கதை வடிவில் பழமொழி நானூறு – 5
நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ
பாடல் 11
அறிவினால் மாட்சியொன்(று) இல்லா ஒருவன்
பிறிதினால் மாண்டது எவனாம்? – பொறியின்
மணிபொன்னும் சாந்தமும் மாலையும் இன்ன
‘அணியெல்லாம் ஆடையின் பின்‘.
பழமொழி- அறிவு ஆடை போன்றது!
புது ப்ளசர்காரெல்லாம் வந்துநிக்கு. யாரும் பெரிய ஆளுங்க வந்திருக்காவளோ. இங்ஙன பண்ணயார் வீட்டுக்கு வாராம தெருமுக்குல ஏன் நிக்கு. ஏன் தாயி ஏதும் சேதி தெரியுமா. கேட்டுக்கொண்டே வந்தாள் வெள்ளைச்சீலை ஆச்சி.
நம்ம ஊருக்கு புது ஜட்ஜம்மா குடி வந்திருக்காங்களாம். இங்கேருந்து தான்தினம் டவுண் கோர்ட்டுக்கு போயிட்டு வருவாக போல. நம்ம பெட்டிக்கட கணேசு மாமா தம்பி மக தான் அந்த ஜட்ஜம்மானு பேசிக்கிறாக. அதனால பண்ணையாருக்கு மறுப்பு ஒண்ணும் சொல்லமுடியல.போல. இனி ஒவ்வொருமட்டம் ஊர்ப்பஞ்சாயத்துல தீர்ப்புகொடுக்கையிலயும் யோசன பண்ணிக் குடுக்கணும். ஏதும் தப்புகிப்பு வந்திச்சு முன்னமாதிரி இல்ல. அந்தம்மா நம்மளப்பாத்து சிரிப்பாச் சிரிச்சுபோடும். என்னதாயி நான்சொல்லறது. இது ஆச்சி.
அட போங்க ஆச்சி. நம்ம பண்ணயாரு அவுகளக் கலந்து முடிவெடுப்பாரோ என்னவோ. விடியக்காலையில நமக்கெதுக்கு இந்த வம்பு. அதுவும் பண்ணையார்வீட்டு நெலவாசல் முன்ன நின்னுக்கிட்டு. யாரும் பாத்துற கீத்துற போறாக. போய் மாட்டுத் தொளுவத்தச் சுருக்க தூத்து சுத்தம் பண்ணுங்க. நான் நாலுவீட்டுலேந்து உளுந்தும் அரிசியும் களைஞ்சுஊத்தின கழனித்தண்ணி எடுத்துட்டு வாரேன். அடிக்குத வெயில்லமாட்டுக்கு நாக்கு ஒலந்து போவுமில்ல. பேசுகிற ஜோரில் ஆச்சியும் பேத்தியும் பண்ணையாரின் சம்சாரம் வீட்டு நடைக்கதவின் பின்னால் நிற்பதைக் கவனிக்கவில்லை.
சொல்லிவைத்தார்ப்போல் சிறிதுநேரம் கழித்து வீட்டுக்குள் வந்த பண்ணையாரும் லட்சுமி ஒரு நல்ல சேதி. இனிமே பஞ்சாயத்துல என் வேல சுளுவா முடியும். நம்ம கணேசு தம்பி மவ நீதிபதியாம்ல. அதுகிட்டதான் பேசிட்டு வாரேன். என்னா சூட்டிப்பு. புள்ள பாக்கவும் லட்சணமா இருக்கு. சொல்லுதசொல்லு ஒண்ணொண்ணுலயும் தைரியம் தெரியுதே. பண்ணையார் சொல்லிக்கொண்டே போக மனைவி லட்சுமிக்கு அடிவயிறுகலங்கியது.
இத்தன நாள் போடாம வச்சிருந்த காசு மாலயும் இனி தெனைக்கும் போடணும். கழுத்தோட ஒட்டி ஒரு அட்டியலும், மொகப்பு வச்ச நாலு வடம் சங்கிலியும் தெனைக்கும் போட்டாப் போதும்னு இந்த மனுசன் சொன்னதால மிச்சத்த உள்ளார வச்சேன். இம்புட்டு நாளும் என்னய என்வீட்டு மகாலட்சுமினு சொன்னவுக இன்னிக்கு வேற ஒரு செருக்கிய லட்சணமா இருக்கானு சொல்லுதாக. இன்னும் என்னேன்ன நடக்குமோ.
