கவியரசரின் பாடல்களில் ஆன்மீக அறிவியல் – 11
சக்தி சக்திதாசன்
கண்ணதாசனின் வார்த்தைகளில் ஒளிந்திருக்கும் ஆன்மீக உணர்வுகள் ஆழமானவை.
ஆலயமணி படத்திற்காக கவியரசர் தந்த ” சட்டி சுட்டதடா ” எனும் பாடலின் வரிகளை ஒரு ஆன்மீகக் கோணத்தில் பார்க்கும் முயற்சி இது.
மனித மனம் ‘சட்டி’ எனில், அதில் சுட்டு பாசங்களை குறைத்து, அகந்தையை வேகவைத்து, இறைவன் வாசமருக்கக் கூடிய புனித பாத்திரமாக நாம் தங்களை மாற்றிக்கொள்வதே இங்கு குறிப்பதாகும்.
ஒருவரின் உள்ளம் பழிக்கு அப்பாற்பட்டதும், ஆசைகளில் உருகாததுமான நிலைக்கு வந்தால்தான், அந்த மனிதனிடமிருந்து இயற்கையாகவே ஆன்மீக வாசனை பீறிடும் — அது தான் இறைநேயம் என்ற வாசனை.
இந்த பாடல்வரிகள் கவிஞர் கண்ணதாசனின் ஆழ்ந்த வாழ்வுப் பிழை அனுபவங்களை மிக நேர்த்தியாகவும் யதார்த்தமாகவும் எடுத்துரைக்கின்றன. இதை மிகவும் எளிமையான தமிழில் புரியவைத்தால்:
– “சட்டி சுட்டதடா கை விட்டதடா” – தண்ணீர் கையிலிருக்கும் போது சுடுகின்றது போல தெரியாது. ஆனால் சுட்ட பிறகுதான் அதிலிருந்து கை விலகுகிறது.
அதே மாதிரி,
– “புத்தி கெட்டதடா நெஞ்சைத் தொட்டதடா” – சில தவறுகள் மனிதரின் உணர்வுகளைக் காயப்படுத்தும். அவை அதைப்போலவே நெஞ்சை நொறுக்கும்.
– “நாலும் நடந்து முடிந்த பின்னால் நல்லது கெட்டது தெரிந்ததடா” – வாழ்க்கை முடிந்த பிறகுதான் நாம் எது சரி, எது தவறு என்பதை உணர்கிறோம்.
இந்த வரிகள் சொல்லும் முக்கியமான உண்மை என்னவென்றால், வாழ்க்கையிலே பல நேரங்களில், தவறுகள் செய்த பிறகு தான் அதுதவறு என புரிகிறது.
சில அனுபவங்கள் நம்மை எரித்துப்போகச் செய்த பிறகுதான் நம்மால் அந்த அழுத்தத்தை உணர முடிகிறது.
ஆனால் அப்போது நாம் ஏற்கனவே காயமடைந்திருக்கிறோம்.
இது மிகவும் தத்துவமிகுந்த உணர்வெழுச்சி.
வாழ்வின் உண்மையான பாடங்களை, வலிகள் வழியாகவே நாம் கற்றுக்கொள்கிறோம் என்பது கவிஞரின் வாசகமாகும்.
இனி அடுத்து
பாதி மனதில் தெய்வம் இருந்து
பார்த்துக் கொண்டதடா
மீதி மனதில் மிருகம் இருந்து
ஆட்டி வைத்ததடா
பாதி மனதில் தெய்வம் இருந்து
பார்த்துக் கொண்டதடா
மீதி மனதில் மிருகம் இருந்து
ஆட்டி வைத்ததடா
ஆட்டி வைத்த மிருகம் இன்று
அடங்கி விட்டதடா
ஆட்டி வைத்த மிருகம் இன்று
அடங்கி விட்டதடா
அமைதி தெய்வம் முழு மனதில்
கோவில் கொண்டதடா
இந்த வரிகள் கவிஞர் கண்ணதாசனின் உளமனப்பொருள் ஓவியக் கலைக்கே ஒரு சான்றாகும்.
அவர் மனித மனதின் இரு முரணான நிலைகளைக் காணத்தக்க வகையில் வெளிப்படுத்துகிறார்:
ஒருபுறம் தெய்வீகப் பக்தி, மறுபுறம் புலித்தனக் கவிழ்ச்சி.
“பாதி மனதில் தெய்வம் இருந்து பார்த்துக் கொண்டதடா” என்பதில், மனிதனில் எழுந்திருக்கும் ஒழுக்கமிக்க, உயர்ந்த சிந்தனைகளைப் பேணும் ஒரு பக்கத்தை அவர் காண்கிறார்.
