மனம் அகண்டம்

மணி ராமலிங்கம்

ஏர்போர்டிலிருந்து வரும்போதே  ராஜேஸீக்கு கிறக்கமாகத்தானிருந்தது. கூல் கேப்  (Cool cab) குளிர்காற்று தாண்டி வயிற்றிகுள் இலேசாய் மெல்லிய சூடு பரவிற்று.

’காரில் ஏறிவிட்டேன்.. உன் மீது தான் ஏறவேண்டும்..’ – சின்ன குறுஞ்செய்தி அனுப்பினான்.

’குதிரை காத்திருக்கிறது. J_ ’ பதில் செய்தி வந்த்து.

’ஓட்டி வந்து கொண்டேயிருக்கிறான். ‘ – அடுத்த செய்தி அனுப்பினான். கொஞ்ச நேரம் பதிலேயில்லை.

’இன்றைக்கு நீயும் குதிரை ஓட்ட வேண்டும் ..நீ முதலில்.. ‘  இன்னொரு செய்தியும் அனுப்பினான்.

‘ ம்ம்.. “ பதில் வந்தது.

மெல்லிய உணர்வலை தலை உச்சியிலிருந்து  கால் நுனிவரை பாய்ந்து பரவியது. வயிற்றிக்கீழே மெல்ல இளகியிருந்தது. காது மடல்கள் சூடாவது தெரிந்தது.

தனது அலைபேசியில் தனது மனைவியின் புகைப்படங்களை  பார்வையிட்டான். மற்ற தோழிகளின் படங்கள் புதைந்திருந்த கோப்புகளை அவசர அவசரமாய் தாவிச் சென்றான். ஆன்மீக படங்கள் என்று அதற்கு பெயரிட்டிருந்தான்.

மனதிற்குள் தனக்கு பிடித்த  மனையாளின் இடுப்பு வளைவு, மேல் தொடை, தொண்டை மச்சம் வந்து போனது. கால்களை இறுக்கிக் கொண்டான். கவனத்தை திசை திருப்பினான். சில்லிட்டு இறுகும் முனைகளை அது தளர்த்தியது. வேக வேகமாய் மூச்சை விட்டுக்கொண்டான்.

காரோட்டியிடம் பேச ஆரம்பித்தான். ‘ மழை பற்றி, ட்ராபிக் பற்றி, அவனைப் பற்றி என ஏதாவ்து  பேச ஆரம்பித்தான். கவனம் திருப்பினான். வண்டி சாந்தகுரூஸ் ஹைவேஸில் வேகமெடுக்க உடம்பு மெல்ல நிதானித்தது. இடுப்புக் கீழான இறுக்கம் தளர்ந்து, மெல்லிதான உணர்வு. கால் மூட்டிகளில் லேசாய் கணம் உணர்ந்தான்.

மனம் முயக்கத்திற்கு முன்னான நெகிழ் கணத்தை நோக்கி பயணித்தது. என்ன சொல்வது, எப்படி பேசுவது, ஆரம்ப ஒத்திகைகள் எப்படி செய்வது என யோசிக்க ஆரம்பித்தான். தான் உச்சியடையாமல் அவளை உச்சிக்கு நகர்த்த வேண்டும் என்று இந்த முறையும் அதீத உந்துதல் கொண்டான்.

இறந்த காலத்தின் முயக்க முன் கணங்கள் எல்லாம் இழுத்து  வந்து அவன் மனம், நிகழ்கால தளத்தில் கடை பரப்பியது. இறந்த காலத்தை கலைத்தான்.

ப்ளைட் இறங்கி பேசியாயிற்று. இன்னும் வீடு சேர ஒரு மணி நேரமாகும். இந்த காத்திருத்தலை கனிவாக்க வேண்டும். மெல்ல அவளை இளக்க வேண்டும்.

இது இருவருக்கும் புதிதல்ல. ஓவ்வொரு டூர் முடிந்து வரும்போதும்  இந்த குழையல், பிசையல், இளகல் நடக்கத்தான் செய்கிறது. இந்த முறை பெரிய அலுவலக வெளிநாட்டுப் பயணம். நீண்ட நாட்கள் டூர்.

