படக்கவிதைப் போட்டி 28-இன் முடிவுகள்

-மேகலா இராமமூர்த்தி

திரு. ராகுல் ரவீந்திரனின் கைவண்ணத்தில் உருவான இந்த அழகிய புகைப்படத்தைப் போட்டிக்குத் தேர்வுசெய்தவர் நம் வல்லமை ஃப்ளிக்கர் குழுமத்தின் பொறுப்பாசிரியர் திருமதி. சாந்தி மாரியப்பன். இவர்கள் இருவருக்கும் வல்லமையின் சார்பில் நன்றி நவில்கின்றேன்.

சிறக்கணித்த பார்வையால் காளையரைச் சிறையிடுகின்ற காரிகையே! இலைகளினூடிருந்து ஊடுருவும் உன் பார்வையின் பொருள்தான் என்ன? கொஞ்சம் என் காதோரம் கிசுகிசுத்துவிட்டுத்தான் போயேன்!

பெண்ணைக் கண்ட உற்சாகத்தில் விண்ணைமுட்டும் அளவுக்குக் கவிதைகள் வந்து குவிந்துவிட்டன இந்த வாரம்! பெண்ணும் நிலவும் என்றுமே ஆண்களுக்குச் சலிக்காத பாடுபொருள் அல்லவா?!

இனிக் கவிமழையில் நனைந்து வருவோம் நம் உள்ளம் சிலிர்த்திட!

காரிகையின் கடைக்கண் பார்வையின் மகிமையைக் கடவூர் அபிராமியோடு ஒப்பிட்டுப் பக்தியோடு விளம்பியிருக்கின்றார் தஞ்சை திரு. வெ. கோபாலன்.

திருக்கடவூர் அபிராமி
கடைக்கண் பார்த்தாள்!
தனத்தோடு கல்வியும்
தளர்வறியா மனமும்
தெய்வத்தின் வடிவும்
வஞ்சமில்லா இனமும்
நல்லன யாவையும்
நலத்தோடு தந்தாள்!
வனத்திடை நிற்கும்
காரிகைதன் கடைக்கண்கள்
என்னவெல்லாம் தருமோ?
அருள்புரிவோர் அனைவருமே
அன்போடு நோக்குவது
கடைக்கண்ணால்தான்!

*****

விரிவாகக் கவிதையெழுதும் திரு. விஎஸ்கே இம்முறை சுருக்கமான ’ஹைக்கூ’வில், மயக்கும் கருநிற வண்டுகளோடு கூடிய மோகனப் புன்னகையை நமக்குப் புலப்படுத்தியிருக்கிறார்.

மயக்கும் கருநிற வண்டுகள்
மோஹனப் புன்னகை
மங்கிய வசந்தம்!

*****

’அடடா…இதுவல்லவோ மோனலிசா முறுவல்! பெண்ணின் கண்கள் சுட்டால் வீரக்காளையரும் கோழையராய் மாறுவரே!’ என்று ஆண்களில் உளவியலை அழகாய் விளக்கியுள்ளார் திரு. ஜெயபாரதன்.

அகத்தின் மின்னல்
ஒளிப்படம்
பளிச்செனத் தெரியுது
பாவை
முகத் திரையில் !
அது என்ன
காதல் பார்வையா ?
கடைக் கண் அளிக்கும்
விடையா ?
விழி பேசும் மொழி
என்ன ?
மோதல் முன்னகையா ?
மோனா லிசாவின்
மோகனப்
புன்னகையா ?
கன்னியின் மின்னல்
புன்னகை
காயப் படுத்தும்
காளையின் கல் நெஞ்சை !
இதயத்தில்
குற்றாலச் சிற்றருரி
குதித்தோடும் !
பெண் சிரித்தால்
புண் உண்டாக்குவாள் !
கண்கள் சுட்டால்
காளையர்
கோழை யாவார் !…

 *****

’மேகத்தில் மறையும் நிலவையொத்து இலைகளில் மறைகிறாயே இளவஞ்சியே!’ என்று கவிதை பாடியுள்ளார் திரு. ரா. பார்த்தசாரதி.

நளின நடை, அன்னம் போலே
தெளியும் இடை, மின்னல் போலே
ஆடை கொடி, பின்னல் போலே
மேகத்தினில் மறையும், நிலவு போலே
உனது அழகு இலையினில், மறைவது போலே,
உனது ஓரப் பார்வை, காந்தம் போலே
நீயோ ! மாறாத எழிலரசி…

*****

’பாவையின் விழிபார்த்து நீ போகவேண்டிய வழிமறந்துவிடாதே மானுடனே!’ என எச்சரிக்கிறார் திரு. நீலமேகம் ராமலிங்கம் சஹஸ்ரநாமன் தன் குறுங்கவிதையில்.

