கோபால் பல்பொடி
பாஸ்கர் சேஷாத்ரி
“என்னம்மா கேஸ் இது?”
“சின்ன பையன் சார். பல்பொடி எடுத்து தின்ன மேலே ஏறினவன் கீழே விழுந்துட்டான். பக்கத்துல்ல கை பம்ப் ஆணி வேற . கன்னத்தில குத்தி ஒரே ரத்தம்.”
“எப்படா விழுந்தே?”
“கார்த்தாலே சார்”
“ஸ்கூலுக்கு போலயா?”
“ஹால்ப் யியர்லி சார்.”
“டாக்டர்னு சொல்லு” – சிஸ்டர்
“ஏன்டா பத்து மணிக்கா பல் தேய்ப்பே?:
“டாக்டர். அவன் கோபால் பல்பொடி திங்க மேல ஏறினான்”
“என்ன க்ரூப் சிஸ்டர்?”
“ஏ பாசிடிவ்”
“பேரு என்ன? கோபாலா?”
சிரிக்க முடியவில்லை. “பாஸ்கர் சார்.”
“பேசவே முடியலே”
“ரொம்ப வலிக்குதா?”
“ஆமா டாக்டர்?”
“சரி” என்று முதுகை தட்டினார்.
“ஸ்டிச்சுங்குக்கு சொல்லு. லோக்கல் தான். டோஸ் பாத்துக்கோ.:
“சரிங்க டாக்டர்”
டாக்டர் எழுந்து போகும் போது தலையை கோதி விட்டு “குட் பாய்” என்றார்.
“இதென்ன பெட் பூரா ஒரே உடச்சகடலை?”
“அதெல்லாம் பையன் டிராயர் பாக்கெட்லேந்து கொட்டித்து டாக்டர்.”
“ப்ரைட் பாய்.”
“டாக்டர் இனிமே சாப்பிட முடியாதா?”
“சாப்பிடலாம். பல்பொடி இல்லை.”
உன் வயசுல எனக்கும் கோபால் பல்பொடி பிடிக்கும் என்றார் .
சிரித்தேன். வலித்தது. ஆனாலும் சிரித்தேன்.
