நாலடியார் நயம்

திருச்சி புலவர் இராமமூர்த்தி வழிவரும்  இளைப்பி  னோடும்  வருத்திய  பசியி  னாலே அழிவுறும்  ஐயன்  என்னும்  அன்பினிற்  பொலிந்து  சென்று குழிநிரம்  பாத  புன்செய்க்  குறும்பயிர்  தடவிப்  பாசப் பழிமுதல்  பறிப்பார் போலப்  பறித்து அவை கறிக்கு  நல்க இளையான்குடி மாறனார், வந்தஅடியாரின் ஈரமேனியைத்துடைத்து வேறு ஆடையளித்து ‘அடியார்மிகவும்பசியோடு இருக்கிறார்’ என்றபோது, ‘நம் வறுமை நீங்க  இன்று பகலில்   விதைத்த முளைநெல்லை வயலிலிருந்து வாரிக்கொண்டு வந்தால் என்னால் ஆனதைச் செய்வேன்’ என்றார். வயலில் இருந்து வந்த ஈரநெல்லை வறுத்து, இடித்து அரிசியாக்கி உணவு  சமைக்க ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 40. காம நுதலியல் பாடல் 391 (தலைமகற்கு வாயிலில் நேர்ந்த தோழி தலைமகள் புலவிநீங்கச் சொல்லியது) முயங்காக்கால் பாயும் பசலைமற்று ஊடி உயங்காக்கால் உப்பின்றாம் காமம்; – வயங்கு ஓதம் நில்லாத் திரையலைக்கும் நீள்கழித் தண்சேர்ப்ப! புல்லாப் புலப்பதோர் ஆறு.. கடலலைகள் நில்லாமல் மோதும் நீண்ட கழிகளின் குளிர்கரையுடை அரசனே! கணவனுடன் புணராவிடின் பசலை படரும் காதல் சுவையற்றுப்போகும் ஊடிவருந்தாவிடின், கூடிப்பின் ஊடுதலே காதல் நெறி. பாடல் 392 தம்அமர் காதலர் தார்சூழ் அணியகலம் விம்ம முயங்கும் துணையில்லார்க்கு – இம்மெனப் ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 39. கற்புடை மகளிர் பாடல் 381 அரும்பெற்று கற்பின் அயிராணி யன்ன பெரும்பெயர்ப் பெண்டிர் எனினும் – விரும்பிப் பெறுநசையால் பின்னிற்பார் இன்மையே பேணும் நறுநுதலாள் நன்மைத் துணை. பெறுதற்கரிய கற்பினையுடை இந்திராணியையொத்த பெரும்பெயர் பெற்ற மகளிரேயாயினும் தன்னைச் சேர நினையும் ஆசையால் தன்பின்னே ஆடவர் நில்லா முறையில் தம்மைக்காக்கும் நல்லொழுக்கமுடையாளே தம்கணவனுக்கு நல்மனைவி. பாடல் 382 குடநீர்அட் டுண்ணும் இடுக்கண் பொழுதும் கடல்நீர் அறவுண்ணும் கேளிர் வரினும் கடன்நீர்மை கையாறாக் கொள்ளும் மடமொழி மாதர் மனைமாட்சி யாள். குடத்துத் தண்ணீரைக் ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 38. பொது மகளிர் பாடல் 371 விளக்கொளியும் வேசையர் நட்பும் இரண்டும் துளக்கற நாடின்வே றல்ல; – விளக்கொளியும் நெய்யற்ற கண்ணே அறுமே, அவரன்பும் கையற்ற கண்ணே அறும். விளக்கின் ஒளியும் பொதுமகளிரின் அன்பும் வகையாய் ஆராய்ந்தால் வெவ்வேறல்ல விளக்கின் ஒளி எண்ணெய் வற்றுங்கால் நீங்கும் வைத்திருக்கும் கைப்பொருள் நீங்கும் நேரம் விலகும் பொதுமகளிரின் அன்பு. பாடல் 