Tag: பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன்

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் தோழியோடு கையில் கவண் கல் கொண்டு தலைவி வந்தாள் தினைப்புனம் காவல் காக்க... குருவிகள் விரட்டப் பரண் மேலேறிப் பார்த்துப

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன்  உன் நினைவிலிருந்து மனதைப் பிரித்தெடுக்கப் பூத்துக் குலுங்கும் கொன்றையை, குலை தள்ளிய வாழையை வயலை, மலையை பார்த்து நின்ற

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன்  இரையுண்ணும் போதும் நிம்மதியற்றுத் தற்காப்புணர்வுடன் எச்சமயமும் பறக்கத்                         தயாராய் இருக்கும் காக

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தொலைந்துபோன தன் மூக்குத்தியை இன்றைக்கும் தேடுகிறாள் பாட்டி… தினப்படிச் செயலென்று தேடுவதைத்

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் சில வாசனைகள் நம்மை அதை - முன்பு எப்பொழுதோ நுகர்ந்த காலத்திற்கு அழைத்துச் சென்று அச்சம்பவத்தின் நிழலுருவை மீட்டுத் தர

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் துடித்த கயிறு அடங்கிய போது எதையோத் திறந்து எதுவோ போனது விறைத்த கழுத்தில் அழுந்தப் பதிந்த கயிற்றின் தடம் இருந்

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் பணிமுடித்துக் களைத்து வீடுவந்து குளிக்கையில் நினைவு வருகிறது அன்று செய்ய மறந்த முக்கிய வேலை! மடிக் கணினி எடுத்துச்

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் எழுந்து விழும் அலைகளில் ஏழாமலை ஆணலை                                  ஆறு பெண்ணலைகள் தொடர்ந்து மீண்டுமொரு ஆணலை… ஆணல

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் நீ என்னை வெறுக்க வெறுக்க நான் எங்கோ விரும்பப் படுகிறேன் உன் வார்த்தைகள் என்னைக் காயப்படுத்தும் போதெல்லாம் அசரீரிபோல் எங

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் பறவைகளின் உடல் மறைக்கும் உடைத் தூவல்கள்... எப்பொழுது வரவேண்டுமென்று             மயிலிடம் கேட்கிறது மழைக்குமுன் சிறு

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் தடகளப் போட்டியில் ஓடிவந்தவன் போல் துடித்ததென் இதயம் முதலில் உன்னைப் பார்த்ததும்… உன் கண்களால் என் நெஞ்சுள் நீண்ட நாட்

பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் வண்டுகள் தேனுறியும் போது மலர்கள் ரசிக்குமா? துடிக்குமா? பூமி துளையுற்று                                                 

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் கையில் விலையுயர்ந்த கரடி பொம்மை வைத்து ஏ.சி. காரில் அம்மா மடியில் அமர்ந்து சிக்னலில் தெரு நோக்கும் குழந்தைத் தாயிடம்

-பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் அதிகாலை உதயத்தில் அரசமரத் தளிரிலை மென் காற்றில் அசைகையில் மரக்கிளையமர்ந்து அவசரமற்று செவ்வளை மூக்கால் உடலிறகு தூய்மை ச

பத்மநாபபுரம் அரவிந்தன் -   பாணனொருவன் புலம்பியபடி வந்து கொண்டிருந்தான் வழக்கமாய் அவன் கையில் வைத்திருக்கும் யாழை இழந்த புலம்பலது தன் மூ