அதே நேரத்தில், “மீதி மனதில் மிருகம் இருந்து ஆட்டி வைத்ததடா” என்று சொல்லும்போது, மனிதனின் அடிமைபட்ட எண்ணங்கள், ஆசைகள், கோபங்கள் போன்ற விலங்குப் போக்குகள் பலவீனங்களை உருவாக்குகின்றன என்பதையும் சொல்லுகிறார்.
இவை மட்டும் ஒரு காட்சியை புணர்ந்து காட்டாமல், “ஆட்டி வைத்த மிருகம் இன்று அடங்கி விட்டதடா” என்று சொல்லுவதன் மூலம், அந்த விலங்கு சுயாதீனமான மனப்போக்கை துறந்துவிட்டு சமாதானத்தை நாடுகிறதென்கிறார்.
முடிவில், “அமைதி தெய்வம் முழு மனதில் கோவில் கொண்டதடா” – எனும் வரிகள், ஒரு மனிதனின் விழிப்புணர்வும் ஆன்மீகப் பரிணாமமும் இடம் பெற்று, மனம் முழுதும் அமைதி மிக்க தெய்வீக உற்சாகத்தால் நிரம்பி விட்டதாகக் கூறுகின்றன.
இது மட்டும் ஒரு கவிதை அல்ல.
இது, மனதின் மாறுபட்ட நிலைகளையும், கடைசியில் அமைதியை நோக்கும் ஆன்மிகப் பயணத்தையும் மிக எளிமையாகத் தத்துவமாகவும் உரைக்கும் கண்ணதாசனின் வார்த்தை மேதைமையின் ஓர் ஒளிப்படம்.
இனி
ஆரவாரப் பேய்களெல்லாம் ஓடி விட்டதடா
ஆலயமணி ஓசை நெஞ்சில் கூடி விட்டதடா
தர்மதேவன் கோவிலிலே ஒலி துலங்குதடா
தர்மதேவன் கோவிலிலே ஒலி துலங்குதடா
மனம் சாந்தி சாந்தி சாந்தி என்று
ஓய்வு கொண்டதடா
இந்த வரிகள் கண்ணதாசன் அவர்களின் ஆன்மீகத்தையும், மன அமைதி குறித்து அவருடைய நுட்பமான சிந்தனையையும் அழகாகச் சொல்கின்றன.
– “ஆரவாரப் பேய்களெல்லாம் ஓடி விட்டதடா” — மனதில் இருந்த குழப்பம், பயம், தவறு, மோசமான எண்ணங்கள்—அவையெல்லாம் ஓடி விட்டன என்கிறார்.
“பேய்கள்” என்பது இங்கு அத்தகைய எதிர்மறை எண்ணங்களுக்கு உருவகமாக பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
“ஆலயமணி ஓசை நெஞ்சில் கூடி விட்டதடா” — ஆலயத்தில் மணி ஒலிப்பதைப் போல, அந்த இறைவனின் ஆனந்தம், பரிசுத்தம் நெஞ்சினுள் ஒலிக்கிறது.
நம் உள்ளத்தில் ஒரு தூய்மை ஏற்பட்டுவிட்டது.
– “தர்மதேவன் கோவிலிலே ஒலி துலங்குதடா” — மனசாட்சி விழித்தெழுந்து, தர்மத்தின் சத்தம் (நீதி, நேர்மை) நம்முள் முழங்குகிறது.
தர்மதேவன் என்றால் நீதியை பிரதிநிதித்துவம் செய்யும் தெய்வம்.
– “மனம் சாந்தி சாந்தி சாந்தி என்று ஓய்வு கொண்டதடா” — அந்த இறைவனின் அருளால், மனம் அமைதியடைந்து முழுமையான ஓய்வை உணர்கிறது.
“சாந்தி” என மும்முறை சொல்வது, அது உடல், மனம், ஆத்மா—மூன்றுக்கும் அமைதியை உணர்த்துவதாகும்.
இதனுடைய மையக் கருத்து தற்காலிக உலகக் குழப்பங்களில் இருந்து வெளிவந்து, இறைவனை எண்ணும்போது நம்முள் ஏற்படும் அகநிம்மதி.
இது ஒருவிதமான தியான நிலை போலவும் இருக்கிறது.
உண்மையிலேயே இவை நம்மைக் கேட்க கேட்கவே சாந்தமடைய வைக்கும் சொற்கள்.