விழியை பார்த்து
வழியை மறந்து விடாதே!

*****

மென்கனவில் வந்த மனங்கவர் மெல்லிடையாளை அந்தாதி வார்த்தைகளில் சுந்தரக் கவியாய்த் தீட்டியிருக்கின்றார் திரு. சுந்தர் புருஷோத்தமன்.

மென்மனப்பூவது
சொன்னதைக் கேட்டிருக்
கைவிரல் மண்ணிலே
நட்டதே நன்விதை!!

நன்விதை தானமர்
மென்மணல் மீதினில்
என்மன மாடவே
இன்பொடு நீண்டது !
[…]
எண்ணினேன்! ஏங்கினேன்..!!
ஏங்கினேன்! தூங்கினேன்!!
தூங்குமோ என்னவா?!
தூங்கிடும் கண்ணிலும்
மெல்லிலை மென்கனா!!

மென்கனா மெல்லமாய்
என்துயில் நீக்கிட,
மின்னலாய் என்செடி
பூத்ததா? தேடினேன்!

என்செடி பூத்ததா
கண்கவர் பூவிது?!
பெண்மலர் பூவிதைக்
கண்டதே யில்லையே..?!…

*****

’இலைமறை காய் உங்களுக்குத் தெரியும்…இதோ இலைமறை கன்னியை, சிலையெழிற் சிற்பத்தைக் காணுங்கள்!’ என்று நமக்கு உற்சாகமூட்டுகிறார் திருமிகு. சியாமளா ராஜசேகர்.

இலைமறை(க்) கன்னியோ இன்பத்தேன் ஊற்றோ
சிலையெழிற் சிற்பமோ செப்பு – தலைவி !
கதைபேசும் கண்களில் காந்தமோ கள்ளோ
வதைக்கிறாய் நெஞ்சுள் மலர்ந்து .

*****

பச்சை மேகங்களுக்கிடையே வந்த பருவநிலவோ? இச்சையூட்டும் வானவில்லின் வடிவமாற்றமோ…இல்லை தோற்றப்பிழையோ? என்று நங்கையைக் கண்டு பொங்கும் மகிழ்வோடு வினாஎழுப்புகிறார் திரு. கொ.வை. அரங்கநாதன்.

பச்சை மேகங்களுக்கிடையே
பௌர்ணமி நிலவு
பவனி வருமா?
[…]
பூக்குவியல் மீது
பொன் வண்டிரண்டு
கண்ணென அமர்ந்ததால்
கன்னியாய்த் தெரியும்
காட்சிப் பிழையா?
இது
வானவில்லின்
வடிவ மாற்றமோ
தோற்றப் பிழையோ…

*****

கன்னியினெழில் கண்டு கானகத்தில் ஓலமிடும் உள்ளத்தை நம்மிடம் கூட்டிவந்திருக்கின்றார் திரு(மிகு?). மணிச்சிரல்.

…உருவத்தைப் பார்க்க முகமொன்றுத் தடுக்கும்
புருவத்தைப் பார்க்க பார்வையைத் தொடுக்கும்  
கருவிழியும் பார்க்கும்! கண்ணிமையும் தாக்கும்!
காயத்தினால் வுள்ளம் கானகத்தில் வொலமிடும்
சாயத்தினால் வுன்னுதடு மிடம்பார்த்துப் புள்ளியிடும்
சாய்ந்தவுன் சிரமும் கருமையால் கோலமிடும் 
இடைவெளிக் குறையும்! நிலவொளி நிறையும்!. 

*****

’நயனங்களால் வியனுலகை வதைக்கின்ற நங்கையின் பார்வை மாவீரரையும் சாய்க்கும் கூர்மையான போர்வாள்!’ என்கிறார் திரு. மெய்யன் நடராஜ்.

மரங்கொடிக்குள்  மறைந்தலைந்துத்  திரிந்து
==மடியிரைக்குப் பசித்திருந்துக் கௌவும்
அரவமென மனத்தவளைப் விழுங்கும்
==அழகுக்கொடி யாலுயிரும் புழுங்கி
நரகமெனும் கொடுந்துயராய் வாட்ட
==நயனங்களால் வதைக்கின்றப் பார்வை
மரணம்வரை இழுத்தெடுக்கும் கூர்மை
==மாவீரர் தமைசாய்க்கும் போர்வாள் !

*****

’பெண்ணவளின் மாய சக்தியை, தூய சக்தியைக் காண்பவர் பெறுவர் சக்தி!’ என்று பெண்மையைப் போற்றுகின்றார் திரு. சுரேஜமீ.

