மார்கழி மணாளன் – 17 திருஎவ்வுள்ளூர்- வைத்திய வீரராகவப் பெருமாள்
ஓராண்டு தவமிருந்த மாமுனியின்
உள்ளாண்டு நின்றிருந்த உத்தமனே !
பல்லாண்டு உதிர்ந்திட்ட கிழவனாய்
மனமாண்ட மாமுனியின் விருந்தே !
பங்கின்றிச் சாலியின் உணவைச் சுவைத்து
பங்கில்லா அருளைத் தந்த பரிபூரணனே !
எவ்வுள்ளில் உறங்கலாம் என்றே குடிலில்
திருவுள்ளம் கொண்ட திரு எவ்வுள்ளூரானே !
புஜங்க சயனத்தில் கிடந்த கோலத்தில்
நிஜங்களை காக்கும் நெடுமாலே !
புலனறியா நோயினையும் பொழுதினிலே
நலமாக்கும் வைத்திய வீரரகாவனே !
கிடந்தாலும் நின்னழகு விண்ணழகு
காலருகில் வசுமதியின் கண்ணழகு !
களங்கமில்லா சாலியின் மேல் கையழகு !
காலமெல்லாம் நீ அருளும் அருளழகு !
கல்லாகச் சிலையாகக் கண்டவரோ கண்டிலர்
கண்ணிமையில் கசிகின்ற காதலை அறிந்திலர்
சொல்லாகப் பொருளாக உன்னை அடைந்திலர்
சுவையாக நீயிருக்க சுமையனைத்தும் நீக்கிலர் !
விண்ணவனே! பொன்னவனே ! வீக்ஷாரண்யனே !
வினைதீர்க்க வந்திடுவாய் வேதவல்லி மணாளனே!
பாசுரத்தின் ஒலிதன்னில் வருவினைகள் நீங்கட்டும் !
பாதத்தின் ஒளி தன்னில் பாரெல்லாம் செழிக்கட்டும் !