அடுத்து
எறும்புத் தோலை உரித்துப் பார்க்க
யானை வந்ததடா
நான் இதயத் தோலை உரித்துப் பார்க்க
ஞானம் வந்ததடா
எறும்புத் தோலை உரித்துப் பார்க்க
யானை வந்ததடா
நான் இதயத் தோலை உரித்துப் பார்க்க
ஞானம் வந்ததடா
பிறக்கும் முன்னே இருந்த உள்ளம்
இன்று வந்ததடா
பிறக்கும் முன்னே இருந்த உள்ளம்
இன்று வந்ததடா
இறந்த பின்னே வரும் அமைதி
வந்து விட்டதடா
எனும் வரிகளைப்.பார்ப்போம் வாருங்கள்
தமிழ் கவித்துறையின் பெருமையைப் பேசும் போது, கவியரசர் கண்ணதாசரின் பெயர் வழியாகவே தொடங்க வேண்டும் என்பது இயல்பே.
அவருடைய இவ்வரிகள், வாழ்வின் உள்மனச்சட்டங்களை, மனிதனின் அகத்துணைகளைப் பதிவு செய்யும் ஓர் ஆழ்ந்த ஆன்மீகப் பயணமாகவே தோன்றுகின்றன.
கவியரசரின் வரிகளில் உள்ள சுவடுகள்:
“எறும்புத் தோலை உரித்துப் பார்க்க யானை வந்ததடா” என்ற வரி, ஒன்றைப் புரிந்து கொள்ளாதவரின் அத்துமீறிய ஆர்வத்தையும் மூடநம்பிக்கையையும் குறிக்கிறது.
எறும்பு சிறியதொரு உயிர்; அதன் தோலை உரியவேண்டும் என்பதற்கே யானை எனும் பெருமை தேவைப்படுமா?
இதுவே ஒரு உவமையாகவும் பரமார்த்தமாகவும், அற்பமான விஷயங்களை விளக்கும் பட்சத்தில் கூட நாம் எவ்வளவு செலவிடுகிறோம் எனக் கவிஞர் கேட்கிறார்.
அதை எதிரொலிக்க “நான் இதயத் தோலை உரித்துப் பார்க்க ஞானம் வந்ததடா” என்பது, மனித உள்ளத்தின் ஆழத்தைப் புரிந்து கொள்ள உணர்வு மற்றும் ஞானம் வேண்டும் என்பதைக் கூறுகிறது.
இதயம் என்பது உணர்வுகளின் வாசஸ்தலம்.
அதை உரிக்கின்றபோது மனநிலை நுட்பமாக, நியாயமாக விளங்கும்.
இங்கு ஞானம் என்பது யானையைவிட பலமிகுந்தொரு சக்தியாகவே புலப்படுகிறது.
“பிறக்கும் முன்னே இருந்த உள்ளம் இன்று வந்ததடா” மனித ஆன்மா என்பது கால வரம்புகளுக்குப் பிறந்ததல்ல.
அது ஒரு தொடரும் சிந்தனையின் இயக்கமாகத் தோன்றுகிறது.
உள்ளத்தின் சாத்தியங்கள் பிறவிக்கு முன்பே உள்ளது என்பதே இந்த வரியின் தத்துவக் கூறு.
“இறந்த பின்னே வரும் அமைதி வந்து விட்டதடா” என்ற பின்வரிகள், இறப்புக்குப் பின்னரும் உணர்ச்சி சீர்மை, மன அமைதி என்று பல்வேறு நோக்குகளில் வாசகரைத் தூண்டுகின்றன.
அதை வாழ்நாளிலேயே அடைய முடியும் என்ற சிந்தனை உண்டு. ஆனால், அது எப்போது வருகிறது என்பதில்தான் மனித வாழ்க்கையின் விசித்திரம் இருக்கிறது.
இந்த வரிகளைப் பார்ப்பவர்களுக்கு இது ஒரு தத்துவ இலக்கிய அனுபவமாகும்.
பார்வைத் தூய்மை, உவமையின் புதுமை, உளவியலின் ஆழம் மற்றும் மனித உணர்வின் துல்லியமும் இவற்றின் மூலம் வெளிப்படுகிறது.
எளிய சொற்களில் ஆழ்ந்த கருத்துகளை ஒளிக்கின்ற வகையில் கவியரசர் கண்ணதாசர் இவ்வரிகளை உருவாக்கியுள்ளார்.
இதே போல, நம் பூர்வீகத்தின் ஆன்மீகத் தத்துவங்களை கவிதையாக மாற்றி, எந்தவொரு மனிதனும் தனது வாழ்வை நோக்கிச் சிந்திக்கச் செய்யும் திறமையே அவருடைய கவியின் செழுமையாகும்.
கவியரசருடைய பாடல்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் வித்திதாசமான கோணப் பார்வையைத் தருகின்றன.
என் கோணப்பார்வையை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டேன்.
மீண்சும் அடுத்தொரு பாடலின் பகுப்பாய்வில் சந்திக்கும்வரை.
