சத்தியமணி –
பிறப்பு – திருமயம், தமிழ் நாடு
படிப்பு – கணிதத்திலும் , கணிப்பொறிப் பயன்பாட்டிலும் முதுகலை
உழைப்பு – விஞ்ஞானி , இயக்குநர் ((தகவல் தொழில்நுட்பம்)
இருப்பு – தில்லி தலைநகரம்
துடிப்பு – தமிழ் வளர்த்தல், கவி புனைதல், கதைக் கட்டுரை வடித்தல்,மொழி பெயர்த்தல்,இறைப் பணி,இசைப் பணி, சமுதாயப் பணி,ஜோதிடம்,
சிறப்பு – அவ்வைத் தமிழ் சங்கம் / உதய கீத அமைப்புகளில் முக்கிய பங்கு
பங்களிப்பு – கவியரங்குகள், தமிழ் சபைகள் , பொதுநலத் தொண்டு சங்கங்கள், பக்தி பணி
களிப்பு – இணையத்தை வடிப்பித்தல்,பதிப்பித்தல், புதுப்பித்தல்,நட்பு உலகத்தை களிப்பித்தல் ,http://sathiyamani.blogspot.in/, http://www.youtube.com/watch?v=XmxkF8nHpDY
/*அட்சயம் பகிர்ந்து அன்பாகு
அன்பைத் தந்து இறையாகு */
யாருக்கும் விருப்பம் இல்லையோ?
அல்லது புரியவில்லயோ
அல்லது நேரமில்லையோ!!!
பாராட்ட வார்த்தைகளில்லை. ஒவ்வொரு வரியும் முத்துப் போல்!!.
////கருவம் ஒழித்து மொட்டாகு
உருவம் உரித்து மலராகு////
////அட்சயம் பகிர்ந்து அன்பாகு
அன்பைத் தந்து இறையாகு////
அற்புதமான, பொருள் பொதிந்த வரிகள்!!!. வாழ்த்துக்கள் சகோதரரே!!
அன்பை தந்து இறையாகு. அருமை. கருத்தாழமிக்க நல்லதொரு கவிதை
தெளிவான வார்த்தைகள். தெளிவாக்குது நம்மை.
தற்போதுதான் படித்தேன் ஐயா. அறிவியலில் தொடங்கி, இறையியலில் முடிந்த கவிதை.
‘அன்பைத் தந்து இறையாகு!’
என்றோ படித்த கதை ஒன்று நினைவுக்கு வருகிறது.
…
ஒரு துறவி ஆற்றங்கரையில் தியானம் செய்துவிட்டு கண்களைத் திறந்தபோது ஒரு தேள் ஆற்றில் தத்தளித்துக் கொண்டிருந்ததை கவனித்தார். அந்தத் துறவி உடனே ஓடிச்சென்று அந்த தேளை கையில் எடுத்து ஆற்றங்கரையில் விட்டபோது அந்தத் தேள் அவரைக் கொட்டிவிட்டது. சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் அந்தத் தேள் ஆற்றில் விழுந்து விட்டது. மீண்டும் அந்தத் துறவி அதை கையில் எடுத்து கரையில் விடும் போது அத்தேள் அவரைக் கொட்டிவிட்டது.
இதை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்த வேடன் ஒருவன், “சாமி, தேள் கொட்டும் என்று தெரிந்தும் ஏன் மீண்டும் மீண்டும் அதைக் காப்பாற்றிக்கொண்டே இருக்கிறீர்கள்?” என்று கேட்டான்.
அதற்குத் துறவி “கொட்டுவது என்பது தேளின் இயல்பு! பிற உயிர்கள் மீது அன்பு செலுத்திக் காப்பாற்றுவது என்பது துறவியாகிய என்னுடைய இயல்பு! அனைத்தையும் துறப்பது துறவறம் அல்ல. எல்லோரையும் நேசிப்பவனே துறவி! அற்பத் தேளே அதன் இயல்பை மாற்றிக் கொள்ளாதபோது, துறவியாகிய நான் எதற்கு என்னுடைய இயல்பை மாற்றிக் கொள்ளவேண்டும்?” என்று கூறிவிட்டு புன்னகைத்தாராம்.
….
‘அன்பைத் தந்து இரையாகிவிடுவோமோ?’ என்று அஞ்சத் தேவையில்லை. ‘இறையாகவும் ஆகலாம்!’
/*அட்சயம் பகிர்ந்து அன்பாகு
அன்பைத் தந்து இறையாகு */
யாருக்கும் விருப்பம் இல்லையோ?
அல்லது புரியவில்லயோ
அல்லது நேரமில்லையோ!!!
பாராட்ட வார்த்தைகளில்லை. ஒவ்வொரு வரியும் முத்துப் போல்!!.
////கருவம் ஒழித்து மொட்டாகு
உருவம் உரித்து மலராகு////
////அட்சயம் பகிர்ந்து அன்பாகு
அன்பைத் தந்து இறையாகு////
அற்புதமான, பொருள் பொதிந்த வரிகள்!!!. வாழ்த்துக்கள் சகோதரரே!!
அன்பை தந்து இறையாகு. அருமை. கருத்தாழமிக்க நல்லதொரு கவிதை
தெளிவான வார்த்தைகள். தெளிவாக்குது நம்மை.
தற்போதுதான் படித்தேன் ஐயா. அறிவியலில் தொடங்கி, இறையியலில் முடிந்த கவிதை.
‘அன்பைத் தந்து இறையாகு!’
என்றோ படித்த கதை ஒன்று நினைவுக்கு வருகிறது.
…
ஒரு துறவி ஆற்றங்கரையில் தியானம் செய்துவிட்டு கண்களைத் திறந்தபோது ஒரு தேள் ஆற்றில் தத்தளித்துக் கொண்டிருந்ததை கவனித்தார். அந்தத் துறவி உடனே ஓடிச்சென்று அந்த தேளை கையில் எடுத்து ஆற்றங்கரையில் விட்டபோது அந்தத் தேள் அவரைக் கொட்டிவிட்டது. சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் அந்தத் தேள் ஆற்றில் விழுந்து விட்டது. மீண்டும் அந்தத் துறவி அதை கையில் எடுத்து கரையில் விடும் போது அத்தேள் அவரைக் கொட்டிவிட்டது.
இதை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்த வேடன் ஒருவன், “சாமி, தேள் கொட்டும் என்று தெரிந்தும் ஏன் மீண்டும் மீண்டும் அதைக் காப்பாற்றிக்கொண்டே இருக்கிறீர்கள்?” என்று கேட்டான்.
அதற்குத் துறவி “கொட்டுவது என்பது தேளின் இயல்பு! பிற உயிர்கள் மீது அன்பு செலுத்திக் காப்பாற்றுவது என்பது துறவியாகிய என்னுடைய இயல்பு! அனைத்தையும் துறப்பது துறவறம் அல்ல. எல்லோரையும் நேசிப்பவனே துறவி! அற்பத் தேளே அதன் இயல்பை மாற்றிக் கொள்ளாதபோது, துறவியாகிய நான் எதற்கு என்னுடைய இயல்பை மாற்றிக் கொள்ளவேண்டும்?” என்று கூறிவிட்டு புன்னகைத்தாராம்.
….
‘அன்பைத் தந்து இரையாகிவிடுவோமோ?’ என்று அஞ்சத் தேவையில்லை. ‘இறையாகவும் ஆகலாம்!’
அன்பே சிவம்!