அங்கு பழைய தோழிகளை பார்த்தது, உல்லாசமாய் கழித்தது எல்லாம் ஞாபகம் வர, தனது ஐபேட்டை ஆன் செய்தான். புகைப்படங்களை வேகமாய் அலையவிட்டான். பேஸ் புக்கில் நுழைந்து, “ பேக் டூ பெவிலியன் “ என்று தனது ஸ்டேட்டஸ் (Status) குறிப்பிட்டான்.

சாக்‌ஷீ ஏற்கனவே ஆன் லைனில் இருந்தாள். சாட்டினாள்.

அதற்குள்ளாகவா ?

ஆமாம் ?

வீட்டை அடைந்துவிட்டாயா.. ?

இல்லை.. ஏர்போர்ட்டிலிருந்து  வீட்டிற்கு.. ஆன் தவே.

ரொம்ப நாள் கழித்து ஜனகன மணவா.. ???

ராஜேஸ் பதில் சொல்ல  தயங்கினான். சாக்‌ஷீயிடம்  வாய் கொடுத்தால் மெல்ல சாட்டிலே சூடாக்கிவிடுவாள்.

ரொம்ப போர் அடிக்கிற தினங்களில், வழமைகள் மனதை மந்தமாக்கும் தினங்களில், சாக்‌ஷீயிடம் பேசுவது நல்லது. மெல்லிதான அசைவ வார்த்தைகளால் சாட்டிலே சூடாக்கிவிடுவாள். ஓவ்வொரு வார்த்தையிலும்  சூசகமான நரம்பு முறுக்கும் சூடு.

நேர் பேச்சிலும் வார்த்தையில் உடல்மொழியில் நெளியும் நளினம். மெல்லிய ஓவன் சூடு போல, இளக்கமாய் பேசி, சூரியனை உள்ளுக்குள்ளே தகிக்க வைப்பாள். ஆனாலும் எல்லை தாண்ட அநுமதிக்கமாட்டாள். நாசுக்காய் மறுத்துவிடுவாள்.

“ மனதில் இருக்கிற சந்தோசத்தை எப்போதும் உடல் கொடுப்பதில்லை.. வேண்டாமே.. “

வேறு எதாவது குறைகளை, வம்புகளை பேசி அதே அளவுக்கு துன்பத்திற்கு  கொண்டு சேர்த்துவிடுவாள்.

“ இப்போது க்ரவுண்டு  எப்படியிருக்கிறது. ஸ்டெம்பு எதுவுமே இல்லையல்லவா.. கூல்யார் “ என்று இடுப்பில் குத்தும்போதுதான் தெரியும், உடல் சாதாரண நிலைக்கு வந்தடந்ததை உணர முடியும்.

அவளது வார்த்தை விளையாட்டுகளும், அவள் இணையத்தில் கொடுக்கும் அசைவ ஜோக்குகளும், புதுப்புது ஐகான்களும் (Icon) நகைச்சுவை லிங்குகளும் புது மன்மத ரத்தம் பாய்ச்சும். அதில் அவள் நிபுணி. அதற்காக சில பிரத்யோக வகுப்புகளுக்கு போய் படிக்கவும் செய்தவள்.

ராஜேஸீன் சாட் மெளனம் அவளுக்கு புரிந்திருக்க வேண்டும்.

“அதீத சூடு பாலை திரித்துவிடும்..மேட்சு பார்த்தே விக்கெட் இழக்க வேண்டாம் என்று நினைக்கிறாய்.. ஆல் த பெஸ்ட்.. ஆகவே. நான் விடைபெறுகிறேன். ”

மெல்லியதாய் சிரித்துக் கொண்டான். ’ எம காதகி.. ‘

பவாய் ஐஐடியை வண்டி கடந்து கொண்டிருந்தது. இன்னும் அரை மணி நேரத்தில் போய்விடலாம்.