372 அங்கோட்டு அகல் அல்குல் ஆயிழையாள் நம்மோடு செங்கோடு பாய்துமே என்றாள்மன்; – செங்கோட்டின் மேற்காணம் இன்மையான் மேவாது ஒழிந்தாளே காற்கால்நோய் காட்டிக் ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 37. பன்னெறி பாடல் 361 மழைதிளைக்கும் மாடமாய் மாண்பமைந்த காப்பாய் இழைவிளக்கு நினறிமைப்பின் என்னாம்? – விழைதக்க மாண்ட மனையானை யில்லாதான் இல்லகம் காண்டற்கு அரியதோர் காடு. மேகம் தவழும் மாடி உள்ளதாய் மேன்மைமிகு காவல் உடையதான வீட்டில் மின்னும் அணிகளே விளக்காய் ஒளிவீசினும் மாட்சிமைப்பட்ட மனைவியைப் பெறாதவனின் மனை பார்க்கக் கூடாத சுடுகாடேயாம். பாடல் 362 வழுக்கெனைத்தும்இல்லாத வாள்வாய்க் கிடந்தும் இழுக்கினைத் தாம்பெறுவ ராயின் – இழுக்கெனைத்தும் செய்குறாப் பாணி சிறிதே; அச் சின்மொழியார் கையுறாப் பாணி பெரிது. தளர்வில்லா ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 36. கயமை பாடல் 351 ஆர்த்த அறிவினர் ஆண்டிளையர் ஆயினும் காத்தோம்பித் தம்மை அடக்குப மூத்தொறூஉம் தீத்தொழிலே கன்றித் திரிதந்து எருவைபோல் போத்தறார் புல்லறிவி னார். நிறைந்த அறிவுள்ளவர் சிறியவராயினும் நல்லொழுக்கத்துடன் தம் புலனடக்கி இருப்பர் நல்லறிவில்லாக் கயவரோ முதியவராயினும் நெறிகெட்ட செயலிலே உழன்று கழுகுபோல் நடந்து குற்றம் நீங்கப் பெறார். பாடல் 352 செழும்பெரும் பொய்கையுள் வாழினும் என்றும் வழும்பறுக்க கில்லாவாம் தேரை; – வழும்பில்சீர் நூல்கற்றக் கண்ணும் நுணுக்கமொன்று இல்லாதார் தேர்கிற்கும் பற்றி அரிது. நீர்நிறை பெரிய குளத்தில் ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 35. கயமை பாடல் 341 கப்பி கடவதாக் காலைத்தன் வாய்ப்பெயினும் குப்பை கிளைபோவாக் கோழிபோல்; – மிக்க கனம்பொதிந்த நூல்விரித்துக் காட்டினும் கீழ்தன் மனம்புரிந்த வாறே மிகும். காலத்தே தானியத்தை வேண்டுமளவு போட்டாலும் குப்பைகிளறுவதை விடாது கோழி அதுபோல் மேன்மைமிகு நூல்களை விரிவாய் விளக்கினாலும் தன் மனம் விரும்பிய வழியிலே செல்வான் கீழோன். பாடல் 342 காழாய கொண்டு கசடற்றார் தஞ்சாரல் தாழாது போவாம் என உரைப்பின் – கீழ்தான் உறங்குவம் என்றெழுந்து போமாம், அஃதன்றி மறங்குமாம் மற்றொன் றுரைத்து. உறுதியான ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 34. பேதைமை பாடல் 331 கொலைஞர் உலையேற்றித் தீமடுப்ப ஆமை நிலையறியாது அந்நீர் படிந்தாடி அற்றே கொலைவல் பெருங்கூற்றம் கோள்பார்ப்ப ஈண்டை வலையகத்துச் செம்மாப்பார் மாண்பு. கொல்லும் தொழிலில் வல்ல எமன் உயிரைக் கொண்டுபோகும் நாளை