பறப்பது போல் !
************
Poem -31
Sonnets from the Portuguese
By: Elizabeth Browning
Thou comest! all is said without a word.
I sit beneath thy looks, as children do
In the noon-sun, with souls that tremble through
Their happy eyelids from an unaverred
Yet prodigal inward joy. Behold, I erred
In that last doubt! and yet I cannot rue
The sin most, but the occasion–that we two
Should for a moment stand unministered
By a mutual presence. Ah, keep near and close,
Thou dovelike help! and, when my fears would rise,
With thy broad heart serenely interpose:
Brood down with thy divine sufficiencies
These thoughts which tremble when bereft of those,
Like callow birds left desert to the skies.
**********