*

குழந்தைகள் தூஙகியாயிற்று. பெண் மட்டும் ’எப்ப அப்பா வருவார்’ என்று கேட்டுக் கொண்டேயிருந்தாள். பையன் தனது வீடியோ கேம் ஒழுங்காக வந்துவிடுமா என்று கவலைப்பட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

மெல்லிய லாவண்டர் பரவிய  தனது அறை அவளுக்கு மகிழ்ச்சி அளித்தது. அவனுக்கு பிடித்த தனது வெள்ளை நைட்டியை இறுக்கிக் கொண்டாள். மேல் சாலையும் போட்டுக் கொள்ள வேண்டும். அதை தளரவும், நழுவவும் விடும் தருணங்கள் ரொம்ப நுட்பமாக அமைய வேண்டும். கைகளை நெஞ்சோடு நெருக்கி, கொஞ்சம் குனிந்தும் பார்த்துக் கொண்டாள். விழுந்த பள்ளம் திருப்தியாயிருந்தது.

கறுப்பு மணி கோர்த்த மங்கள் சூத்திரா (தாலி) இல்லாதது ஞாபகம் வந்த்து. அது முக்கியம். தனது ட்ரிஸ்ஸீங் அறையிலிருந்து தேடி எடுத்து அணிந்து கொண்டாள்.

ராஜேஸீக்கு சில நகைகள் மகிழ்ச்சியளிக்கும். சில சமயம், கொஞ்ச நேரத்து குலவலுக்குப் பிறகு அவனே அதை கழட்ட சொல்லுவான். நகைகளால் மறைந்து இப்போது பளீரிடும் பகுதிகள் அவன் மூக்கின் வெள்ளை நுனியை சிவப்பாக்கும். விழிகள் நிலையாமையால் படபடக்கும்.

பஞ்சாப் போய்விட்டு வந்த சில நாட்கள், கண்ணாடி வளையல் மட்டும் அணிந்து தன்னிடம் புதைந்த நாட்கள் நினைவுக்கு வந்தது.

வளையல்கள் எதுவும் கையிலோ, அவன் முதுகிலோ குத்திவிடக் கூடாதென்ற பயம் இருந்தது.  இறுக்கிவைத்திருந்தாலும் அதை தளர்த்தி சத்தம் இடச் செய்வதில் அவனுக்கு ஒரு கிக் இருந்தது. வளையல்களை அவனே அசைத்து சில சமயம் சத்தம் எழுப்பிக்கொண்டான்.

கல்யாணமாகி, ரொம்ப நாளுக்கு பிறகு தனது ஊரான உடுப்பிக்கு  தனது மனைவியை கூட்டிச் சென்றான். கல்யாண கலாட்டக்கள் ஏற்படுத்திய  வடு, இரு தரப்பு சண்டைகள் எல்லாம் தீர்ந்து ஓரளவு  மன மகிழ்ச்சியான குடும்ப  திருமண நிகழ்வு ஓன்றில்  ஸ்வேதாவும் இணைந்திருந்தாள். எல்லா வேலைகளையும் எடுத்து போட்டுக்கொண்டு செய்த, அவள் மீது கொஞ்சம் மரியாதையும், அன்பும் வந்தது. அந்த விதையின் நுனியில் காமமும் மலர்ந்திருந்தது.

அந்த காலங்களில் கொஞ்ச  நாள், அவளை வெறுமனே காது தொங்காட்டான் மட்டும் அணியச் சொல்லுவான். உணர்ச்சிகரமான நேரங்களுக்கு முன்னும், பின்னும் அதையும், அதை சார்ந்த காதுப்பகுதியையும்  நிரடிக்கொண்டேயிருப்பான்.

“ என்ன அம்மா ஞாபகமாக்கும் ‘ என்று ஸ்வேதா விளையாட்டாக  கேட்ட அன்று சடக்கென்று சுருங்கிப்போனான். அதற்குப் பிறகு அவளாக எந்த கேள்வியும் அந்த நேரத்தில் கேட்பதில்லை.

பேசாமல் இருந்தாலும் சோர்ந்து விடுவான். பாதியில் நிறுத்தி பேசச் சொல்லுவான். பிடித்திருக்கிறதா, போதுமானதாகியிருக்கிறதா, வேறு ஏதாவது வேணுமா எனக் கேட்டுக் கொள்வான். அவனும் பேசுவான். அவன் மனநிலைக்கு ஏற்ப ஆயத்தமாகி, எந்த வார்த்தைகள் கேள்விகள் சுருதி கூட்டுகின்றன என்பதை கவனமாக யோசித்து செயல்பட வேண்டியிருக்கிறது.