எதிர்நோக்கியிருக்க கொஞ்சமும் உணராது இவ்வுலக வாழ்வெனும் கொடும் வலையில் இறுமாந்து இருப்பவரின் பெருமை கொலை செய்பவர் உலையில் போட்டு நெருப்பை மூட்ட கவலையின்றி தன்நிலை உணராது அந்நீரில் மூழ்கிக் களித்து ஆடும் ஆமை போலாம். பாடல் 332 பெருங்கட லாடிய சென்றார் ஒருங்குடன் ஓசை ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 33. புல்லறிவாண்மை பாடல் 321 அருளின் அறமுரைக்கும் அன்புடையார் வாய்ச்சொல் பொருளாகக் கொள்வர் புலவர்; – பொருளல்லா ஏழை அதனை இகழ்ந்துரைக்கும் பாற்கூழை மூழை சுவையுணரா தாங்கு. அருளின் காரணத்தால் அறம் உரைக்கும் அன்புடையவர் வாய்ச்சொல்லை நல்லோர் அளவற்ற பயன்தருவதாய் மதித்து ஏற்பர் அப்பெரியோர் சொல்லை ஒன்றுக்கும் உதவா அற்ப பேதையோ துடுப்பு பால் சோற்றின் அருஞ்சுவை உணராதென்பதுபோல் இகழ்ந்து அறியாமையுடன் பேசுவான். பாடல் 322 அவ்வியம் இல்லார் அறத்தாறு உரைக்குங்கால் செவ்வியர் அல்லார் செவிகொடுத்தும் கேட்கலார்; கவ்வித்தோல் தின்னும் குணுங்கர்நாய் ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 32. அவையறிதல் பாடல் 311 மெய்ஞ்ஞானக் கோட்டி உறழ்வழி விட்டாங்கோர் அஞ்ஞானம் தந்திட்டு அதுவாங்கு அறத்துழாய்க் கைஞ்ஞானம் கொண்டொழுகும் காரறி வாளர்முன் சொன்ஞானம் சோர விடல். மெய்நூலறிவினையுடையோரின் அவையில் சேர்ந்து முயன்று ஒன்றைத் தெரிந்துகொள்வதை விடுத்து அங்கு அறியாமை விளைக்கும் பேச்சைச் சொல்லி அதையே பரப்பி நிலைநாட்ட முயலும் சிற்றறிவாளரிடம் அறிவார்ந்த மொழிகளைச் சொல்லாது விடுக! பாடல் 312 நாப்பாடஞ் சொல்லி நயமுணர்வார் போற்செறிக்கும் தீப்புலவன் சேரார் செறிவுடையார்; – தீப்புலவன் கோட்டியுட் குன்றக் குடிப்பழிக்கும் அல்லாக்கால் தோட்புடைக் கொள்ளா எழும். ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 31. இரவச்சம் பாடல் 301 நம்மாலே யாவாந் நல்கூர்ந்தார் எஞ்ஞான்றுந் தம்மாலாம் ஆக்கம் இலரென்று – தம்மை மருண்ட மனத்தார்பின் செல்பவோ, தாமும் தெருண்ட அறிவி னவர். இவ்வறியவர் நம்மாலே வாழ்கிறார் இவர் எப்போதும் தாமே சம்பாதித்தவர் இலர் எனத் தம்மை மேலானவராய் மதித்து இன்புற்று மயங்கும் மனமுடையாரிடத்து இரத்தற்குச் செல்வரோ தெளிந்த அறிவுடையார்? பாடல் 302 இழித்தக்க செய்தொருவன் ஆர உணலின் பழித்தக்க செய்யான் பசித்தல் தவறோ? விழித்திமைக்கு மாத்திரை யன்றோ ஒருவன் அழித்துப் பிறக்கும் பிறப்பு. தாழ்வதற்குக் காரணமான ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 30. மானம் பாடல் 291 திருமதுகை