வாழ்ந்து பார்க்கலாமே 46

மனதோடு மனம்விட்டுப் பேசலாமே !

உங்களோட கொஞ்சம் பேசலாமா? என்று நான் எனது மனதின் அருகில் சற்றே அமர்ந்தேன்., :”‘தாராளமா. உங்களோடு பேசத்தான் பல நாட்களாகக் காத்துக்கொண்டிருந்தேன். நான் உங்கள் கூடவே இருந்தாலும் நீங்கள் என்னைக் கவனிப்பதில்லை. நீங்கள் அவ்வளவு பிஸி… ” என்று எனது மனம் நக்கலாக என்னைப் பார்த்துச் சிரித்தது. ‘என்ன செய்வது?பார்த்துப் பேச எத்தனை பேர் இருக்கின்றார்கள்.. எல்லோருக்கும் நேரம் கொடுக்கவே முடியவில்லை…”

“அது சரி.. ஆனால் நான் உங்களோடு இருப்பவனாயிற்றே.. எனக்குக் கூடவா .நேரமில்லை. சரி. வந்த விஷயத்தைச் சொல்லுங்கள்.. ‘ என்று எனது மனம் சொன்னது..

“எப்படி ஆரம்பிப்பது என்றே தெரியவில்லை..கொஞ்சம் தயக்கமாக உள்ளது…”

“இதுதான் உங்கள் பிரச்சனையே… எதை எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று தெரியவில்லை. யாருக்கு எவ்வளவு நேரம் கொடுப்பது என்று தெரியவில்லை. எதற்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பது என்று தெரியவில்லை.. எங்கே எப்படி பேசுவது என்று தெரியவில்லை. யாரை நம்புவது எதை நம்புவது என்று தெரியவில்லை.. எடுத்ததை எப்படி முடிப்பது என்று தெரியவில்லை…”

‘சார். கொஞ்சம் நிறுத்துங்க.. ஒரேடியாக என்னை மட்டம் தட்டாதீங்க.. ”

“நான்.உங்களைக் குறை கூறவில்லையே. உங்களை மட்டம் செய்ய வில்லையே.. உள்ளதை உள்ளபடி சொன்னேன். உங்கள் பிரச்சனையே உள்ளதை உள்ளபடி பார்க்கவும் மாட்டீர்கள்.. உள்ளதை உள்ளபடி ஏற்றுக்கொள்ளவும் மாட்டர்கள்…”

“நான் உங்களடா பேசவா அல்லது எழுந்து போய்விடவா… ” என்று எனது மனதை கொஞ்சம் அதட்டிக் கேட்டேன்.

“கோபப்படாதீர்கள். முதலில் கொஞ்சம் அமைதி காக்க முயலுங்கள்.. அவசரமும் கோபமும் படுவதால் நீங்கள் எதையும் சாதிக்கப் போவதில்லை… சொல்லுங்கள் உங்களுக்கு என்ன பிரச்சனை?” எனது மனம் என்னிடம் கேட்டது..

உங்களுக்குத்  தெரியாதா என்ன? எல்லோரும் சொல்லுகின்றார்கள்.. நீங்கள் என்னோடு சரியான தொடர்பு கொள்வதில்லை என்று.. உங்கள் மனம் ஒரு நிலையிலில்லை.. உங்கள் மனம் அழுத்தத்தில் இருக்கின்றது.. அதனால் தான் நீங்கள் ஒரு மன நோயாளிபோல் இருக்கின்றீர்கள் என்று.  ஆகவே எனக்குப் பிரச்சனையே நீங்கள்தான். ”

இதைக்கேட்ட என் மனம் வாய்விட்டுச் சிரித்தது..

” நானா? பிரச்சனையா..? எனக்கென்று ஒரு போக்கு கிடையாதே…. நீங்கள் என்ன செய்யச் சொல்லுகின்றீர்களையோ அதை நான் செய்கின்றேன். நீங்கள் என்ன நினைக்கச் சொல்லுகின்றீர்களோ அதைதத்தானே நான் நினைக்கின்றேன். எனக்கென்று ஒரு தனி வாழ்வேது? ” மனம் அலுத்துக்கொண்டது

“அப்படியென்றால் “மனம் போல் வாழ்வு” என்றும் “மனம் போன போக்கில் போகின்றார்கள்”  என்றும் ஏன் சொல்லுகின்றார்கள்?” அது மட்டுமல்ல.. “உங்களை இன்னும் கேவலமாக மனம் ஒரு குரங்கு. கொஞ்சம் இடம் கொடுத்தால் இங்கிருந்து அங்கு தாவும்’ என்றல்லவா சொல்லுகின்றார்கள்..

எனது மனம் சிரித்தது.