சில நேரங்களில் அவளுக்கு சிந்தனைகள், உணர்வுகள் புகை மூட்டமாகயிருக்கும். தனது நிலையை அவன் ஆர்வமின்மையோடும், மன மேய்தலோடும், திருப்தியின்மையோடும் தொடர்பு கொள்ளக் கூடாது என்பதில் அவள் அதிக கவனம் செலுத்த வேண்டியிருக்கிறது. அகத்தின் மொழி உடல்மொழியாய் மாறாதிருக்க பிரயத்தனம் தேவை.

அத்தகைய கணங்களில், தேவைக்கு மேலே ஒரு கோட்டிங் லிப்ஸ்டிக் அடித்துக்கொள்கிற கல்லூரிப் பெண்ணைப் போல உணர்வாள் ஸ்வேதா.

இன்றும் பொதுவான கேள்விகள்  மட்டுமே கேட்க வேண்டும். நிலையிழந்து விடக்கூடாது  என்று நினைத்துக் கொண்டாள். முயக்க முன்கணம், அக்கணம், பிற்கணம் எல்லாம் சரியான கலவையாய் அமைவது பிசிறு தட்டாத கச்சேரிபோல.

படுக்கையில் மனக்குறிப்பை உடல், வாய் மொழியால் உணர்த்துவது இப்போதெல்லாம் ஸ்வேதாவுக்கு பெரும் சவாலாகயிருக்கிறது.

ஸ்வேதா தனது வழிக்கப்பட்ட கைகளை மறுபடியும் கண்ணாடியில்  பார்த்துக்கொண்டாள். ரொம்ப பிரமாதமாய் இருப்பதாய் மகிழ்ச்சி கொண்டாள். வயிற்றை ஒரு முறை உள்ளிழுத்து பார்த்தாள். இப்படியே எப்போதும் இருந்தால் இன்னும் சந்தோசமாய் இருக்கும் என்று எண்ணிக்கொண்டாள்.

ராஜேஸ் அவள் வயிற்றை சில  சமயம் அழுத்தி, எப்படி நல்லாயிருக்கு பாரு என்று காண்பித்ததும் உண்டு.

எவ்வளவு ஜீம் போகியும், ஏதோ காரணங்களால் மடிப்புகள் மறைவேதேயில்லை. இந்த நேரத்தில் அதை ஏன் நினைக்க வேண்டும் என்று அந்த எண்ணத்தை துரத்தினாள்.

சில நேரங்களில் ராஜேஸ் சொல்லுவான், ‘ வயித்து மடிப்பெல்லாம் நத்திங்யார்.  ஆனா.. நீ ஆக்டிவாயிருக்க பாத்தியா.. அது தான் சந்தோசமாயிருக்கு.. “ என்பான்.

இன்றைக்கும் கொஞ்சம் ஆக்டிவ்வா  ஏதாவது செய்ய வேண்டும். அவன் எதிர்பார்க்காமல் செய்கிற மெல்லிய விசயங்கள் அவனை மலரச்செய்யும். ரொம்பநாள் முன் கேட்டு இன்னும் நட்த்தப்பெறாமல் இருக்கிற சில விசயங்களையும், அவனை குழந்தை போல உணரச்செய்கிற சில முத்திரைகளையும் செய்யலாம் என எண்ணிக்கொண்டாள்.

உடம்பு சோர்வாகி, லேசாய் வியர்வை முத்துக்கள் வந்த பின்பும் அவனுக்கு பேசிக்கொண்டேயிருக்க  வேண்டும். பொதுவாய் ஸ்வேதாவிற்கு தூக்கம் பொங்கி வழியும். ஆனால் அவன் மடை திறந்த வெள்ளம் போல பேசிக்கொண்டேயிருப்பான். தனது மனத்தின் வார்த்தைகளின் கடைசி சொட்டு வழிவது வரைக்கும் பேசிக்கொண்டேயிருக்க வேண்டும்.

