அன்னைத் தமிழ் அகமகிழும்!
[ம. ஜெயராமசர்மா…. மெல்பேண் … அவுஸ்திரேலியா]
நன்றி எனும் வார்த்தையினை
நாம் சொல்லத் தயங்குகிறோம்
” தாங்ஸ் ” அங்கே வந்துநின்று
தான் நிமிர்ந்து நிற்கிறது
மன்னிக்க என்று சொல்ல
மனம் எமக்கு வருகுதில்லை
” வெரிசாறி ” என்று சொல்லி
வேற்று மொழி உதிர்க்கின்றோம் !
வந்து நிற்கும் விருந்தினரை
” விசிட்டர் ” என அழைத்திடுவோம்
காலை நேர உணவதனை
” பிரேக்பாஸ்டாய் ” ஆக்கி நிற்போம்
மாலை நேரம் உண்ணுவதை
” டிபன் ” என்று மாற்றிவிட்டு
மனமகிழ்வை ” ஹப்பி ” என்று
வாயாரச் சொல்லி நிற்போம் !
அம்மாவின் தங்கை வீட்டில்
” அன்ரியாய் ” ஆகி நிற்பார்
அப்பாவின் தம்பி அங்கே
” அங்கிளாய் ” பெயர் பெறுவார்
பெரியப்பா பெரிய அம்மா
எனும் அருமை வார்த்தையெலாம்
” அங்கிளெனும் ” பெயர் பெற்று
அன்னைத் தமிழ் ஒழிந்துகொள்ளும் !
பிறந்த நாள் விழாதன்னில்
பெருங் குரலால் யாவருமே
” ஹப்பிபர்த்டே ” எனப் பாடி
கைதட்டி மகிழ்ந்து நிற்போம்
தமிழ் மொழியில் வாழ்த்திருக்க
அதைத் தவிர்த்து விட்டுவிட்டு
அன்னியத்தை பாடி நிற்றல்
அருவருக்கும் செயல் அன்றோ !
தொலைக் காட்சி நிகழ்ச்சிகளில்
தொகுத்து நிற்க வருபவர்கள்
” ஸோவென்பார் ” ” சொரி ” என்பார்
சுவையதனை ” சுவீற் ” என்பார்
மூச்சுக்கு ஒரு தடவை
பேசி நிற்பார் ஆங்கிலத்தை
முன் வந்து நிற்பதோ
முக்கியமாய் தமிழ் நிகழ்வே !
தமிழ் அவையில் பேசவரும்
பேச்சாளர் பல பேரும்
சரளமாய் ” சிம்பிள் ” என்பார்
” சக்சஸ்தான் ” வாழ்க்கை என்பார்
அமுதான தமிழ் பேச
வந்து நிற்கும் அவர்களுமே
ஆங்கிலத்தை அணைத்து நிற்றல்
அசிங்கமாய் இருக்கும் அன்றோ !
நம் தமிழை வளர்ப்பதற்கு
நாம் அன்றோ முயலவேண்டும்
நம் தமிழின் வரலாறு
நமக்கென்றும் பெருமை அன்றோ
நம் மொழியை புறந்தள்ள
நாம் வலிந்து நின்றுவிடின்
நாம் தமிழர் என்றுசொல
நம் மனது ஏற்றிடுமா !
நல்ல தமிழ் பேசுதற்கு
நாம் மனதில் நினைத்திடுவோம்
சொல்ல வல்ல சொற்கள்பல
நிறைந்திருக்கு நம் மொழியில்
அன்னியத்தை நம் பேச்சில்
அணைப்பதனை விட்டு விட்டு
அழகு தமிழ் பேசிநின்றால்
அன்னைத் தமிழ் அகமகிழும் !