சோகத்தை மிஞ்சும் சடங்கு
நாகேஸ்வரி அண்ணாமலை
ஒவ்வொரு வார சனிக்கிழமையும் ஓய்வு நாளாக (Sabbath day) அனுசரிக்கும் பழக்கத்தைக் கொண்டிருக்கும் யூதர்களிடையே நியுயார்க்கிலுள்ள புருக்ளின் பகுதியில் ஒரு பெரிய சோக நிகழ்ச்சி மார்ச் மாதம் 21-ஆம் தேதி நடந்தது. சனிக்கிழமை யூதர்களுக்கு ஓய்வு தினமாதலால் அன்று தீயை மூட்டக் கூடாது என்பதால் வெள்ளி சூரிய அஸ்தமனத்திற்கு முன் அடுப்பை மூட்டி அன்று இரவு முழுவதும் உணவை சூடாக வைத்திருந்து மறு நாள் குடும்பத்தினருக்கு உணவளிக்கும் ஒரு பழக்கத்தை யூதர்கள் அனுசரிக்கிறார்கள். இப்படி இந்தப் பழக்கத்தை அனுசரிக்கும் ஒரு குடும்பத்தில் ஹாட் பிளேட்டில் ஏதோ கோளாறு ஏற்பட்டு தீப்பிடித்து வீடு பூராவும் தீ பரவி அந்தக் குடும்பத்தின் எட்டுக் குழந்தைகளில் ஏழு பேரைப் பலிவாங்கியிருக்கிறது.
இந்தச் சம்பவம் நடந்த பிறகு சநாதன யூதர்கள் வாழும் அந்த வட்டாரம் முழுவதும் மிகவும் கலங்கிப் போயிருக்கிறது. தங்களுக்கும் இந்தக் கதி வந்துவிடக் கூடாதென்பதற்காக பல வித எச்சரிக்கை நடவடிக்கைகளை எடுத்து வருகிறது. வாரா வாரம் வரும் இந்த சனிக்கிழமையை எப்படிச் சமாளிப்பதென்று திட்டம் தீட்டி வருகிறார்கள் அந்த வட்டார மக்கள். அந்த ஏரியாவில் உள்ள மின்சாதனங்கள் விற்கும் ஒரு கடையில் நெருப்புப் பிடித்தால் நெருப்பிலிருந்து வரும் புகையைக் கண்டுபிடிக்கும் (smoke detectors) கருவி அனைத்தும் விற்றுத் தீர்ந்துவிட்டன. அதற்கு மேல் சேமிப்பு இடங்களிலிருந்து கொண்டுவரப்பட்ட கடையில் இருந்ததைப் போன்று மூன்று மடங்கு கருவிகளும் விற்றுப்போய்விட்டன. யூதர்களுடைய கோவிலிருந்து இம்மாதிரியான நிறையக் கருவிகள் இனாமாகப் பலருக்கு வழங்கப்பட்டன.
அந்த வட்டாரத்தில் வசிக்கும் ஒரு யூதர் தன் நான்கு குழந்தைகளுக்கும் வீட்டில் தீ பிடித்தால் என்ன செய்ய வேண்டும் என்று விரிவான பயிற்சி கொடுத்ததோடு வீட்டில் ஆறு கயிற்று ஏணிகளையும் (குடும்பத்தவர் ஒவ்வொருவருக்கும் ஆளுக்கு ஒன்று போலும்) ஜன்னல்கள் அருகே சுத்தியலையும் (ஜன்னலை உடைத்துத் தப்புவதற்கு) வைப்பதற்கு ஏற்பாடு செய்யப் போகிறாராம். தன் குழந்தைகளுக்கு எங்கு, எந்த மாதிரி தீப்பிடித்தால் என்ன செய்ய வேண்டும், எப்படித் தப்பிக்க வேண்டும் என்று பயிற்சிகள் கொடுக்கப் போகிறாராம். ஒன்பதிலிருந்து பதினைந்து வயதுள்ள அவர் குழந்தைகளுக்கு அவர் கொடுக்கப் போகும் பயிற்சியில் ‘அம்மாவுக்காகக் காத்திருக்காதீர்கள். அப்பாவுக்காகக் காத்திருக்காதீர்கள். முதல் முதலாக நீங்கள் செய்ய வேண்டியது வெளியே செல்வது’ என்ற போதனையும் இந்தப் பயிற்சிகளில் ஒன்று.