ஸ்வேதா தூங்கிப் போய்விட்டாள் என்று தெரிந்தால் அவனுக்கு கோபம் கோபமாய் வரும். பேசாமல் மூஞ்சி தூக்குவான். சமைக்க சொல்லி சாப்பிடாமல் போவான். உடம்பை உடல் குருதி நனைத்த துணியைப் போல ஏளனப் பார்வை விடுவான். அடுத்த நாள் குத்தல் வார்த்தைகளால் வறுத்துவிடுவான். ஒரு சில கண்ணீர் துளிகளை பார்த்தபின்பு தான் நிற்கும். மறுபடி குழைவு, இணைவு. முடிவில் பேச்சு, பேச்சு. பேச்சு.

தூங்காமல் இருக்க வேண்டும். அவன் பேசுவதை கேட்டுக் கொண்டேயிருக்க  வேண்டும். சின்ன சின்ன  கேள்விகளால் தன் விழிப்போடு, கேட்கிறோம் என்பதை ஸ்வேதா உறுதிப்படுத்திக் கொண்டேயிருக்க வேண்டும்.

கேள்விகளிலும் கவனம் வேண்டும். மனதிற்குள் உட்கார்ந்து  அரித்துக் கொண்டிருக்கிற  சந்தேக, பயங்களை சுருதி மாத்தி கேள்விகளாக்கும் போது உண்மைக்  கதவுகள் சில சமயம் திறப்பது உண்டு.

இப்படி யோசித்து, யோசித்து கேள்வி கேட்டு மருகாமல் அவளுக்கும் அமைதியாய் எண்ணங்களற்று தூங்கிப் போதல் பிடிக்கும் தான்.

முயக்க முற்கணம், அக்கணம்  மற்றும் பிற்கணம் என்று  தனக்குள்ளும் தான் எத்தனை வானவில் மனத்தடங்கள்.

குரோதம், அடங்காத ஆர்ப்பரித்தன்மை, வன்மம், பிரளயத்தை விழுங்கிவிடுகிற இச்சை அலை, பாறைகள் மோதி சமதளமான அமைதி, வெறுமனே சுத்த ஆகாசம், குழந்தை குதூகலிப்பை பார்த்து மகிழ்ந்து ஊட்டிவிடும் தாயுள்ளம் – என கலைடாஸ்கோப் போல மாறும் மனத்தடங்கள்.

இப்போது சில நாட்களாய், அக்கணத்திற்குப் பின், தனக்கு பிடித்த, நட்சத்திரங்கள் கடந்து போகிற, மேக மூட்டத்தின் மீது தான் உட்கார்ந்து கொண்டிருக்க, சிந்தனைகளும், வார்த்தைகளுமற்ற ஒரு நிச்சலமான மெளன தளத்தில் வெறுமனே இருக்க அவா.

ஆனாலும் அதை இழந்து, அதிலிருந்து குதித்து அவனைக் கவனிக்க வேண்டும். கேள்விகள் எழுப்பவேண்டும்.

ஸ்வேதா சிந்தனை உதறினாள். மறுபடியும் காலை ட்ரெஸ்ஸீங் மேசையின் மீது வைத்து நைட்டியை உயர்த்தி குதிகால் அழகை மறுபடி ரசித்துக்கொண்டாள். தொடை, காலும் சேரும் பின்னங்கால் பகுதி ராஜேஸீக்கு ரொம்பவே பிடிக்கும்.

‘ ஏய், இதெல்லாம் இரண்டாவது  இன்னிங்க்ஸீக்கு வெச்சுக்கணும்னு  “ என்று  அவன் கெஞ்சியது ஞாபகம் வந்தது. சொல்லுவானே ஒழிய, ‘ரொம்ப டயர்டா இருக்குப்பா.. தூங்கு ‘ என்று சொல்லி தூங்கிப் போவான்.

இந்த தடவை பெடி க்யூர் புதிய கடையில். நல்ல வந்திருக்கிறது. கொஞ்சம் காசு அதிகமென்றாலும் நகாசு வேலைகள் சுத்தம்.

வெறுமனே இயந்திர தடவல்  இல்லாமல் வைசாலி ஸா தனது கரங்களால்  செய்த மஜாஸீம் ரொம்ப  சுகமாத்தானிருந்தது. சில  முக்கியமான முனைகளில் அவள் அழுத்தி தேய்த்த்து வித்தியாசமான அநுபவம் தான்.

