— வாஞ்சீஸ்வரன் கோபால்

என் பார்வையில் கண்ணதாசன்

பாமரனும் பாடல்களை ரசிக்கும்படி செய்தவர் கவியரசு கண்ணதாசன்.

அவர் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் எப்படி இருந்தாரோ அதைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் கவியரசரைப் பார்த்தோமென்றால், அவர் அந்தப் பாமரர்களைப் போலவே கள்ளம் கபடு இல்லாமல், குழந்தை மனத்துடன் வாழ்ந்தார் என்றே சொல்ல வேண்டும். மஹாகவி காளிதாசரைப் போல், மஹாகவி பாரதியைப் போல் இயல்பாகவே அவர் நாவில் கலைத்தாய் சரஸ்வதிதேவி குடிகொண்டிருந்தாள். வார்த்தைகளாக மட்டுமன்றி, இசையுடனும் சேர்ந்து அமர்ந்திருந்தாள். இதை ஏன் சொல்கிறேன் என்றால் அவருடைய எழுத்துத் திறமை, பேச்சுத் திறமை இதையிரண்டும் தவிர நடிப்பு, திரைப்படத் தயாரிப்பு என்று பல முகங்களைக் கொண்டவராக அவரைப் பார்க்கிறோம். அவர் பேசினாலும், எழுதினாலும் அதில் சிறிதளவு கூட எந்தக் குறைகளையும் நாம் காண இயலாது. இயல்பாகவே இசையறிவும் அவருக்குக் கூடி வந்ததால் அவர் இயற்றிய பெரும்பாலான பாடல்களும் வெற்றி பெற்றன. அவரால் இசையமைப்பாளர்களும் பெயர் பெற்றனர். அவர் பாடல்களை இசையின்றி பாடிப் பாருங்கள், பாடும் மெட்டுக்கு ஏற்றாற்போல் வார்த்தைகள் வந்து விழுவதை ! இதுதான் அவர் வெற்றியின் ரகசியம்.

அவர் மெட்டுக்குப் பாட்டெழுதினாலும், அவருடைய பாடல்களுக்கு இசையமைப்பாளர்கள் இசை அமைத்தாலும், அதில் நாம் வேறுபாடு காண இயலாது. இரண்டும் ஒன்று போலவே நயமாக, ரசிக்கும்படி இருக்கும். அதனால் தான் அவருடைய பாடல்கள் ஐம்பது வருடங்கள் கடந்தும் இன்னமும் கேட்டு ரசிக்கப்படுகின்றன. அவருக்குப் பின்னால் வந்த கவிஞர்களில், காவியக் கவிஞர் வாலியைத் தவிர, வேறு எவருமே கவியரசர் தொட்ட உயரத்தைத் தொட இயலாத காரணம் இதுவேயன்றி வேறில்லை.

இதைத் தவிர, அவருடைய மேடைப் பேச்சைக் கேட்டிருக்கிறீர்களா…. அது அரசியல் என்றாலும் இலக்கியம், ஆன்மிகம் என்று எதுவாக இருந்தாலும் அவர் வாய் திறந்தவுடன் குற்றால அருவி போல் வார்த்தைகள் ஓடி வருமே அதைக் கேட்டு மகிழ்ந்த நாட்கள்தான் எத்தனை, எத்தனை…! “தடுமாறும் போதையிலும் கவி பாடும் மேதையவன்” என்று கவிஞர் சௌந்தரா கைலாசம் அவர்கள் சொன்னது இங்கே என் நினைவுக்கு வருகிறது. கவியரசரின் “டச்” என்பதை ஆங்கிலத்தில் சொன்னால் அது “மைதாஸ் டச்”. அவர் கை தொட்டதெல்லாம் பொன்னாக இன்னும் மின்னிக் கொண்டே இருப்பதை எவரேனும் மறுக்க முடியுமா ?

அவரைப் பற்றி அவரே பாடிய பாடலுடன் இந்தப் “பார்வை”யை முடித்துக் கொள்ள விழைகிறேன்: