ஷெல்லி கவிதை மொழிபெயர்ப்பு – 4

ஷெல்லி கவிதை
தமிழாக்கம் – சக்தி சக்திதாசன்

Lament

O World! O Life! O Time!
On whose last steps I climb,
Trembling at that where I had stood before;
When will return the glory of your prime?
No more -Oh, never more!

Out of the day and night
A joy has taken flight:
Fresh spring, and summer, and winter hoar
Move my faint heart with grief, but with delight
No more -Oh, never more!

ஒரு துயரம் (Lament)

ஓ உலகே! ஓ வாழ்வே! ஓ காலமே!
உன் கடைசிப் படிகளில் நான் ஏறுகிறேன்,
நான் முன்னர் நின்ற இடத்தில் இப்போது நடுங்குகிறேன்;
உன் பொற்காலம் திரும்ப வருவது எப்போது?
திரும்ப வராது – ஓ, ஒருபோதும் வராது!
பகலிலிருந்தும் இரவிலிருந்தும்
ஓர் ஆனந்தம் பறந்துசென்றுவிட்டது:
புதிய வசந்தமும், கோடையும், உறைந்த குளிரும்
என் சோர்ந்த மனதை துக்கத்தால் அசைக்கின்றன, ஆனால் இன்பத்தால்
திரும்ப வராது – ஓ, ஒருபோதும் வராது!

இது கவிஞர் பெர்சி பைஷி ஷெல்லி (Percy Bysshe Shelley) எழுதிய ‘துயரம்’ (A Lament) என்ற மிகச் சிறந்த கவிதை.

இழப்பின் துயரையும், வாழ்வின் அற்பநிலையையும் ஆழமாகப் பேசும் ஒரு உணர்ச்சிகரமான படைப்பாகும்.

துயரம்: வாழ்வின் பொற்காலம் தொலைந்த ஒரு கவிஞனின் புலம்பல்

பெர்சி பைஷி ஷெல்லியின் ‘துயரம்’ (A Lament) என்ற இந்தக் குறுங்கவிதை, ஒரு தனி மனிதனின் ஆழ்ந்த மனவேதனையை, உலகம், வாழ்க்கை, காலம் போன்ற பிரபஞ்ச சக்திகளுடன் தொடர்புபடுத்திப் பேசும் ஓர் உன்னதமான படைப்பாகும்.

இது அவரது பிற்கால கவிதைகளில் வெளிப்படும் விரக்தி மற்றும் தனிமையின் குரலாக ஒலிக்கிறது.

முதல் பத்திபிரபஞ்சத்திடம் ஒரு கேள்வி

கவிதையின் தொடக்கமே ஒரு மாபெரும் புலம்பலாக இருக்கிறது.

“ஓ உலகே! ஓ வாழ்வே! ஓ காலமே!”

கவிஞர் தன் வேதனையைத் தாங்க முடியாமல், தன்னைச் சுற்றியுள்ள மிகப் பெரிய சக்திகளை நோக்கி நேரடியாக உரையாடுகிறார்.

“உன் கடைசிப் படிகளில் நான் ஏறுகிறேன், நான் முன்னர் நின்ற இடத்தில் இப்போது நடுங்குகிறேன்”

என்ற வரிகள், அவர் முதுமையின் விளிம்பில் நிற்கிறார் என்பதையும், வாழ்க்கையின் ஆற்றல் குறைந்த நிலையில் இருக்கிறார் என்பதையும் காட்டுகிறது.

முன்பு துணிச்சலுடன், உறுதியாக நின்ற இடத்தில் இன்று நடுங்கி நிற்கிறார்.

இது உடல் பலவீனத்தையோ அல்லது மனதின் நம்பிக்கையின்மையையோ குறிக்கிறது.