…கண்ணெதிர் தவமாய் நிற்கும்
காண்பன  உயிராய் நிற்கும்
கேளிக்கை அல்ல வாழ்க்கை
கேள்விக்கு பதில்தான் வாழ்வென
கோரிக்கை வைக்கும் நகர்வு
கோள்களின்  உச்சம் எட்டும்
காலமும் தோற்றுப் போகும்
காதலின் சக்தி முன்னே!

பெண்ணவள் மாய சக்தி
கண்ணவள் தூய சக்தி
காண்பவர்  பெறுவர் சக்தி
காமத்தை அழிக்கும் சக்தி
வாழ்க்கையின் பேறு  சக்தி
வாழ்ந்திட வேண்டும் சக்தி
[…]
எத்தனை இன்பம் வைத்தாள்
இந்தநல் வாழ்வு செழிக்க
அத்தனை துன்பமும் விலக
அவளன்றொ ஆக்கும் சக்தி!
அன்னவள் போற்றிடும் ஆடவர்
அகிலத்தில் வெற்றி காண்பர்!!

 *****

’கலையெனத் திகழும் நிலாமுகம்; இலைகளினூடே தெரியும் பரவசம்!’ என்று பாவையைக் கண்டு பரவசமாகிறார் திரு. இளவல் ஹரிஹரன்.

இலைகளினூடே தெரியும்
பரவசமொன்று
எனக்கென வைத்தது
பார்வை விருந்தினை இன்று…

கலையெனத் திகழும்
நிலாமுகம் இங்கு
கனவினில் மெள்ள
உலாவரும் நன்று…
[…]
பெண்மையெனக் கண்டோம்
பெரிதும் பேசுகின்றோம்….
உண்மையிலே பெண்மையினை
உயர்வுசெய்ய உறுதி கொள்வோம்!

*****

’உன் கடைக்கண் பார்வை தென்றலாய் என்னைத் தழுவுது; நீபோட்ட கண் விலங்கில் மாட்டித் தவிக்குது மனசு!’ என்று கவினோடு காதல் கவிதை தீட்டியுள்ளார் திருமிகு. சரஸ்வதி ராசேந்திரன்.                    

அலையும் மேகங்களுக்குள்ளே
நகரும் நிலவு போல
இலை மறை காயாக மறையும்
இளமையின் ரகசியம் காதல்
காதல் பூத்த வேளையில்
நாணம் தோன்றுவது அழகுதான்
[…]
உன் கடைக்கண் பார்வை
தென்றலாகஎன்னை தழுவுது
மல்லிகை கொடியாய்
என் தோளை சுற்றுது
உன் கண்ணின் ஈரம் பட்டதும்
என் மனசெல்லாம துளி விட்டது
நீ போட்ட கண் விலங்கில்
மாட்டி தவிக்குது மனசு…

*****

’கண்கள் மட்டுமா? உன் மூக்குக்கூடப் புன்னகைப்பதாய் எனக்குத் தோன்றுகிறதே பெண்ணே!’ என்கிறார் திருமிகு. தமிழ்முகில்.

நங்கையே !
உந்தன் இதழ் உதிர்க்கும்
கீற்றுப் புன்னகை மட்டும்
மட்டும் உந்தன் அழகிற்கு
மெருகூட்டவில்லை !
உந்தன் இதழுடன்
உன்னிரு –
கருவண்டு விழிகளும்
ஏன் – உன் மூக்கு கூட
புன்னகைக்கிறதே !
பொன்னகைக்கு அவசியமிலாது
புன்னகையே உன்
முகத்திற்கு பொலிவூட்ட
ஆயிரம் மின்னலின் ஒளியும்
உந்தன் முகத்தில் பிரகாசிக்கிறதே !

*****

’என் ஆண்மைகூட அழகுதான் என்பதை உன் காதல்மொழிகளால் இயம்பிடு கண்ணே!’ என்றிறைஞ்சும் ஆடவனை நமக்கு அறிமுகப்படுத்துகின்றார் திருமிகு. வேதா இலங்காதிலகம்.

முகில் மறைக்கும் முழுநிலவாய்
துகில் மறைக்கும் முகமாய்
நாணத்தில் சிவக்கும் வதனம்!
காணாதது, கேட்காததாய் நீ !
[…]
வா அருகே! வந்து
தா உன் பதிலை!
பார்வை பேசும் மொழியன்றோ
சீர் மேவும் காதல்!
ஒளித்து வைத்தது போதும்!
அழியா உண்மையை உணர்த்து!
மௌனம் உடை! பவுருசம்
சௌந்தரம் என்று காட்டேன்!

