Tag: தாரமங்கலம் வளவன்

-தாரமங்கலம் வளவன் தங்கள் மௌன மொழியைக் கலைக்க காற்சலங்கைகள் காத்திருக்கின்றன         வீணைக் கம்பிகள் விரல்களின் ஸ்பரிசத்திற்காக ஏங்கித் தவிக்க

-தாரமங்கலம் வளவன் சுடுமணலில் என் வெற்றுக் கால்கள் தவித்தபோது ஓங்கி வளர்ந்த ஆலமர நிழலாய் நீ நின்றாய் ஓடி வந்து உன் நிழலில் இளைப்பாறினேன்! சொட்

-தாரமங்கலம் வளவன் என் குளம்புகளில் லாடம் அடித்த சுத்தியல் மீது எனக்குக் கோபமில்லை என் மண்டையில் குட்டிய கைகளுடன் எனக்குக் கோபமில்லை என்னைச் செத

- தாரமங்கலம் வளவன் மனிதன் மமதையில் ‘வானம் தொட்டுவிடும் தூரம்தான்                      என்கிறான் ’ பூமியிலிருக்கும் மனிதன் வானத்தைத் தொட்டு

-தாரமங்கலம் வளவன் வாழ்கையின் வசதிகள் அல்ல, அதன் அவலங்களே மனிதனை உருவாக்குகின்றன! வாழ்க்கையின் அமைதி அல்ல, அதன் சலனமே வாழ்க்கைப் படகை ஓட்டுகி

  தாரமங்கலம் வளவன்     இன்றைய நான் நீ சிந்திய வியர்வையினால் வந்தது..   எனக்காக நீ இழந்ததை எல்லாம் என்னால் தி