அவரது முக்கிய கேள்வி “உன் பொற்காலம் திரும்ப வருவது எப்போது?” இது உலகின் செழுமையைப் பற்றிக் கேட்பது போலத் தோன்றினாலும், உண்மையில் அவர் தன் வாழ்வின் சிறந்த நாட்களின் (prime) இழந்த இன்பத்தையும், மகிழ்ச்சியையும் குறித்தே கேட்கிறார்.

இதற்குப் பதிலாய் வரும் வரிகள்: “திரும்ப வராது – ஓ, ஒருபோதும் வராது!” (No more – Oh, never more!) — இதுவே கவிதையின் மைய நாதம்.

இந்த முழுமையற்ற, திரும்ப முடியாத இழப்பின் வலியே கவிதை முழுவதும் வியாபித்துள்ளது.

இரண்டாம் பத்தி இயற்கையும் இழந்த இன்பமும்

இரண்டாம் பத்தியில், கவிஞர் இந்த இழப்பை இயற்கையின் மூலம் விளக்குகிறார்.

“பகலிலிருந்தும் இரவிலிருந்தும் ஓர் ஆனந்தம் பறந்துசென்றுவிட்டது”

ஒரு பறவை போலவோ, அல்லது தற்காலிகமான ஒளி போலவோ, மகிழ்ச்சி நிரந்தரமாக மறைந்துவிட்டது.

அவரது இன்பம் இனி நாள் முழுவதும், இரவு முழுவதும் திரும்ப வரப்போவதில்லை.

“புதிய வசந்தமும், கோடையும், உறைந்த குளிரும்”

வசந்தம், கோடை, குளிர் (Spring, Summer, and Winter hoar) என இயற்கையின் மூன்று பருவங்கள் குறிப்பிடப்படுகின்றன.

இந்தப் பருவங்கள் மாறாமல், சுழற்சி முறையில் வந்தாலும், அவை கவிஞருக்கு அளிக்கும் உணர்வு மட்டுமே மாறிவிட்டது.

அனைத்துப் பருவங்களின் அழகும், பொலிவும்

“என் சோர்ந்த மனதை துக்கத்தால் அசைக்கின்றன, ஆனால் இன்பத்தால் திரும்ப வராது – ஓ, ஒருபோதும் வராது!”

என்ற வரிகள் மூலம், இழந்த மகிழ்ச்சியை நினைவுபடுத்துவதாலேயே அவை இப்போது துயரத்தை மட்டுமே அளிக்கின்றன என்கிறார்.

இயற்கையின் பேரழகு அவருக்கு அமைதியை அளிக்காமல், துயரத்தை மட்டுமே கிளறுகிறது.

கவிதையின் முக்கியத்துவம்

ஷெல்லியின் இந்தக் கவிதை, வெறும் தனிப்பட்ட துயரம் மட்டுமல்ல.

இது எல்லாக் கால மனிதர்களும் உணரும் ஒரு உணர்வு.

இளமையின் இழப்பு உடல் மற்றும் மனதின் உற்சாகம் குறைந்துபோனதின் வேதனை.

நம்பிக்கையின் சிதைவு வாழ்க்கையில் இனி ஒருபோதும் மகிழ்ச்சி பொங்காது என்ற ஆழமான விரக்தி.

காலத்தின் சக்தி காலம் அனைத்தையும் அழித்துவிடும் என்ற இயலாமை உணர்வு.

மிகக் குறுகிய வரிகளுக்குள், ஷெல்லி இழப்பின் மாபெரும் துயரத்தை அழுத்தமான வார்த்தைத் தேர்வுகளாலும், உணர்ச்சிப்பூர்வமான கேள்விகளாலும் நமக்குள் கடத்திவிடுகிறார்.

அவர் தன் வாழ்க்கையின் ‘பொற்காலம்’ மீண்டு வராது என்பதை இந்த எளிய, சக்தி வாய்ந்த கவிதை மூலம் அழியாப் பதிவாக்கியுள்ளார்.

பதிவாசிரியரைப் பற்றி