“அன்புள்ள அம்மா” (8)
ஸ்ரீ மாதா அமிர்தானந்தமயி சரிதம்
மீ.விசுவநாதன்
( பகுதி: எட்டு )
உடையிலும் எளிமை
எல்லோரும் அவளை
திருடி என்று
சொல்லாலடித்துத் திட்டினர் !
வருடிக் கொடுத்து
அன்பு காட்டும்
அம்மாவும் அண்ணாவும்
கூட தினமும்
அவள் தலையில் குட்டினர் !
பண்டிகைக் காலத்தில்
புத்தாடைகளைக்
கொண்டனர் உடன்பிறந்தார் !
அவளுக்கோ
நித்தமும் கிழிந்த உடைகளே
தந்தனர் குடும்பத்தார் !
அவளோ
பொத்தலைத் தைத்து
சுத்தமாய் அணிந்தாள் உடையை !
மற்றவர் குறையை
மறந்து கட்டினாள்தன் நடையை !
பழகுவதற்கும் தடை
பதினாறு வயதுப் பெண்ணவள்
அவள்வயதுப் பெண்களுடன்
பழகக் கூடாது என்றான் அண்ணன் !
அதனால் எப்போதும்
குழந்தைகளையே கொஞ்சி
கவலை மறக்கப் பாடினாள்
அதுகேட்டு மகிழ்ந்தான் கண்ணன் !
இரவில் வானில்
நிலவைப் பார்ப்பாள் !
என் கண்ணனைப்
பார்த்தாயா என்பாள் !
பக்திச்
நிலவாய்க் குளிர்வாள் !
நினைவை மறந்து
நிலத்தில் சரிவாள்!
கண்ணனின் காட்சி கிடைத்தது
எப்போதும் தன்னையே எண்ணும்
சுதாமணிக்கு
இப்போது காட்சிதந்தான்
பாலகிருஷ்ணனாய் மாயன் !
பசுக்களை மேய்க்கும்
பிருந்தாவன ஆயன் !
மயில் பீலி கொண்டு
ஆடினான் அவள் முன்னே !
நெஞ்சம் முழுக்க
நெயில் செய்த இனிப்பாய்
ஆனாள் அவள் தன்னே !
அந்த உணர்வை
அவளால் விள்ள முடியாமல்
பூஜை அறைக்குள்
சென்று பலமணிநேரம் நிற்பாள்
புறவின்பம் கொள்ள முடியாமல் !
அகவான் பரப்பில் கிருஷ்ணனை
ஆதவனாய்ப் பார்த்தாள்
பகவான் தன்னோடு இருப்பதால்
பக்தியினால் வேர்த்தாள் !
அவளுக்கு
ஓங்கார மானது
புற ஓசைகள் !
தீங்கான மானது
தின பூசைகள் !
இயற்கையில் தன்னையும்
தன்னிலே அனைத்தையும்
உணர்ந்து உயர்ந்தாள் !
அன்னையும் தந்தையும்
அவளே என்னும்
அநுபூதி அடைந்தாள் !
அமைதியாய் இருந்து
அணுக்குள்ளே உள்ள
இமையத்தைக் கண்டாள் !
எப்போதும் போலவே
உப்போடு இருக்கும்
நன்றியாய்
வீட்டிற்காய் உழைத்தாள்
நல்மணியாய்
நாட்டிற்காய்த் தழைத்தாள் !