கோத்துவாங்கின கோபுரம் பார்டர் பட்டுச்சீலயத்தான் இனி தெனைக்கும் கட்டிக்கிடணும். தீர்மானித்தவுடன் கொஞ்சம் மன அழுத்தம் குறைந்தது.
எல்லாத்தையும் நான் கவனிச்சுக்கிட்டுத்தான் இருக்கேன். வெத்தலைச்சீவலை மென்றுகொண்டே பண்ணையாரின் அம்மா தன்பங்குக்கு ஏற்றி விடுகிறாள்.
பஞ்சாயத்துப்பிரச்சினைய பெத்த ஆத்தா எங்கிட்ட எப்பமும் பேசி இருப்பானா அல்லது உங்கிட்டதான் சொல்லியிருப்பானா. இப்பம் வந்த செருக்கி பஞ்சப்பொழப்பு பொழைக்குதமாரி பருத்திப்பொடவ கட்டிக்கிட்டு இணுக்குத் தோடு காதுல மாட்டியிருக்கா. அவளுக்கு என்ன பவுசுனு இவன் பின்னால போறான். நீ ஒண்ணும் கவலப்படாததாயி நம்ம பள்ளிக்கூட வாத்தியார்கிட்ட இன்னைக்கு பேசுதேன். பஞ்சாயத்துக்கு என்ன பிரச்சினை வந்தாலும் எங்கிட்டயும் சொல்லச்சொல்லுதேன். நம்மளும் அந்தப் பிரச்சினைக்கு முடிவு எடுத்து பொறவு எம்மவன்கிட்ட சொல்லலாம். நேரடியா இப்பஞ்சொன்னா சரிப்பட்டு வராது.
பள்ளிக்கூட வாத்தியார் அழைக்கப்பட்டு நிலைமை விளக்கப்பட்டது. தலையெழுத்து இந்த வீட்ல வந்து நான் மாட்டிக்கிட்டேன். ‘அணியெல்லாம் ஆடையின் பின்‘ அப்டின்னு பழமொழி சொன்னா இந்த ரெண்டு பெரிய மனுஷிகளுக்கும் புரியவா போகுது. அந்தம்மா படிச்சவங்க. அவங்களுக்கு அறிவால பெரும. ஆடைக்கு மேல நக நட்ட அணிஞ்சாதானே அதுக்கு அழகு. அறிவும் ஆடை மாதிரிதான். அது இல்லாத இவங்ககிட்ட இப்போ இதச் சொன்னா உசிரோட வீடுபோய்ச் சேரமுடியாது. இப்ப என்ன சொல்லிச் சமாளிக்கலாம். துண்டை உதறித் தோளில் போட்டுக்கொண்டு கீழே உட்கார்ந்துயோசிக்க ஆரம்பித்தார் வாத்தியார்.
பாடல் 12
தெரியா தவர்தம் திறனில்சொல் கேட்டால்
பரியாதார் போல இருக்க! – பரிவுஇல்லா
வம்பலர் வாயை அவிப்பான் புகுவரே,
‘அம்பலம் தாழ்க்கூட்டு வார்‘.
பழமொழி- அம்பலம் தாழ் கூட்டுவார்
என்ன தீபா காபி டம்ளர் வச்சு ஒருமணிநேரம் ஆச்சு. இன்னும் குடிக்காம அப்டி என்ன அந்த கம்ப்யூட்டர்ல. படிக்குற காலத்தில தான் என்ன சொன்னாலும் கேக்காம நாள் முழுக்க இது முன்னாடி உக்காந்திருந்த. இப்ப வேலைக்குப் போகும்போதும் அப்டியேதான்னா இது சரியில்ல. நாலு பேர் பாத்தா என்ன நினைப்பாங்க. அம்மாவின் பேச்சு நீண்டுகொண்டே போனது.
அம்மா அந்த நாலுபேர்னுசொன்னியே அவுங்க தொல்லதான் தாங்கமுடியல. நின்னா குத்தம் ஒக்காந்தா குத்தம். எல்லாத்துலயும் குறை கண்டுபிடிக்கறாங்க. இது நான்.