லாவண்டர் வாசனை கொஞ்சம்  அறையில் அதிகமானது போல  தோன்றிற்று. ஜன்னலை திறந்துவிட்டாள். ஏசியை அணைத்தாள். கொஞ்சம்  குளிர், கொஞ்சம் வாசனை. மெல்லிய ஈரப்பதம் தன்னுள், தன்மேல் இருப்பதை உணர்ந்தாள்.

*

காலிங்பெல் அடிக்குமுன்னரே கதவை திறந்தது.  அது எதிர்பார்த்தது தான் என்றாலும் ராஜேஸீக்கு கன்னக் குழி விழும் புன்னகையை கொடுத்தது. காரிடரில் ஏற்படுத்திய சத்தம், லிப்டின் அறிவிப்பு தனது வரவை சொல்லியிருக்கலாம். இல்லை வீடியோ டோரில் பார்த்து தெரிந்திருக்கலாம். உணர்ச்சி அலை இரத்தத்தை தலையிலிருந்து கீழ் நோக்கி பயணிக்க செய்தது.

கண்கள் சிரித்துக்கொண்டன. மெல்லியதாய் அணைத்து வெல்கம் சொன்னாள். பிடித்த டியோடரண்ட். என்றைக்கோ சொன்னதை நினைவு வைத்து.

ஸ்வேதா லக்கேஜை குனிந்து வாங்கிக் கொண்டாள். ஹாலில் மெல்லிய டிம் லைட் மட்டுமே போட்டிருந்தாள். வெள்ளை நைட்டியை மறுபடியும் தடவி கேட்டான்.

“குட்டீஸ் தூங்கிடுத்தா.. “

“ ஹீம்.ம்… சாப்பிடிரூங்களா.. “

“குளிச்சுட்டு வந்துருவா.. “ போகாமல் அங்கயே நின்றான்.

“டவல் எடுத்து வைச்சுருக்கேன்…”

அவளையும் குளிக்க கூப்பிடலாமா  என்று யோசித்தான். அதிகம் காட்டிக் கூடாது என்று ஏதோ  ஒரு தத்துவம் தடுத்தது.

“ சுமால் பெக்.. அண்ட் சம்திங்  டூ மன்ச்.. இஸ் இனப்..டியர்.. “ குளியலறைக்குள் புகுந்தான்.

குளிக்கப் போயிருந்தால் நேரமாயிருக்கும். நுணுக்கமாய் பண்ணிய அலங்காரங்களை அவன் ரசிக்க முடியாது போய்விடும். குளியலறை எப்போதும் ராஜேஸ் சொல்வது போல இரண்டாவது  இன்னிங்கிஸ் தான்.

கிச்சன் டேபிளில் வோட்காவை நிரப்பினாள். லெக் சிக்கனை  லேசாய் ஓவனில் சூடு பண்ணினாள். பதமான சில சைட் டிஸ்கள்.

பாத்ரூமிலிருந்து அவன் தலை துவட்டிக்கொண்டு க்ரே நைட்டியோடு வந்தான். அவளுக்கு பிடித்த ஓன்று. ஓளிரும் கிரே.

ஸ்வேதாவின் நண்பி ஸ்ரேயா வீட்டிற்கு ராஜேஸோடு போயிருந்த  போது அவள் ஸ்காட்லாந்து கணவனின்  இத்தாலி ஸ்டைல் துணி அறையை  நண்பிக்கு காட்டினாள். அதிலிருந்த ஒளிரும் க்ரே கலர் நைட்டியும் அவளுக்கு ரொம்ப பிடித்தது. ஸ்ரேயாவுக்கு அவன் இரண்டாவது கணவன். நல்ல கனவான். ஆஜானுபாகுவானவன்.

ராஜேஸீக்கு ஸ்ரேயாவை ரொம்ப பிடித்ததை ஸ்வேதாவிடம் பகிர்ந்து கொண்டான். ஸ்வேதாவும் தனக்கு அவ்னை பிடித்ததை பகிர்ந்து கொண்டாள். அன்றைக்கு இருவரும் அதீத மகிழ்ச்சியாய் இருந்தார்கள்.