*****

’கலியுக இராமாயணத்தைக் கானிடையே கவினுற அரங்கேற்றும் எழிலரசி சீதையே! பெண்மையின் உன்னதத்தை மென்மையாய் உரைத்துவிடு!’ என்று அறிவுறுத்துகிறார் திருமிகு. லட்சுமி.

அண்ணலும் நோக்கிய 
அவளும் நோக்கிய
கலியுக இராமாயணம்
இங்கு அரங்கேற்றமோ!
[…]
நவீனக் கலியுகத்துச் சீதையே!
இரண்டுமுறை ஏகபத்தினிவிரதன்
சந்தேகப்பட்டதிற்காகவா இப்பிறப்பு!
[…]!
பெண் ஒன்றும் அழகுப் பதுமையல்ல
என்றே முழங்கி விடு!
[…]
பிறருக்காக பயந்து வாழும்
பத்தினியின் மனம் அறியா
பத்தினி விரதனுக்காக
இனியொருமுறை தீக்குளிக்க
அவனையும் சேர்த்து நிறுத்த 
மனம் உண்டோ!…

*****

திறமையான கவிஞர்களின் கற்பனையில் உதித்த கவிதைகள் அத்தனையும் முத்துக்கள்! பாராட்டுக்கள் கவிஞர்களே!

அடுத்து, இவ்வாரத்தின் சிறந்த கவிஞரை அடையாளம் கண்டுவருவோம்!

’பெண்ணே! பேசிடும் உன் இதழ்களோ பேசவில்லை; மாறாக, பேசாத கண்களோ காதல்மொழி பேசுகின்றன. உன்னை நெருங்கத் துடிக்கிறது என் நெஞ்சம்; உன்னெழில் கண்டு தோற்று விலகிச்செல்கிறது தென்றல்!’ என்று அழகான முரண்தொடர்களோடும் எளிய சொற்களோடும் இலங்குகின்ற கவிதையொன்று கண்டேன்; காதல் கொண்டேன்!

தென்றலை வென்றவள்…!

பேசிடும் இதழ்கள் பேசவில்லை
பூத்தது புன்னகை மவுனங்களே,
பேசிடாக் கண்கள் பேசிடுமே
புரிந்தவர் தெரிந்திடும் காதல்மொழி,
நேசம் கொண்டவர் வரவுகண்டே
நெருங்கிடத் துடிக்கும் இதயமது,
வீசும் தென்றலும் இவளழகில்
விலகிச் சென்றிடும் தனைமறந்தே…!

இக்கவிதையை இயற்றிய திரு. செண்பக ஜெகதீசனை இவ்வாரத்தின் சிறந்த கவிஞராய் அறிவிக்கின்றேன்.

*****

கண்ணே! நீ கவிதையோடு நிற்கும் இலைகளில், இல்லாமல்போன இலையுதிர்காலத்து மரம்நான்! என் தனிமைத்துயரம் என்னோடு போகட்டும்! மரங்களினூடே மென்தென்றலாய் மிதந்துசெல்லும் உன்னை வெற்றிகள் சேரட்டும்! எனும் மெல்லிய சோகம் இழையோடும் ஒரு கவிதையும் மனங்கவர்கின்றது.

நீ கவிதையோடு
நிற்கும் இலைகளில்
இல்லாமலே போன
இலையுதிர் காலத்து
மரம் நான்….

பெயர் தெரியாத
பனி நாளாகி
முகம் புரியாத
மூடு மந்திரம் வளர்த்த
சருகுகளின் நுனி
இணுங்கலாய் எனது
தனிமை…..

[…]
பட்டையாய்
உரிக்கப்பட்ட பாழும்
மனதுக்குள்
கொஞ்சம் கறையான்கள்
உன் குறுகுறு பார்வை போல….
[…]
வாசிக்கப் படும்
கவிதையின் வெற்றிட
கால்தடம்
என்பது சருகுகளாகிப்
போன எனக்கு புரியாமலே
போகட்டும்….

வாசித்து, கை தட்டு வாங்கி போ….
மரங்களினூடாக
ஒரு தென்றலென…

திரு. கவிஜியின் படைப்பில் உருவான, இனிய இக்கவிதையை இவ்வாரத்தின் பாராட்டுக்குரியதாய்க் குறிப்பிடுகின்றேன்.

கவிஞர்களே! முயற்சிகள் தொடரட்டும்… கவிமுத்துக்கள் சிதறட்டும்!
வாழ்த்துக்கள் அனைவருக்கும்!

 

 

பதிவாசிரியரைப் பற்றி