நான் சொன்னத வச்சே என்ன மடக்கிடு. நான் சொன்ன நாலு பேரும் அக்கம்பக்கத்து வீட்டு மனுசங்க. தலையெடுக்காம கம்ப்யூட்டரையே பாக்கற உனக்கு அவங்களப்பத்தி என்ன தெரியும். ஒருநாள் கூட நீ அவுங்ககிட்ட பேசினது கிடையாது. சும்மா என்னய வம்புக்கு இழுக்காத. சொல்லிவிட்டு சமையலறைக்குள் நுழைந்தாள் அம்மா.
எண்பது வீடுகள் கொண்ட நாங்கள் வசிக்கும் அந்தச் சிறிய சொசைட்டியில் போனவாரம்தான் முகநூல் குழுமம் ஒன்று ஆரம்பித்தோம். அவரவர்களின் பிரச்சினைகளை எளிதாகப் பகிரவும் அதை எப்படி நிவர்த்தி செய்வது என்பதைக் கலந்தாலோசிப்பதற்காகவும் உருவாக்கப்பட்ட அக்குழுவில் வீட்டிற்கு ஒருநபர் கட்டாயம் இணைய வேண்டும் என நானும் பக்கத்து பிளாக் உமாவும் வற்புறுத்தி வெற்றியும் பெற்றுவிட்டோம். இப்போது என்னவென்றால் புது பிரச்சினை. தினமும் ஒவ்வொருவரும் ஏகப்பட்ட செய்திகளைப் பகிருகிறார்கள். வாசித்தால் உருப்படியாக ஒன்றுமில்லை.
எ பிளாக் நாய் சி பிளாக்கில் சிறுநீர் கழித்துவிட்டது அதற்காக பதினைந்து பேர் கண்டனம் தெரிவித்திருக்கிறார்கள். மற்றொருவர் தங்கள் குழந்தையின் பிறந்தநாள் விழாவிற்காக அழைப்பிதழ் அனுப்புகிறார். சுகன்யா ஆன்ட்டி மீந்துபோன சப்பாத்தியில் பக்கோடா எப்படிச்செய்வது என புதுவித ரெசிபியை நேற்றுஇரவு பகிர காலையில் சலீம் அங்கிள் கடும் கண்டனம் தெரிவித்து நாங்கள் மீந்த சப்பாத்தியை நாய்களுக்குப் போட்டு விடுவோம். எங்களுக்கு உங்கள் ஆலோசனை தேவையில்லை என எழுதியதால் அவரைப்பற்றிய பலரின் கருத்துக்கள் வந்தவண்ணம் உள்ளது. இடையில் என்னையும் உமாவையும் கண்டித்து நீங்கள் செய்திருக்கும் இந்த வேலையால் அமைதியாக இருந்த இந்த சொசைட்டியில் பிரச்சினைகள்தான் அதிகரித்துள்ளன. இதற்கு நீங்கள் இருவரும் பொறுப்பேற்று விளக்கம் சொல்லியே ஆகவேண்டும் என்கிறார்கள். இதை எப்படிச் சரிசெய்வது புரியவில்லை. முதலில் அம்மாவிற்கு விளக்கிச் சொல்லவேண்டும். இன்றுமுழுவதும் இதில் வேலை இருக்கும். இந்தக்குழுமத்திற்கென வரையரைகளையும் கட்டுப்பாடுகளையும் உருவாக்கவேண்டும்.
அம்மாவை அழைத்து அனைத்தையும் சொன்னேன்.
நிதானமாக அம்மா ஆரம்பித்தாள். மற்றவர்களின் நன்மைக்காக என்று நினைத்து நீங்கள் செய்யும்போது அதைப் புரிந்துகொள்ளாதவர்கள் பழிதூற்றத்தான் செய்வார்கள். எல்லாருக்கும் விளக்கமளித்துக்கொண்டே இருந்தால் எதற்காகத் தொடங்கினீர்களோ அந்நோக்கம் நிறைவேறாமலேயே போய்விடும். அவர்களின் வாய்க்கு நீங்கள் பூட்டுபோடவே முடியாது. இதைத்தான் நம்ம தாத்தாபாட்டி அம்பலம் தாழ் கூட்டுவார்னு பழமொழியாச்சொல்லுவாங்க. அதோட பொருள் ஊர்வம்ப அடக்க முயற்சிசெய்யறது ஊர்ப் பொதுவிடத்த பூட்டுபோட்டு காவல் காக்கறதுக்கு சமானம்னு. ரெண்டுமே முடியாத காரியம். எல்லாத்தையும் மறந்துட்டு உன் காரியத்தப் பாரு. அம்மா ஊக்கமளித்தாள்.