யாகத் திறனிலார் செய்யும் பெருமிதம் கண்டக் கடைத்தும் – எரிமண்டிக் கானத் தலைப்பட்ட தீப்போல் கனலுமே, மான முடையார் மனம். செல்வச் செருக்கினால் நற்குணமற்றவர் செய்யும் அவமதிப்பைக் கண்டபோது மானமுடையார் மனத்தில் காட்டுத் தீ மிகுந்து பரவுவதுபோல் அனல் சொலிக்கும். பாடல் 292 என்பாய் உகினும் இயல்பிலார் பின்சென்று தம்பாடு உரைப்பரோ தம்முடையார்; – தம்பாடு உரையாமை முன்  னுணரும் ஒண்மை உடையார்க்கு உரையாரோ தாமுற்ற நோய். தம் மானத்தைக் காப்பவர் பசியால் தாக்குண்டு ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 29. இன்மை பாடல் 281 அத்திட்ட கூறை அரைச்சுற்றி வாழினும் பத்தெட்டு உடைமை பலருள்ளும் பாடெய்தும் ஒத்த குடிப்பிறந்தக் கண்ணும் ஒன்று இல்லாதார் செத்த பிணத்திற் கடை. காவி தோய்ந்த ஆடையை இடுப்பில் கட்டி வாழ்ந்தாலும் பத்தோ எட்டோ கொண்டவராயின் பலருக்கிடையிலும் கிடைக்கும் மதிப்பு, இல்லையேல் உயர் குடிப்பிறப்பு இருப்பினும் ஒன்றுமில்லார் கிடக்கும் உயிரற்ற பிணத்தைவிட கீழானவராகவே கருதப்படுவார். பாடல் 282 நீரினும் நுண்ணிது நெய்யென்பர், நெய்யினும் யாரும் அறிவர் புகைநுட்பம்; – தேரின் நிரப்பிடும்பை யாளன் புகுமே, புகையும் புகற்கரிய ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 28. ஈயாமை பாடல் 271 நட்டார்க்கும் நள்ளா தவர்க்கும் உளவரையால் அட்டது பாத்துண்டல் அட்டுண்டல்; – அட்டது அடைந்திருந்து உண்டொழுகும் ஆவதில் மாக்கட்கு அடைக்குமாம் ஆண்டைக் கதவு. தம்மிடமுள்ள பொருளால் தாம் சமைத்த உணவை தன் நண்பருக்கும் நண்பரல்லாதாருக்கும் பங்கிட்டுத் தாமும் உண்பதே சமைத்து உண்பதாம் தாம் சமைத்த உணவைக் கதவைத் தாழிட்டு தன் வீட்டுனுள் தாம் மட்டும் உண்டு வாழும் தக்க குணமற்றவர்களுக்கு உட்புகமுடியாவண்ணம் தேவ உலகத்துக் கதவுகள் அடைக்கப்படும். பாடல் 272 எத்துணை யானும் இயைந்த அளவினால் சிற்றறஞ் ...

நாங்குநேரி வாசஸ்ரீ 27. நன்றியில் செல்வம் பாடல் 261 அருகல தாகிப் பலபழுத்தக் கண்ணும் பொரிதாள் விளவினை வாவல் குறுகா; பெரிதணிய ராயினும் பீடிலார் செல்வம் கருதுங் கடப்பாட்ட தன்று. அதிகமாய்ப் பழுத்திருந்தாலும் பொரிந்த அடி மரத்தையுடை விளாமரத்தை அருகிலுள்ளதென எண்ணி அண்டாது வௌவால் அதுபோல் அருகிலிருப்பினும் பெருமையிலாரின் அருஞ்செல்வம் அவரினும் வறியவர் அதனால் பயனுறுவர் என நினைப்பதற்கு அற்ற தன்மை கொண்டது. பாடல் 262 அள்ளிக்கொள் வன்ன குறுமுகிழ வாயினும் கள்ளிமேற் கைந்நீட்டார் சூடும்பூ அன்மையால் செல்வம் பெரிதுடைய ராயினும் கீழ்களை நள்ளார் ...