பல யூதர்கள் தங்கள் வீடுகளில் உள்ள நெருப்பின் புகையைக் கண்டுபிடிக்கும் கருவி நன்றாக வேலை செய்கிறதா என்றும் கொஞ்சம் சந்தேகம் இருந்தாலும் அவற்றைக் கடைக்கு எடுத்துச் சென்று கடைக்காரரிடம் பரிசோதித்துக்கொண்டு வர வேண்டும் என்றும் திட்டம் வைத்திருக்கிறார்கள். சிலருடையது மிகவும் பழையதாகிவிட்டதால் அவற்றுக்குப் பதில் புதியவைகளை வாங்கிவந்து மாட்டியிருக்கிறார்கள். தீயணைப்புக் கருவிகளையும் சிலர் வீட்டில் புதிதாக நிறுவியிருக்கிறார்கள். இன்னும் சிலர் வெள்ளியன்று சூரிய அஸ்தமனத்திற்குக் கொஞ்சம் முன்னால் அடுப்பு ‘ஆன்’ ஆகி அவர்கள் படுக்கப் போகும்வரை வேலைசெய்துவிட்டு தானாக ‘ஆஃப்’ ஆகி மறுபடி இவர்கள் சனிக்கிழமை காலையில் எழுந்ததும் தானாக ‘ஆன்’ ஆகி மறுபடி வேலைசெய்வதற்கு ஏற்ற மாதிரியான ஒரு கருவியை (timer) வாங்கி அவர்கள் அடுப்போடு பொருத்தப் போகிறார்கள்.
ரஷ்யாவில் கூட்டம் கூட்டமாகக் கொல்லப்பட்டு மடிந்த அனுபவத்தையும் ஜெர்மனியில் ஹிட்லர் நடத்திய யூதப்படுகொலையையும் யூதர்கள் சேர்ந்து அனுபவித்திருப்பதால் இப்போது இந்த மிகப் பெரிய சோக சம்பவமும் அந்த வட்டாரத்திலுள்ள யூதர்களை மிகவும் பாதித்திருக்கிறது. ஒரு ஆறு வயதுக் குழந்தை இரவில் இடையிடையே எழுந்து அழுகிறதாம். ஏழு குழந்தைகளை இழந்த குடும்பத்திற்கு அருகே வசித்த ஒரு பெண் மிகவும் அதிர்ந்து போயிருக்கிறார். ‘இறைவன் ஏன் இப்படி அவர்களைச் சோதித்தார்?” என்று கேட்பதோடு, ’இது இறைவன் செயல். அதை ஏன் என்று கேட்க நான் யார்?’ என்றும் தனக்குத் தானே சொல்லிக்கொள்கிறார்.
இப்படி சோகத்தில் அமிழ்ந்து போயிருக்கும் இந்த யூதர்களுக்கு ஆறுதல் சொல்லி அவர்கள் இந்த சோகத்தை எதிர்கொண்டு மறப்பதற்கு ஒரு மதத்லைவர் தலைமையில் கூட்டம் நடத்தியிருக்கிறார்கள். இம்மாதிரியான சோக சம்பவங்களின்போது நாம் எல்லோரும் ஒன்றாக இணைந்திருப்பது ஒன்றுதான் நம் எல்லோருக்கும் பலத்தைக் கொடுப்பது என்று அவர் கூறியிருக்கிறார்.
இந்த மாதிரி இன்னொரு சோகச் சம்பவம் நடந்துவிடக் கூடாதென்று பல முன்னேற்பாடுகளை இந்த யூதர்கள் செய்துவருகிறார்கள். ஆனால் ஒருவருக்காவது மூட நம்பிக்கையில் பிறந்த இந்த ஓய்வு நாள் பழக்கத்தை ஏன் விட்டொழிக்கக் கூடாது என்று கேட்கத் தோன்றவில்லை. அன்று சமைக்காமலே சாப்பிடக் கூடிய பழங்கள் போன்ற உணவுகளை மட்டுமே சாப்பிட்டு சனிக்கிழமை விரதத்தை அனுஷ்டிக்கலாம் என்று ஏன் ஒருவருமே நினைக்கவில்லை? கால மாற்றத்திற்கேற்பத் தங்களையும் தங்கள் சடங்குகளையும் மாற்றிக்கொள்ள வேண்டும் என்று ஏன் இந்த யூதர்கள் நினைக்கவில்லை?