“சார். நீங்களாக ஒரு பழமொழி எழுதிக்கொள்வது. அதற்கு ஒரு அர்த்தம் சொல்லிக்கொள்வது.. அதன்பின் பழியை மற்றவர்களிடம் போடுவது… இது வேடிக்கையாக இருக்கின்றதே..  என்னை நீங்கள் ஒரு குதிரை என்று சொல்லியிருந்தால் நான் ஏற்றுக்கொண்டிருப்பேன்… என் கடிவாளம் உங்கள் கையில் இருக்கின்றது. என்னை எந்தப்பக்கம் போக வேண்டும். எந்த வேகத்தில் போக வேண்டும்.. எங்கே நிற்க வேண்டும்.. என்றெல்லாம் என்னுடைய கடிவாளத்தைப்  பிடித்துக்கொண்டு சாதிக்க முடியும்.  அதை விட்டுவிட்டு உங்களுக்கு ஏதோ சம்பந்தமே இல்லாதது போலப் பேசுகின்றீர்களே.”

என்னால் ஏன் மனத்திற்குப் பதில் சொல்ல முடியவில்லை. யோசிக்க ஆரம்பித்தேன். என் மனம் என் கையிலா இருக்கின்றது?.. அதை என்னால் கையாள  முடியுமா?”  யோசிக்க ஆரம்பித்தேன்.

நமது மனம் நமது எண்ணங்களின் தாக்கத்தில் நமது ஆசைகளின் எதிர்பார்ப்புகளில் நமது உணர்வுகளின் கைப்பொம்மையாகச் செயல்படுகின்றது. எனவே நமது எண்ணங்கள், நமது ஆசைகள் மற்றும் நமது எதிர்பார்ப்புகளை நாம் நன்றாக அலசி ஆராய்ந்து அவைகளின் தேவைகள் அவைகளின் பாதிப்புக்கள் மற்றும் அவைகளின் வளர்ச்சிக்கான உள்ளீடுகள் ஆகியவற்றை நன்றாக அறிந்து புரிந்து வாழவேண்டும். தேவையற்ற ஆசைகள், நிறைவேற முடியாத ஆசைகள், நமது வாழ்வு முறைகளுக்கு அப்பாற்பட்ட ஆசைகள் ஆகியவற்றை தவிர்த்தல் மிக்க அவசியம். இல்லாவிட்டால் இவை அனைத்தும் நமது மனதிற்குள் தேங்கி அவைகள் நிறைவேறும் வரை அழுத்தங்களைக் கொடுத்துக்கொண்டிருக்கும். அவைகள் நிறைவேறும் வரை மனதில் பல வித போராட்டங்களை ஏற்படுத்தி நம்மைத் துன்புறுத்தும். அதன் விளைவாக பொறாமை, போட்டிகள், இயலாமை, வெறுப்பு, வெறி போன்ற பல உணர்வுகள் ஏற்பட்டு நமது மனத்தையும் உடலையும் தொடர்ந்து பாதித்துக் கொண்டே இருக்கும்.

நமது மனதிற்குக்  கடிவாளம் எப்படிப் போடுவது? மிகவும் கடினமான செயல்தான். அதற்க்கு நல்ல பயிற்சி எடுக்க வேண்டும். நல்ல முயற்சிகள் செய்ய வேண்டும். நமது ஆக்கசக்திகளை உணர்ந்து, நமது முன்னேற்றப் பாதையில் உள்ள நன்மை தீமைகளையும் அறிந்து சரியான வழிகளைத் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும். நமது ஆசைகளும் தேவைகளும் கொடுக்கும் வேக உணர்வுகளை சற்றே கட்டுப்படுத்தி இடம், பொருள் ஏவல் ஆகிய மூன்ருடனும் கைகோர்த்து முன்னே செல்ல முயற்சிக்க வேண்டும்.

“ஒவ்வொரு மனிதனும் அவனுடைய எண்ணங்களின் உருவகம்” என்று அண்ணல் காந்தி அடிகள்மிக அழகாகக் கூறியுள்ளார். அழகான எண்ணங்கள், நேர்மையான எண்ணங்கள், தூய்மையான எண்ணங்கள், ஆக்கபூர்வமான எண்ணங்கள் ஆகியவை நமது வெற்றிக்கு முதல் படிகள். நமது மனநலத்திற்கும் வாழ்க்கையில் வெளிச்சத்திற்கும் வழிகாட்டிகள். இதை உணர்ந்து செயல் பட வேண்டும். நேர்மறையில்லாத எதிர்மறையான எண்ணங்கள் நமது மனதின் அமைதியை அழித்துவிடுகின்றன.

மனதோடு தொடர்ந்து பேசிக்கொண்டிருப்போமே !!

தொடரும்..

பதிவாசிரியரைப் பற்றி