அந்த சந்தோச ஞாபகத்தை ஸ்வேதா மீட்டு வர க்ளோயிங் க்ரே நைட்டியை ராஜேஸே சில சமயம் அணிந்து கொள்வதுண்டு. மென்மையாய் ஸ்வேதாவும் நான் வெள்ளை நைட்டி போட்டுக்கவா, உனக்கு க்ளோயிங் க்ரே அயர்ன் பண்ணி வைக்கவா என்று கேட்பதும் உண்டு.

சில சமயம் வேண்டாம் என்று  சொல்லிவிட்டால் சுருக்கென்று மனம் பதைபதைத்து சுருங்கிக் கொள்வதுண்டு.

பாத்ரூமிலோ, அவன் நைட்டி தேடும் இடத்திலோ அயர்ன் செய்து மடித்துவைத்ததுண்டு. இன்று அவனே அதை அணிந்து வந்தது ஸ்வேதாவுக்கு மெல்லிய ஹார்மோன் கிளர்ச்சியை கிளப்பியது.

சந்தோசத்தில் அவனிடமிருந்தே கொஞ்சம் வோட்கா உறிஞ்சுக்கொண்டாள். கிறக்கமாய் கண் மூடி மல்லாந்திருந்தான். லெக் பீசை கடிக்கும் முன் அவளைப்பார்த்து புன்னகைத்தபடியே முழுக்க எச்சில் படித்தினான்.

தான் முதலில் காய்களை  நகர்த்த ஏதோ ஒன்றை தடுப்பதை நிறைய முறை உணர்ந்திருக்கிறாள்.

அவள் தலைகோதி கேட்டாள். “ ட்ரிப் எப்படி பாஸ் இருந்தது.. எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சதா..“

நிறைய பேசவேண்டும் போல ராஜேஸீக்கு இருந்தது. மெல்லியதாய் பேச ஆரம்பித்தான். கேட்டுக்கொண்டே ஸ்வேதா தனது வெள்ளை நைட்டியின் இறுக்கத்தை தளர்த்தியபடி குனிந்து கேட்டாள்.

ராஜேஸ் மேலும் பேசினான். சின்னதாய் இன்னொரு பெக் எடுத்துக்கொண்டான். இந்தமுறை பாதியை அவனே அவளுக்கு கொடுத்தான். அவள் லெக்பீசை ஊட்டிவிட்டாள்.

நைட்டியின் மேல் சால்வையை முழுவதுமாக அவிழ்த்துவிட்டு  டைனிங் டேபிளை சுத்தம் செய்தாள்.

அவளை அழுத்தி, பிடித்தபடியே ராஜேஸ் எழுந்தான்.

*

தூக்கம் வந்து விழித்து,மெல்லியதாய்  ஸ்வேதாவை அவள் தூக்கத்தை  கலைக்கமால் ஒதுக்கினான்.

அவளுக்கு வெறுமனே – முழுக்க வெறுமனே – கட்டிக்கொண்டு படுப்பது பிடிக்கும். வெகு அரிதாக முயக்கத்திற்கு பின்னான தருணங்களில் மெல்லிதாய் கண்ணீர் தளும்புவதும் உண்டு. சில நாட்களில் அது விசும்பலாகவும் இருப்பது உண்டு.

முன்னைக்கு இப்போது அது  வெகு அரிதாகவே இருக்கிறது. முன்னெல்லாம்  முயக்கத்திற்குப் பின்னான கண்ணீர் ராஸேஸீக்கும் மிகுந்த இன்பமும், பாதுகாப்பும் கொடுக்கும். அவளின் சந்தோசம் தவிர வேறேன்ன நான் சாதித்துவிடப் போகிறேன் என்கிற நிறைவு அவனை நிறைக்கும்.

அந்த விசும்பலுக்கு காரணம் தேடத் தொடங்கிய காலத்திற்குப் பிறகு, குழப்பங்களும், நிறைய கேள்விகளும் தான் எஞ்சின. ஸ்வேதாவும் பதில் சொல்லி சலித்து போய்விட்டாள். அதானாலோ என்னவோ, விசும்பல்களை கூட விலக்கிவிட்டாள்.

