வொர்க் ப்ரம் ஹோம்
பாஸ்கர் சேஷாத்ரி
“மே ஐ கம் இன்?”
“வாங்க சம்பத், உட்காருங்க”
“இட்ஸ் ஒகே. நான் நிக்கறேன் சார்:
“பீல் அட் ஹோம்.”
“நீங்க சொல்லும்போது, என் காதுல பீ அட் ஹோம்னு கேக்குது சார்”
“புரியறது சம்பத்.”
“சார், பதினெட்டு வருஷ செர்வீஸ் சார்”
“பாக்காத செக்போஸ்ட் இல்லை. எவ்வளவு கேஸ்.”
“…”
“எவ்வளவு வக்காலத்து, எவ்வளவு பஞ்சாயத்து.”
“…”
“எதுக்கும் இப்ப அர்த்தம் இல்லை. யு ஹாவ் சென்ட் மீ அவுட்.”
“என் கையில எதுவும் இல்லை சம்பத். அது நிர்வாகம் சம்பந்தப்பட்ட முடிவு. உங்களுக்குத் தெரியாதா? மூணு கிளைகளை மூடியாச்சு. ஒய்வு வயதைக் குறைச்சாச்சு. இருபது சதவீதம் சம்பளம் கட். எல் டி ஏ நிறுத்தியாச்சு. சிக்ஸ் டேஸ் எ வீக் இப்ப.”
“சார். அத மாதிரி எனக்கும் குறைச்சு இருக்கலாமே சார்”
“…”
“ஒய் திஸ் பிங்க் ஸ்லிப்?”
“அது என்னோட முடிவு இல்லப்பா?”
“எதைக் கேட்டாலும் நீங்க பொறுப்பை ஏத்துக்க மாட்டீங்க சார். எனக்கு நீங்க தான் சார் பாஸ். பாக்கி நேரத்துல நீங்க ஹையரார்க்கினு சொல்வீங்க. இப்ப நீங்க தான் பதில் சொல்லணும்.”
“சாரி சம்பத். என்கிட்ட பதில் இல்லை”
“சார் யு ஆர் எஸ்கேப்பிங்?”
“நோ நெவெர் . என்கிட்டே பதில் இல்லை.”
“…”
“எனி வே ஆல் தி பெஸ்ட்.”
ஜி எம் கை கொடுத்த போது. அதில் சம்பத்துக்கு வலுவில்லை. பொத்தென கையை உருவிக்கொண்டார்.
“நான் வரேன் சார்.” சர்ரெனக் கிளம்பிய சம்பத்தைக் கூப்பிட்ட ஜி எம், “என்னை நீ விஷ் பண்ணலயே?”
“சார் வாட் டூ யு மீன்?”
“நாளைக்கு என்னை ரிலீவ் பண்றாங்க.”
அருமை ஐயா.