அசந்து தூக்கும் அவளை கொஞ்ச  நேரம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். தனது மகிழ்ச்சி பூரணத்திலிருந்து கொஞ்சம் பூரணத்தை கொண்டே அவளும் செய்யப்பட்டதாக ஒரு  கற்பனை தோன்றிய கணம் ஒரு  தேவதை படுத்திருப்பது போல  தோன்றியது.

அவளின் விசாலமான கண்களும், சின்னதாய் காதும், வளைந்து  குத்தும் மூக்கும், திறந்த வாயிலிருந்து அமைதியாய்  கைகட்டி நிற்கும் சீர்வரிசை  பற்களும், கலைந்து மணக்கிற  டை செய்யப்பட்ட, ஸ்டெரெயிட்டனிங்  செய்யப்பட்ட முடியும், பளீரிடுகிற தொடையும், குதிகாலும், மார்பும் – மெல்ல ஆசையாய் வலிக்காது காமமின்றி முத்தமிட்டபடி எழுந்து குளியலறைக்கு போனான். பூர்ணமத, பூர்ணமிதம்.

தண்ணீர் வழிந்து சொட்டுகிற  தனது முழு உடலையும் ஒரு முறை பார்த்துக்கொண்டான். குளியலறையில் ஓவ்வொரு முறையும் தனது முழு உடலையும் பார்க்கும்போது என்ன விதமான அழுத்தம் தோன்றுமோ அதே மன அழுத்தம் அதே கசப்பு இந்த தடவையும்.

மறுபடி ஷவரில் நின்று கொதிநீரை அதிகப்படுத்தினான். தனது தோல் எரியும் வரை அவன் சூடு நீரை அதிகப்படுத்திக்கொண்டே போனான்.

பூர்ணத்துவம் வெப்ப காற்றாய் வெளியேறியதா ? உடல் உணர்வு வரவர பூர்ணத்திற்கு கீழேயிருந்த சூன்யத்தின் ஆளுமை பெருக்கம்.

துவட்டியபோது தோல் எரிந்தது. மெல்ல படுக்கைக்கு வந்த போது, ஸ்வேதா அப்படியே தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள். வெள்ளை நைட்டி ஒருபுறம், போர்வை மறுபுறம் என விலகியிருந்தது.

இந்த முறை உடலை பார்க்க, கசப்பு மறுபடி எழுவது போல உணர்ந்தான். கசப்பு, கசப்பு எதனால், எங்கிருந்து, ஏன் என்று தெரியாத கசப்பு.

மெல்ல அவள் அருகில் அமர்ந்து, அவளை மறுபடியும் உற்றுப்பார்த்தான். அவளுக்கு போர்வை போர்த்தினான். அவள் அசைவுகள் தனது உடலை தொடாதாவாறு தன்னை குறுக்கி உட்கார்ந்து கொண்டான்.

தனது இடுப்புக்கு கீழே வேறு போர்வையால் மூடிக்கொண்டான்.

ஆயாசம், குளியல் தந்த வெது வெதுப்பு, ஏதோவொரு கசப்பு என மனப்பாலைவனத்தில் எண்ணக் கானல் நீர்கள்.

சில மணித்துளிகளுக்கு முன் அமிர்தத்தை போல் பாசாங்கு காட்டிய அது, அதன் எதிர்முனையில்  இப்போது. அமிர்த்த்தின்  அடியிலே அது இருந்ததா என்ன ? பூர்ணத்தின் அடியிலே சூன்யம், பெளத்தம்.

தலை உலுக்கி, த்த்துவம்  உதறி, ஏதாவது செய்தால் நல்லது என நினைக்க, ஐபேட்டில் ஆன்மீக கோப்புகளை பாஸ்வோர்டு போட்டு திறந்து தனது தோழிகளின் புகைப்படங்களை மேய ஆரம்பித்தான்.

சில பட மேய்தல்கள், சில குறுஞ்செய்திகளுக்கு  பதில்கள் என காலம் கடந்த  பிறகு அநிச்சையாய், தனது இடுப்புக்கீழே தடவி விட்டு கொண்டான்.

கசப்பு குறைந்து, வலியின்றி அமைதியடைந்ததாய் உணர்ந்தான். தூங்கிப் போனான்

பதிவாசிரியரைப் பற்றி